افکارعمومی از استفاده مجدد رژیم اسد از سلاح شیمیایی خشمگین است

امروز، سه‌شنبه ١٠ آوریل نیز روزنامه‌های فرانسه گزارش‌ها و تصاویر دردناکی را به کشته شدن کودکان توسط گاز خفه‌کننده، به چاپ رسانده‌اند.
فیگارو در گزارش مفصل خود، پیرامون احتمال واکنش از سوی غرب به استفاده رژیم اسد از سلاح شیمیایی، به جبهه متحد ترامپ و ماکرون برای پاسخگویی به اقدام دمشق اشاره می‌کند و می‌نویسد: این اولین بار است که از هنگام ورود امانوئل ماکرون به کاخ الیزه، توانایی او در مسائل حاد بین‌المللی به مهک زده می‌شود.

فیگارو می‌افزاید: سال گذشته امانوئل ماکرون در اولین واکنش‌های خود به بحران سوریه، استفاده مجدد رژیم اسد از سلاح شیمیایی را «خط قرمز» فرانسه دانسته بود که به گفته وی نباید از آن عبور شود. این موضوع چندی پیش نیز بار دیگر از سوی وزیر امور خارجه منتخب ماکرون، "ژان ایو لُودریان" مورد تأکید قرارگرفت، اکنون تقریباً آشکار شده است که رژیم اسد برای چندمین بار علیه مخالفین خود به سلاح شیمیایی متوسل شده است. گزارش‌های سازمان‌های بشردوستانه حکایت از آن دارد که حمله شیمیایی به "دوما" در غوطه شرقی، حداقل ٤٨ قربانی به جای گذاشته است.

فیگارو می‌نویسد: تصاویر کودکان در حالت رعشه پس از تنفس گاز سمی، واقعاً دردآور است. فیگارو می‌نویسد اما واکنش فرانسه به عبور اسد از خط قرمزها با همکاری یا بدون همکاری آمریکا با توجه به شرایط کنونی سوریه، ممکن است با موانعی جدی برخورد نماید؛ یکی از این موانع اینکه، از سال ٢٠۱٣ که اسد از سلاح شیمیایی استفاده کرد تا کنون، آرایش نظامی در سوریه کاملاً تغییر کرده است؛ امروز سه نیروی نظامی غیرسوری یعنی ایران، روسیه و ترکیه، در سوریه حضوری گسترده دارند؛ باید این شرایط از سوی هرکس که می‌خواهد اقدامی انجام دهد در نظر گرفته شود.

لیبراسیون صفحه اول خود را به‌طور کامل به تصویر در حالت رعشه یک کودک ساکن "دوما" اختصاص داده و در تیتر درشت صفحه اول خود می‌پرسد: «چشم‌پوشی از مجازات تا کی؟».
سرمقاله نویس لیبراسیون می‌نویسد: تا کی باید تیترهای درشت مطبوعات بین‌المللی به قربانیان سلاح شیمایی اسد اختصاص داده شود تا دموکراسی‌های غربی به فکر پایان‌دادن به استفاده پی‌درپی رژیم دمشق از سلاح شیمیایی بیفتند؟
نویسنده یادداشت لیبراسیون می‌افزاید: بازگردیم به ٢٠۱٣ و استفاده اسد از سلاح شیمیایی علیه مردم خود. رئیس جمهوری وقت آمریکا تأکید کرده بود که استفاده اسد از سلاح شیمیایی «خط قرمز» اوست؛ اما اوباما در مقابل استفاده گسترده اسد از سلاح شیمایی در حومه دمشق دست روی دست گذاشت و واکنشی نشان نداد. لیبراسیون می‌نویسد: این انفعال ابرقدرت جهانی از سوی حکومت چنین تعبیر شد که میدان عمل او علیه مخالفین، می‌تواند نامحدود و بدون مجازات بماند.
سرمقاله نویس لیبراسیون می‌نویسد: پیامدهای آن انفعال را تا امروز شاهدیم. از آن هنگام این «خط قرمز»های تکراری آنقدر زیاد شده است که این اصطلاح دیگر امروز در افکار عمومی بی‌اعتبار می‌نماید.

واما پیروزی حزب "فیدز" به رهبری "ویکتور اوربان" در انتخابات روز یک‌شنبه ٨ آوریل نیز به علت اندیشه‌های شخص اوربان، در روزنامه‌های فرانسه به گستردگی مورد توجه قرار گرفته است.
هومنیته، ارگان هواداران حزب کمونیست فرانسه، ناخشنودی خود را از پیروزی "ویکتور اوربان" پنهان نمی‌کند ومی‌نویسد: ظاهراً افکار بیگانه‌ستیز، ناسیونالیست و محافظه‌کارانۀ برنده انتخابات روز یک‌شنبه، اروپا را نگران نکرده است.
این روزنامه می‌افزاید: اوربان به دنبال ایجاد یک جبهه واحد با اطریش و ایتالیا علیه آنچه که او «مهاجرین مسلمان» می‌نامد، است.
هومنیته می‌نویسد: اظهار نظر رهبرراست‌گرایان ایتالیا در تجلیل از اوربان جالب است؛ رهبر راست افراطی ایتالیا گفته است که مردم مجارستان با قلب و عقل خود رأی دادند و مرعوب تهدیدهای بروکسل نشدند؛ و همچنین گفته که در اولین فرصت آماده دیدار و گفت‌وگو با نخست وزیر مجارستان می‌باشد.

و اما امانوئل ماکرون در سخنرانی خود در گردهم‌آیی اسقُف‌های فرانسه چه گفته که برخی را در جناح چپ به خشم آورده است؟
رئیس جمهوری فرانسه، در این سخنرانی خود برای رهبران کلیسای کاتولیک، با اشاره به کاتولیک بودن روح جامعه، از مؤمنین خواسته است که بیش از پیش در صحنه سیاسیِ فرانسه و اروپا مسئولیبت بپذیرند. ماکرون گفته است که لائیسته، به معنی انکار روحانیت جامعه نیست.

این سخنان رئیس جمهوری فرانسه، اکنون ٢٤ ساعت است که با واکنش‌‍‌های انتقادآمیز بویژه از سوی جناح چپ روبرو شده است. برخی باورمندان سرسخت لائیسته، بخصوص از آنجایی که در این سال‌های اخیر با دخالت مذهب در سیاست در برخی از کشورهای جهان تجربه های تلخی به دست آورده‌اند، رئیس جمهوری فرانسه را به انحراف از سنت لائیک فرانسه متهم می‌کنند.