گلشیفته فراهانی: پاریس مرا آزاد کرد

هفته نامۀ «کوریه انترناسیونال»، یکی از مقاله های خود را به موضوع خروج یک جانبۀ آمریکا از توافق هسته ای برجام اختصاص داده است و نوشته است که این توافق به منزلۀ یکی از موفقیت های بزرگ دیپلماتیک برای ارتقاء ارزش های اروپا به شمار می رفت.

بنا به نوشتۀ این هفته نامه، هدف کشورهای اروپایی از توافقنامۀ هسته ای با ایران، بیش از آنکه توسعه در امور اقتصادی و تجاری باشد، برقراری صلح و امنیت بوده است تا منزلت اروپا را نیز ارتقاء بخشد.

"مارتین شولتز" رئیس پیشین پارلمان اروپا، به هنگام امضای این توافقنامه، آن را یک «پیروزی تاریخی» خوانده بود و بر همراهی و همکاری دیپلماتیک اروپا تأکید ورزیده بود.

"گی ورهوفستاد" رئیس گروه لیبرال دموکرات پارلمان اروپا نیز اعلام کرده بود که خطرناک ترین درگیری ها و تنش ها هم بر سر میز مذاکره، قابل حل خواهد بود.

بنا به نوشتۀ «کوریه انترناسیونال»، خروج یک جانبۀ آمریکا از توافق هسته ای برجام و اعمال مجدد تحریم ها علیه ایران، اقتصاد این کشور را به شدت تضعیف می کند اما لزوماً به سقوط رژیم ایران منتهی نمی شود.

«کوریه انترناسیونال» در مقالۀ دیگری با عنوان "درس رنج و اندوه جعفر پناهی"، نوشته است که حمایت فستیوال کن از سینمای مستقل ایرانی، هر سال بیشتر می شود. چنانکه فیلم "سه رخ"، جدیدترین ساختۀ "جعفر پناهی"، کاخ جشنواره و اهالی بولوار کروازت را امسال به وجد آورده است و روز گذشته شنبه ١٩ مِه، در اختتامیۀ فستیوال کن موفق به دریافت جایزۀ بهترین فیلمنامه از این جشنواره شده است. این هفته نامه به نقل از «هالیوود ریپورترز» نوشته است که جذابیت محض را در سینمای ایران می توان بازیافت.

بنا به نوشتۀ این هفته نامه، "جعفر پناهی" که به جرم تبلیغ برعلیه رژیم ایران، برای مدت ٢٠ سال ممنوع الکار و ممنوع الخروج است، طی این مدت ٤ فیلم ساخته است که تمامی آنها به شکلی معجزه وار به جشنواره های خارجی راه یافته اند. چنانکه یکی از ساخته های او در این مدت که "این یک فیلم نیست" نام دارد، در سال ٢٠١١ بر روی یک حافظۀ فلش ضبط شده بود و با جاسازی شدن در داخل یک کیک، به جشنواره کن راه یافته بود.

«لوپوئن» هفته نامۀ راست میانه رو، یکی از مقاله های خود را با تیتر "ایران، کلید مانُور های بزرگ" به قلم "آرمین عارفی"، به تضعیف دولت حسن روحانی در پی خروج آمریکا از توافق هسته ای برجام اختصاص داده است و نوشته است که رئیس جمهور میانه روی ایران که همیشه بسیار آرام بود و به ندرت احساسات خود را بروز می داد، به "امانوئل ماکرون" رئیس جمهوری فرانسه گفته است که این روزها به شدت از جانب اصولگرایان و جناح تندروی ایران، تحت فشار است در حالیکه حوزۀ اختیارات محدودی دارد. کاخ الیزه نیز بی درنگ متوجه پیام کلیدی این عبارات و وضعیت اضطراری موجود شده است: اینکه اگر ایران نیز از توافقنامۀ هسته ای برجام خارج شود، دوباره فعالیت های غنی سازی اورانیوم و ساخت بمب اتمی را از سر خواهد گرفت؛ که این یک سناریوی فاجعه آفرین و پیش مقدمۀ مسابقه ای اتمی در خاورمیانه و جنگی جدید خواهد بود.

بنا به نوشتۀ این هفته نامه، تنها راهی که پیش روی رئیس جمهوری ایران است این است که با وجود تهدیدهای دولت آمریکا، از ادامۀ فعالیت های تجاری شرکت های اروپایی با ایران، اطمینان حاصل کند. چنانکه وی به دولت پاریس اولتیماتوم داده است که برای پایبندی به توافق برجام، باید طی هفته های آتی از باقی ماندن شرکت های اروپایی در ایران اطمینان یابد.

«لوپوئن» نوشته است که نگرانی "حسن روحانی" ناشی از سخنرانی تند رهبر جمهوری اسلامی در دانشگاه فرهنگیان تهران است که در برابر صدها نفر از پیروان خود، خشم خود را نسبت به تصمیم "دونالد ترامپ" و نیز کشورهای اروپایی، نشان داد؛ در حالیکه موضع مخالف او نسبت به "حسن روحانی" رئیس جمهوری این کشور، آشکار بود. این هفته نامه می افزاید که به نظر می رسد که رهبر جمهوری اسلامی که به واسطۀ دولت "حسن روحانی" در سال ٢٠١٣ برای رهاندن ایران از فشارهای اقتصادی ناشی از تحریم های آمریکا، به مذاکره با دولت این کشور رضایت داده بود، اکنون از تصمیم پیشین خود ناراضی و پشیمان است.

هفته نامۀ «لوپوئن»، گفتگویی داشته است با "گلشیفته فراهانی" که امسال در نقش دختر کُرد مبارزی در فیلم "دختران خورشید" به کارگردانی "اِوا اوسون" فیلمساز فرانسوی در جشنوارۀ کن حضور داشت.

این هفته نامه نوشته است که شخصیت این بازیگر ٣٤ سالۀ ایرانی، هیچ شباهتی به نقش "بهار" در فیلم "دختران خورشید" که یک دختر کُرد مبارز اندوهگین، خسته و خاک آلود است، ندارد. این ششمین باری است که او در کارنامۀ هنری خود، نقش یک دختر کُرد را بازی می کند. در این فیلم او عضو گروه زنان مبارزی است که روسری گلدار بر سر دارند و بر علیه گروه داعش در کردستان می جنگند. وی در خصوص نقش خود در این فیلم به «لوپوئن» می گوید: "این سخت ترین و غریزی ترین نقشی بود که در زندگی ام بازی کرده ام؛ آنها زنانی هستند که با وجود آنکه بدترین ها را در زندگی متحمل شده اند، اما حاضر نیستند قربانی باشند".

"گلشیفته فراهانی" به جای ابراز درماندگی از سرنوشت خود، ده سال زندگیِ خود در تبعید را همچون برکتی توصیف می کند و می گوید: "این فقدان، این درد، یک امتیاز است و مانند اقیانوسی سرشار از قدرت و احساسات، هرآنچه مرتکب می شوم را هدایت می کند، همچون «کرگدنی سخت پوست» به تعبیر "اِوا اوسون" کارگردان فیلم دختران خورشید".

او درمورد انتخاب فرانسه به عنوان کشوری که سالهای تبعید ناخواسته اش را در آن گذرانده، می گوید: "تمام زنان باید حداقل یک سال را در پاریس بگذرانند تا «احساس گناه نکردن» را فرا بگیرند. پاریس مرا آزاد و رها کرد". وی در توضیح انتشار عکسهای برهنۀ سیاه و سفید خود از دریچۀ دوربین "پائولو رُوِرسی" در مجلۀ «اِگوئیست» می گوید: "فقط می خواستم که آنها بدنی را که اینهمه آنها را می هراساند، تماشا کنند و بگویم ببینید چقدر رنج بر این بدن وارد آورده اید".

«لوپوئن» نوشته است که این نمایش برهنگی به مبارزه ای ناخودآگاه و بیانیه ای شاعرانه می ماند؛ همانطور که "برتولت برشت" نمایشنامه نویس آلمانی گفته است که: "آنکه می جنگد ممکن است ببازد اما کسی که نمی جنگد، پیش از این باخته است". "گلشیفته فراهانی" در خصوص تنش های میان ایران و اسرائیل به «لوپوئن» گفته است که: "از آنجا که جهان همواره به دو دشمن نیاز دارد، ایفای این نقش را به ایران و اسرائیل سپرده اند؛ این تنها صحنۀ نمایشی برای یک بازی کثیف سیاسی است".