دسترسی به محتوای اصلی
علم و دانش/ فضا

"جونو" به دیار معشوق "ژوپیتر" رسید

کاوشگر "جونو"* پس از پنج سال مسافرت فضایی به مقصد نهایی خود یعنی سیاره "ژوپیتر"* یا مشتری رسید. این غول بزرگ گازی منظومه شمسی ۳١۸ برابر زمین وزن دارد. قرار گرفتن "جونو" در مدار بزرگ ترین سیاره منظومه شمسی با سالروز استقلال آمریکا و برپایی جشن بزرگی در سازمان "ناسا" همراه بود. با وجود کاوش‌های گذشته فضایی، بخش بزرگی از اسرار "ژوپیتر" هنوز کشف نشده باقی مانده است. مأموریت کاوشگر "جونو" تلاشی تازه برای پی بردن به نحوه شکل‌گیری و پیدایش "ژوپیتر" و همچنین شناخت ترکیباتی است که بزرگ‌ترین سیاره منظومه شمسی را تشکیل میدهند. نام این کاوشگر برگرفته ازاسطوره‌های یونان و روم باستان است و در واقع نام الهه‌ای است که نگهبان عشق زن و شوهر است؛ او همچنین هم خواهر و هم همسر "ژوپیتر" بوده است. به عبارتی میتوان گفت که «معشوق "جونو" به دیدار همسرش "ژوپیتر" رسیده است».

رسیدن کاوشگر "جونو"، به سیاره "ژوپیتر" (مشتری).
رسیدن کاوشگر "جونو"، به سیاره "ژوپیتر" (مشتری). NASA
تبلیغ بازرگانی

رسیدن "جونو" به دیار عاشق با غرش‌های شگفت انگیز "ژوپیتر" همراه بوده است. "جونو" همه را غافلگیر کرد و غرش‌های "ژوپیتر" را ضبط کرده است. در واقع این کاوشگر پیش ازورود به میدان مغناطیسی وسیع و شدید "ژوپیتر" ابزارهای بسیار پیچیده رادیویی خود را روشن کرده و عبور شوک‌های مغناطیسی در این میدان حیرت انگیز را ضبط کرده است.

شوک‌های مغناطیسی در پیرامون "ژوپیتر" زمانی رخ می‌دهند که توفان‌های مافوق صوت خورشیدی با میدان مغناطیسی "ژوپیتر" برخورد می کنند و توسط مگنتو "ژوپیتر" به یکباره گرم و آهسته می‌شوند و غرش‌های شگفت انگیز "ژوپیتر" را به وجود میآورند؛ غرشی که میتوان گفت مشابه غرش‌های بلند صوتی بر روی کره زمین است. "مگنتوباز" مرز میدان مغناطیسی خورشید و میدان مغناطیسی "ژوپیتر" را ترسیم می کند.

سفینه Juno "جونو"
سفینه Juno "جونو" NASA

از اوایل دهه میلادی۲۰۰۰، دانشمندان و محققان "ناسا" در شروع به طرح ریزی و ساخت یک کاوشگر کردند که نه تنها بتواند در سفر طولانی و پر مخاطره خود سلامت بماند، بلکه همچنین قادر باشد تا برای مدت زمانی طولانی در شرایط جهنمی مملو از تشعشعات "ژوپیتر" نیز دوام آورد؛ نتیجه این تحقیقات منجر به ساخت کاوشگر "جونو" شد که اکنون ۸۵۰ میلیون کیلومتر از زمین فاصله دارد و به اولین مدار "ژوپیتر" وارد شده است. وزن این کاوشگر۳ هزار و ۶۰۰ کیلوگرم است و ۳.۵ متر طول و ۳.۵ متر عرض دارد و به خاطر آنکه تابش خورشید در مشتری ۲۵ بار ضعیف‌تر از روی زمین است، مجموعا ۶۰ متر مربع سلول خورشیدی برای تأمین انرژی آن به کار گرفته شده است.

کاوشگر"جونو" که در نیمه شب بین ۴ و ۵ ژوئیه به مدار "ژوپیتر" رسید، در هفته های آینده اقدام به یک سلسله مانور خواهد کرد. این مانورها به این کاوشگر فرصت میدهد که در اواخر ماه اکتبر آینده در مدار دلخواه "ژوپیتر" قرار بگیرد. مداری که از حد فاصل آن میتواند بررسی و مشاهده "ژوپیتر" را آغاز کند. این مشاهدات میتواند به دانشمندان کیهان‌شناس کمک کند تا خاستگاه و پیدایش "ژوپیتر" و مواد تشکیل دهنده آن را بهتر بشناسند، همچنین مختصات، اتمسفر و میدان مغناطیسی این سیاره بزرگ مورد بررسی و مطالعه قرار بگیرد.

در طی مدت بیش ازیک سال مأموریت "جونو" در مجاورت "ژوپیتر"، این کاوشگر داده‌هایی را در اختیار دانشمندان قرار خواهد تا بسیاری از ناشناخته‌های این سیاره غول پیکر شناخته شود.

سیاره ژوپیتر
سیاره ژوپیتر NASA

"اسکات بولتون" پژوهشگر ارشد پروژه "جونو" میگوید، وزن "ژوپیتر" به تنهایی معادل دو سوم کل سیارات منظومه شمسی است. او تصریح میکند که "ژوپیتر" کلید شناخت تکامل و تحولات عمده‌ای است که در منظومه شمسی رخ داده است؛ او همچنین میگوید که مطالعه این سیاره به ما اجازه میدهد تا به چگونگی پیدایش خورشید و اصولاً منظوه شمسی پی ببریم.

"تریستیان گیو" دانشمند کیهان شناس فرانسوی و یکی از پژوهشگران پروژه "جونو" میگوید که به رغم چندین مأموریت گذشته، از جمله "کاسینی"، "گالیلئو" و "اولیس" که در جهت کاوش "ژوپیتر" بوده است، این سیاره بزرگ را هنوز خوب نمی شناسیم. هنوز ساختار درونی"ژوپیتر" ، نحوه پیدایش آن، مکانیزم‌هایی که میدان مغناطیسی آن را به وجود میآورند، طوفان‌هایی که گاه به گاه بر روی سطح این سیاره بزرگ جاری میشوند، برای ما ناشناخته است. 

از پایان ماه اکتبر آینده، کاوشگر "جونو"، رقص باله فضایی خود را در پیرامون "ژوپیتر" آغاز می کند. "جونو" هر 1١۴روز، "رقص رقصان" ۳۴ مدار مختلف را طی می کند تا خود را در فاصله ١۰ هزار کیلومتری یکی از قطب‌های "ژوپیتر" دریابد. "جونو" از این موقعیت بسیار دلخواه استفاده خواهد کرد تا نقشه کاملی از "ژوپیتر" را ترسیم و ثبت کند؛ نقشه‌ای که صدها مرتبه از نقشه‌های کنونی در دست دانشمندان فضایی و کیهان شناس که بر پایه میدان مغناطیس این سیاره تهیه شده دقیق‌تر خواهد بود.

در همین حال داده‌های جمع آوری شده توسط "جونو" از "ژوپیتر"، به کیهان‌شناسان کمک خواهد کرد تا به اسراری که در زیر پوسته "ژوپیتر" مخفی شده پی ببرند.

تئوری علمی غالب که در باره لایه‌های مختلف سیاره "ژوپیتر" وجود دارد، تصریح می کند که فشار و حرارات به تدریج در لایه‌های عمیق‌تر این سیاره افزایش می یابد و در اعماق آن، این دو به حداکثر میزان ممکن خواهد رسید.
با توجه با اینکه "ژوپیتر" از ملکول‌های هیدرژن و هلیوم تشکیل شده است، ملکول‌های این دو گاز مایع شده و در اعماق این سیاره مبدل به نوعی فلز سیال میشوند، که بوجود آورنده جریان بسیار نیرومند الکترونیکی هستند. این روند، میدان مغناطیسی بسیار نیرومند "ژوپیتر" را شکل میدهد. شدت جریان این میدان مغناطیسی در سطح "ژوپیتر"، ۲۰ برابر بیشتر از شدت میدان مغناطیسی زمین است.

سیاره "ژوپیتر و میدان مغناطیسی که آن را احاطه می‌کند.
سیاره "ژوپیتر و میدان مغناطیسی که آن را احاطه می‌کند. NASA

"ژوپیتر" بر اساس تئوری‌های پذیرفته شده کنونی دارای هسته‌ای نیز می باشد، این هسته، جامد یا مایع است و احتمالا آمیخته ای‌است از "یخ" و "سیلیکات" که در هنگام پیدایش "ژوپیتر"، به این سیاره اجازه داده است که با ایجاد نیروی جاذبه، "هیدرژن" و "هلیوم" را در پیرامون خود جذب کند.

مأموریت "جونو" همچنین بررسی ترکیبات به وجود آورنده "ژوپیتر" می باشد. درحدود۹۰ درصد این سیاره غول پیکر که ۳١۸ برابر زمین است، از "هیدرژن" و "هلیوم" تشکیل شده است؛ به این دو عنصر اصلی باید در صد کمی اکسیژن، ازت، کربن و... افزود.

"جونو" به شکرانه مجهز بودن به "اسپکتومتر" و "رادیومتر" میتواند اعماق اتمسفر "ژوپیتر" را کاوش کند و امکان وجود آب دراین سیاره را بررسی کند.

JUNO *

Jupiter *

دریافت رایگان خبرنامهبا خبر-پیامک های ما اخبار را بصورت زنده دریافت کنید

اخبار جهان را با بارگیری اَپ ار.اف.ای دنبال کنید

همرسانی :
این صفحه یافته نشد

صفحۀ مورد توجۀ شما یافته نشد.