دسترسی به محتوای اصلی
فرانسه

راهنمای بازدید از خانه نویسندگان و هنرمندان مشهور در پاریس

پاریس برای قرن‌های متمادی، شهر علم و فلسفه و هنر و ادبیات بوده و نویسندگان و هنرمندان بسیاری را از سراسر فرانسه و جهان به خود جلب کرده است. اما بالیدن و شکوفا شدن استعدادها کافی نبوده و نیست، آن چه پاریس و در کل فرانسه را از دیگر شهرها و کشورها متمایز می‌کند اهتمام ویژه به حفظ و نگهداری آثار و هر آنچه از این نویسندگان و هنرمندان بر جای مانده، است. حراست از میراث فرهنگی و عرضه آن به بهترین شیوه، یک سنت ارزشمند فرانسوی است. این سنت را می‌توان به خوبی با بازدید از خانه هنرمندان و نویسندگان مشهور که اکنون به موزه تبدیل شده‌اند دریافت. سودی که از این بازدید عاید بازدیدکننده می‌شود، فقط آشنایی با مکان‌ها و شیوه‌های زندگی متفاوت نیست، بلکه دیدن این خانه‌ها و آثار موجود در آن، زمینه را برای تأمل در دنیاهای فکری و هنری مختلف فراهم می‌آورد؛ افکار و هنرهایی که شاید تا همیشه تأثیرگذار باقی خواهند ماند و انسانها را در همه اعصار از فهم و شناخت خودشان ناگزیر خواهند کرد.

خانه بالزاک، نویسنده فرانسوی، در پاریس
خانه بالزاک، نویسنده فرانسوی، در پاریس AFP
تبلیغ بازرگانی

 مادام دوسوینیه (Madame de Sévigné)، نویسنده قرن هفدهم

نشانی:  23Rue de Sévigné, 75003 Paris
تلفن: 0144595858
روزهای بازدید:  همه روزها به جز دوشنبه‌ها
سایت اینترنتی: equipement.paris.fr/musee-carnavalet-histoire-de-paris-1518

در ادبیات قرن نوزدهم فرانسه، ظهور نوعی ادبیات مکاتبه‌ای موجب شد که بسیاری از نویسندگان و متفکران، نظرات خود را درباره مسائل مذهبی، فلسفی و زندگی روزمره در قالب جدیدی عرضه کنند. در این میان، برخی از زنان متشخص، به ویژه زنان اشراف، نیز به فکر نامه‌نگاری افتادند. از میان آنان، هیچ کس به اندازه مادام دوسوینیه در این کار موفق و کامیاب نشد. 

مادام دوسوینیه که در پاریس به دنیا آمد، خیلی زود پدر و مادرش را از دست داد و عمویش سرپرستی او را بر عهده گرفت و به او ایتالیایی، اسپانیایی و کمی زبان لاتین آموخت. مادام دوسوینیه در سال 1644 به عقد مارکی دوسوینیه درآمد اما پس از هفت سال شوهرش را از دست داد و به تنهایی تربیت دو فرزندش را بر عهده گرفت. گرچه مادام دوسوینیه پیش از ازدواج دخترش و مقیم شدن دختر و دامادش در جنوب فرانسه، نامه‌هایی را نوشته بود، اما پس از عروسی و مسافرت دخترش به شهرستان بود که مادام دوسوینیه بیشتر نامه‌هایش را خطاب به او نوشت. هفته‌ای دو نامه و گاهی بیشتر. مادام دوسوینیه دقیقا 1155 نامه از خود بر جای گذاشت که بعدها بعضی از این نامه‌ها به تدریج در قرون هجدهم و نوزدهم به چاپ رسید و تعدادی از آنها نیز به ویژه نامه‌های مادام دوسوینیه به مادام دولافایت برای همیشه ناپدید شد. با این حال مادام دوسوینیه با نامه‌هایش به شهرتی جاودانه در ادبیات فرانسه دست یافت و به نویسنده‌ای پیشگام تبدیل شد. او در این نامه‌ها عشق آتشین به دخترش، دوستی‌ها، حوادث و بحث‌های ادبی روز، احساسات نسبت به طبیعت، وسوسه مرگ و اندیشه‌های مذهبی‌اش را با نگارشی روان، بازگو کرده است.

مارسل پروست، نویسنده بزرگ فرانسوی، درباره مادام دوسوینیه می‌نویسد: "مادام دوسوینیه گاهی مانند کلود مونه، نقاش ماهر امپرسیونیست، یا گاهی مانند داستایوفسکی، به جای ارائه اشیاء و وقایع در یک ترتیب منطقی، به جای حرکت از علت به معلول، وارونه عمل می‌کند. معلوم را به تماشا می‌گذارد و به عقب باز می‌گردد و ما را با علت آشنا می‌سازد و این نگاه ویژه است که مرا تحت تأثیر قرار داده است."
 

 



 

ویکتور هوگو(Victor Hugo)، نویسنده، شاعر و سیاستمدار قرن نوزدهم

نشانی:  6Place des Vosges, 75004 Paris
تلفن: 0142721016
روزهای بازدید: همه روزها به جز دوشنبه‌ها
سایت اینترنتی: www.maisonsvictorhugo.paris.fr/

ویکتور هوگو (1802-1885) شانزده سال از عمر خود را در این خانه گذراند. هوگو وقتی در 25 اکتبر 1832 با همسرش، ادل، و چهار فرزندش به این خانه قرن هفدهمی آمد، یک مرد سی ساله بود که به عنوان یک نویسنده شناخته شده بود.
این نویسنده در این خانه، نوشتن رمان «بینوایان» را آغاز کرد و در همین دوران بود که عضو فرهنگستان فرانسه شد.
خانه ویکتور هوگو که در میدان وُژ قرار دارد در سال 1903 به لطف پل موریس، یکی از دوستان این نویسنده به موزه تبدیل شد. در این موزه، در سه بخش قبل از تبعید، دوران تبعید و پس از تبعید، مبلمان، نقاشی‌ها، عکس‌ها، دست‌نویس‌ها، نسخه‌هایی از کتاب‌های هوگو و همچنین نمونه‌هایی از آثار هنرمندان معاصر این نویسنده به نمایش گذاشته شده است.
همچنین به طور متناوب، نمایشگاه‌هایی مرتبط با ویکتور هوگو در این خانه برگزار می‌شود.
پیکر ویکتور هوگو، به عنوان یکی از مفاخر فرانسه، در کنار دیگر بزرگان این کشور، در پانتئون دفن شده است.
علاوه بر این خانه، برخی دیگر از مکان‌های اقامت ویکتور هوگو، به ویژه محل تولدش در شهر بُزانسون به موزه تبدیل شده است. 

مطالب و برنامه‌های رادیو بین‌المللی فرانسه درباره ویکتور هوگو:
اروتیسم ویکتور هوگو: میان شرم و افراط
  

 



 

 اوژن دولاکروا (Eugène Delacroix) نقاش رمانتیست

نشانی: 6Rue de Furstenberg, 75006 Paris
تلفن: 0144418650
روزهای بازدید: همه روزها به جز سه‌شنبه‌ها
سایت اینترنتی:www.musee-delacroix.fr/fr/

اوژن دولاکروا (۱۷۹۸ - ۱۸۶۳) مهم‌ترین نقاش مکتب رمانتیسیسم فرانسه است. او در شیوه رنگ‌پردازی و ضرب قلم خاص خود از سایر رمانتیک‌ها متفاوت است. او معتقد بود که در نقاشی، رنگ از طراحی و خلاقیت از دانش، بسیار مهم‌تر است. اوژن دولاکروا از دانش‌آموختگان دانشسرای عالی ملی هنرهای زیبای پاریس بود. او در سال ۱۸۲۵، دلاکروا به انگلیس رفت و مانند ژریکو دانش خود از ادبیات و مناظر انگلیسی، به ویژه نمایش نامه‌های شکسپیر، اشعار لرد بایرون و رمان‌های والتر اسکات افزایش داد. در ۱۸۳۳-۱۸۳۲ میلادی، از دلاکروا خواسته شد تا مأموریت دیپلماتیک دوک مورنای را به مراکش به صورت تصویری مستند کند. او صدها نقاشی آب رنگ خلق کرد که بن مایه‌های شرق گرایانهٔ دارد. تنوع رنگ در تابلو زنی از الجزیره که در سال ۱۸۳۴ در پاریس کشیده شد، به خوبی به چشم می‌خورد.

تابلو "آزادی هدایت‌گر مردم"
تابلو "آزادی هدایت‌گر مردم"

همچنین تابلو "آزادی هدایت‌گر مردم" که در سبک نئوکلاسیک در سال ۱۸۳۰ میلادی، با رنگ روغن و بر روی بوم خلق شد، یکی از معروف‌ترین آثار این هنرمند است. این اثر که یکی از تاثیرگذارترین آثار مربوط به انقلاب ۱۸۳۰ فرانسه است، زنی را نیمه برهنه که سمبل آزادی است به همراه پرچم فرانسه در یک دست و اسلحه‌ای در دست دیگر را در صف اول انقلابیون نشان می‌دهد. وی با پر کردن جای انقلابیون کشته‌شده، و نیز با نگاه به سمت چپ خود که به دو قشر جامعه اشاره دارد، یعنی بورژواها با کت و شلوار و کراوات و کلاه استوانه‌ای و کارگرها با شلوار تسمه‌ای و کلاه گرد پشمی، جمعیت را به سوی «پیروزی» راهنمایی می‌کند. این نقاشی تاثیراتی نیز روی هنر دوران پس از خود داشت. جرج اَنتیل موسیقی‌دان آمریکایی نام سمفونی شماره ۶ خود را "پس از دلاکروا" گذاشت و گفته می‌شود خود سمفونی از نقاشی آزادی هدایت‌گر مردم تاثیر گرفته‌است. همچنین این نقاشی تاثیراتی روی مجسمه آزادی داشته‌است. این تابلو ‌اکنون در موزه لوور به نمایش گذاشته شده است.

 



 

 اوسیپ زادکین (Ossip Zadkine)، مجسمه‌ساز فرانسوی - روس‌

نشانی: 100bis, Rue d'Assas, 75006 Paris
تلفن: 0155427720
روزهای بازدید: همه روزها به جز دوشنبه‌ها
سایت اینترنتی: www.zadkine.paris.fr/

مجسمه ونگوگ ساخته زادکین
مجسمه ونگوگ ساخته زادکین AFP

اوسیپ زادکین (1890-1967) که پدرش در سال 1907 او را برای تحصیلات به انگلستان فرستاد، از سال 1909 به پاریس آمد و در خانه‌ای که امروز به موزه تبدیل شده، ساکن شد. پاریس در آن آن روزگار، پایتخت هنر جهان بود و زادکین برای خلق آثارش، علاوه بر هنرمندان گذشته همچون رودن، از هنرمندان هم‌عصر خود نظیر پیکاسو تأثیر گرفت. او همچنین متأثر از مکتب بدوی‌گرایی (primitivism) اروپایی یعنی نفوذ هنر آفریقای سیاه بر هنر اروپا بود. خانه زادکین در مرکز پاریس، با آثاری که همسر این هنرمند پس از مرگ او به شهرداری اهدا کرد، در سال 1972 افتتاح شد.
 موزه "زادکین" مدتی برای انجام تعمیرات و ایجاد یک فضای بهتر برای استقبال از بازدیدکنندگان بسته بود، اما دوباره در فوریه 2012 کار خود را از سر گرفت.

 



 

 مارسل پروست (Marcel Proust)، نویسنده قرن بیستم

نشانی: 102Boulevard Haussmann, 75008 Paris
تلفن: 0144904057
روزهای بازدید: پنج‌شنبه‌ها از ساعت 14 تا 16
سایت اینترنتی: www.carnavalet.paris.fr/fr/collections/chambre-de-marcel-proust

مارسل پروست (1971-1922) در پاریس به دنیا آمد، اما خانه‌ای که او چشم‌هایش را در آن گشود اکنون دیگر وجود ندارد. این نویسنده پس از آن که پدرش را در سال 1903 و مادرش را در سال 1905 از دست داد، در بحبوحه پریشان حالی خود، در 27 دسامبر 1906 در آپارتمان شماره 102 خیابان هوسمان پاریس ساکن شد. این خانه قبلا خانه عموی مارسل پروست بود و این نویسنده ساکن اتاقی شده بود که قبلا لحظه مرگ عموش را در آنجا دیده بود. او همچنین چندین بار ه صرف شام با مادرش در این خانه مهمان شده بود. پروست پس از سکونت در این خانه، دیوارهای اتاقش را با لایه‌ای از چوب‌پنبه پوشاند تا سر و صدای بیرون در آن رخنه نکند. در این خانه بود که ترجمهٔ کنجد وسوسن‌ها اثر راسکین را منتشر و نگارش رمان "در جستجوی زمان از دست رفته" را آغاز کرد.

مطالب و برنامه‌های رادیو بین‌المللی فرانسه درباره مارسل پروست:
"ضد سنت بوو"؛ انتشار کتابی از مارسل پروست به فارسی برای اولین بار 
مارسل پروست؛ در گفت‌وگو با نسرین خطاط و لیلی گلستان
پروستِ نویسنده، پروستِ منتقد
"طرف خانۀ سوان"، یکی از شاهکارهای ادبیات فرانسه که نزدیک بود هیچگاه منتشر نشود
  

 



 گوستاو مورو (Gustave Moreau)، نقاش فرانسوی قرن نوزدهم

نشانی: 14Rue de la Rochefoucauld, 75009 Paris
تلفن: 0148743850
روزهای بازدید: همه روزها به جز سه‌شنبه‌ها
سایت اینترنتی: musee-moreau.fr/

گوستاو مورو (۱۸۲۶   ۱۸۹۸) نقاش فرانسوی جنبش نمادگرایی بود که در بیشتر آثار خود از کتاب مقدس و اسطوره‌ها تأثیر گرفته بود. 

سالوادور دالی، نقاش اسپانیایی، در اول آوریل 1971 در مراسم رونمایی از مجسمه‌ای از سر خودش در موزه مورو شرکت کرد.

 

 



 

 آری شفر (Ary Scheffer)، نقاش قرن نوزدهم

نشانی: 16Rue Chaptal, 75009 Paris
تلفن: 0148749538
روزهای بازدید: همه روزها به جز دوشنبه‌ها
سایت اینترنتی: www.vie-romantique.paris.fr/fr/ary-scheffer

یکی از مکانهای بسیار جذابی که شاید خیلی از پاریسی‌ها هم آن را نشناسند، موزه "زندگی رمانتیک" است که در نزدیکی بلندی "مونمارتر"، محله بسیار قدیمی پاریس قرار دارد. در سال های 1820، مرغزارها و سبزیکاریهای این منطقه، مورد توجه ساختمان سازها قرار گرفت و معماران معتبر ساختمانهائی به سبک کلاسیک در آنجا ساختند. آن سالها دوران اوج مکتب رمانتیسم بود و به همین دلیل این مکان، "موزه هنر رومانتیک" نام گرفته است.
"آری شفر"، نقاش هلندی تبار با رسیدن به پاریس در سال 1830 در این ساختمان ساکن شد. خانه "شفر" که چندان بزرگ هم نبود، پس از مدتی محل رفت و آمد هنرمندان بنام آن زمان چون "دولاکروآ"، "شوپن"، "لیست" و ژرژ ساند" گردید. این خانه که در گوچه "شاپتال" قرار دارد، نه تنها سالن هنرمندان به شمار می آمد بلکه کارگاهی هم برای شماری دیگر بود که می‌خواستند وارد این جرگه شوند. این کارگاه که به خوبی مرمت شده هر سال دو نمایشگاه را در خود می پذیرد و خود خانه "شفر" به موزه "زندگی رمانتیک" تبدیل شده است.
علاوه بر نمایشگاه، کافه‌ای که در کنار درختهای حیاط این موزه قرار دارد نیز دیدنی است. یکی از یکشنبه‌های هر ماه نیز در ساعت 11 صبح، بازدید از موزه همراه با راهنماست تا بازدیدکنندگان بهتر با تاریخچه این خانه و باغ آن آشنا شوند.

 



 

 آنتوان بوردل (Antoine Bourdelle)، مجسمه‌ساز

نشانی: 18Rue Antoine Bourdelle, 75015 Paris
تلفن: 0149547385
روزهای بازدید: همه روزها به جز دوشنبه‌ها
سایت اینترنتی: www.bourdelle.paris.fr/

آنتوان بوردل (1861-1929) در سیزده سالگی مدرسه را برای کار در کارگاه مبل‌سازی پدرش ترک کرد. او سپس به مجسمه‌سازی روی آورد و در سال 1876 بورسی را برای تحصیل در مدرسه هنرهای زیبای شهر تولوز به دست آورد. سپس وارد مدرسه عالی هنرهای زیبای پاریس شد ولی پس از مدت کوتاهی در سال 1886 از شرکت در کلاس‌های این مدرسه خودداری کرد و به فروش طرح‌های خود در پاریس از جمله نزد تئو ونگوگ، برادر ونسان ونگوگ پرداخت. بوردل در سال 1893 وارد کارگاه رودن شد و با کمک او سفارشی را برای ساخت بنای یادبود کشته شدگان جنگ 1870 در مونتوبان دریافت کرد.
این هنرمند همچنین در ساخت سالن تئاتر شانزه لیزه همکاری کرد و برای اولین بار در تاریخ هنر، از بتون برای ساخت مجسمه‌ها و نقش‌برجسته‌ها استفاده کرد.
پیکر این هنرمند در گورستان مونپارناس پاریس دفن شده است.
آنتوان بوردل خود درباره کارهایش گفته بود: "آنهایی که از کارهای من خوششان نمی‌آید و تعداد آنها هم کم نیست، می‌گویند که از کارهایم کهنگی می‌بارد و از این حرف قصد آزردنم را دارند. این افراد تصور می‌کنند که کهن‌گرایی چیزی است مرده که تنها به روزگاری افسانه‌ای و بسیار دور تعلق دارد. اما کهن‌گرایی، سنتی است جاودانه و پویا. هر ترکیب یا ساخت کهن‌گرا، نه ساده‌انگارانه‌اند و نه از مد افتاده. این هنر، هنری است که در جهان هستی رخنه کرده و با آن یگانه شده است و به همین دلیل جاودانه‌ترین و انسانی‌ترین تجلی هنر است. من این هنر را در مدرسه زندگی آموخته‌ام."

 



 

 اُنوره دو بالزاک (Honoré de Balzac)، نویسنده قرن نوزدهم

نشانی:  47Rue Raynouard, 75016 Paris
تلفن:  0155744180
روزهای بازدید: همه روزها به جز دوشنبه‌ها
سایت اینترنتی: parismusees.paris.fr/fr/les-musees-de-la-ville-de-paris/le-reseau-des-musees-de-la-ville-de-paris/maison-de-balzac

خانه بالزاک در پاریس، در واقع تنها محل سکونت این نویسنده در پایتخت فرانسه است که امروز همچنان پابرجاست. این خانه که باغ زیبایی آن را در میان گرفته در محله "پَسی" قرار دارد که در زمان بالزاک یک منطقه ییلاقی خارج از شهر پاریس محسوب می شد. بالزاک برای فرار از دست طلبکارانش در این خانه مخفی شد و با اسمی جعلی آن را اجاره کرد. این نویسنده در سال‌های 1840 تا 1847 در این خانه زندگی کرد. این خانه در سال 1913 به عنوان یک بنای تاریخی شناخته شد و اتاق کار این نویسنده بازسازی شده است. بازدیدکنندگان می‌توانند در این خانه که از سال 1960 میلادی به عنوان موزه آغاز به کار کرد، از تابلوها، وسایل شخصی، کاریکاتورها، دستنوشته‌ها، پلاک‌های حروفچینی، شجره نامه شخصیت‌های کمدی انسانی و اشیاء دیگر مربوط به بالزاک و آثارش دیدن کنند.

 



 

 بوریس ویان (Boris Vian)، نویسنده، شاعر، خواننده و نوازنده قرن بیستم

نشانی: 6Bis Cité Véron, 75018 Paris
تلفن:
روزهای بازدید:  بر اساس درخواست کتبی از بنیاد بوریس ویان
سایت اینترنتی:  www.officiel-galeries-musees.com/maisons-d-artistes/maison-de-boris-vian

بوریس ویان نویسنده، شاعر، ترانه‌سرا، خواننده، موسیقی‌دان جاز، ترومپتیست، مترجم، نقاش و آهنگساز قرن بیستم میلادی اهل فرانسه است. او هنرمندی جامع الاطراف بود اما اکنون بیشتر به واسطهٔ رمان‌های جنجالی و صاحب‌سبکش شناخته می‌شود که گاه با نام حقیقی و گاه با نام مستعارِ «ورنون سولیوان» منتشر می‌شد. 

دریافت رایگان خبرنامهبا خبر-پیامک های ما اخبار را بصورت زنده دریافت کنید

اخبار جهان را با بارگیری اَپ ار.اف.ای دنبال کنید

همرسانی :
این صفحه یافته نشد

صفحۀ مورد توجۀ شما یافته نشد.