عامل حمله خونین در شهر "هاله" آلمان

مهاجم که تاکنون "اشتفان ب" معرفی می‌شد، "اشتفان بالیت"* نام دارد و ٢٧ ساله است. از او تاکنون در فهرست افراد راست‌ گرا و خطرناک سازمان امنیت داخلی و اداره فدرال امور جنائی آلمان هیچ رد پائی بدست نیامده است و همه قرائن فعلاً نشان می‌دهند که حرکت او یک اقدام فردی متأثر از اندیشه‌ها و تبلیغات یهودی‌ستیزانه و بیگانه‌ستیزانه در اینترنت بوده است.

یک کار گروه نشریه "دیتسایت"، آلمان پس از بررسی جدی فیلم عملیات اشتفان بالیت و مانیفست ضدیهودی یازده صفحه‌ای او، به این نتیجه قطعی رسیده اند که "«وی می‌خواست مطابق بازی‌های کامپیوتری عمل کند». همین نشریه می‌نویسد: «کسی که می‌خواهد بداند اشتفان بالیت چگونه آدمی است، باید در دو نقطه جست‌وجو کند: یکی محیط تربیتی شخصی او و دیگری در فضای مجازی».

اشتفان بالیت در یک منطقه روستائی در فاصله ۵٠ کیلومتری محل وقوع عملیات تروریستی روز 9 اکتبر بزرگ شده است. مادرش معلم دبستان و پدرش کادر فنی رادیو بود. پدر و مادر مهاجم در دوران کودکی او از هم جدا شدند و مادر همراه با او به شهرک "بندورف" نقل مکان کرد.
یک همسایه دوران نوجوانی اشتفان گفته است که او در جوانی سر در لاک خود داشت، سرش را به زیر می‌انداخت، خط مستقیمی را در پیش می‌گرفت به هیچکس سلام نمی کرد». جز این همسایه، هیچکس در محل زندگی اشتفان او را به یاد نمی‌آورد. به نظر می‌رسد که او بیشتر در فضای مجازی میزیسته تا محیط زندگی واقعی خود؛ او در پایگاه های اینترنتی سیر می‌کرد که هرکس می‌تواند در آن‌ها هرچه می‌اندیشد به صورت ناشناس در اختیار دیگران بگذارد؛ به این دلیل اعضای گروه مجازی خود را "آنونس" می نامند و اشتفان هم در فیلمی که از عملیات خود تهیه کرده خود را "آنونس" نامیده است.

ضدیت با یهودیان و فمینیست‌ها
به نوشته "دیتسایت"، آنچه اشتفان بالیت در فضای مجازی با دیگران به اشتراک می‌گذاشته، همیشه از ایدئولوژی‌های تحقیرآمیز مایه می‌گرفته است. در مانیفست ۱١ صفحه‌ای او نیز، ضمن نفی هولوکاست، فمینیسم عامل کاهش زاد و ولد در اروپا معرفی شده که به نظر او دلیل اصلی مهاجرت‌های بزرگ به این قاره است.
مهاجم آلمانی تا آخرین روزهای پیش از حمله به کنیسه یهودیان، در شبکه‌های مجازی به ویژه با "جنبش حق کهن" آمریکا تبادل نظر می‌کرده که یک جنبش راسیستی و دست راستی افراطی است. او در مانیفست خود تأکید کرده که یک هفت تیر، دو تفنگ ساچمه‌ای و دو مسلسل خودکار همراه خود در عملیات "هاله" را طی چندین ماه  با استفاده از راهنمائی‌های "جنبش حق کهن"، شخصاً ساخته است.

اشتفان ب، نام "لوتی" را برای مسلسل‌های خودکار خود انتخاب کرده بود. "فیلیپ لوتی" نام یک کارخانه دار بریتانیائی است که خواستار آزادی حمل سلاح‌های اتوماتیک شده و به خاطر ساخت سلاح‌های غیرمجاز تحت تعقیب قرار گرفته است؛ او نقشه ساخت اسلحه را در اینترنت منتشر کرده و در میان اعضای جنبش دست راستی حق کهن آمریکا طرفداران زیادی دارد.

همزمان با عملیات خونین اشتفان ب در شهر "هاله"، موزیک یک خواننده رپ دست راستی آمریکائی در خودروی او پخش می‌شد که دارای مضمون ضدیهودی است.

معتاد به بازی‌های خشن کامپیوتری
به گزارش رسانه‌های آلمانی، "اشتفان ب" به سختی تحت تأثیر بازی های خشن کامپیوتری است. در فیلمی که او با نصب یک اسمارتفون روی کلاه ایمنی از عملیات خونین خود تهیه کرده، دوربین اغلب روی لوله اسلحه او متمرکز است. این همان زاویه ای است که در بازی کامپیوتری "اگو شوترن" دیده می شود: دو دست مسلح.

اشتفان بالیت ویدئوی عملیات خود را نیز روی پایگاه اینترنتی "تویچ" قرار داده که پلاتفرمی برای بازی های کامپیوتری خشن است. وی در مانیفست خود برای قتل جایزه هم تعیین کرده است: "هر قتل یک امتیاز، هر حمله به یک مجمع مذهبی یک جام قهرمانی". این شکل امتیاز دهی، در بازی های ویدئوئی پلی استیشن و ایکس باکس رایج هستند.

در جست‌وجوی همدستان و پشتیبانان احتمالی
هنوز روشن نیست که آیا "اشتفان بلیت" در شبکه‌های اجتماعی و در میان استفاده کنندگان از بازی‌های خشن اینترنتی طرفداران، همفکران و پشتیبانانی هم دارد یا نه؟ در این زمینه تحقیقات ادامه دارد. اشتفان بالیت به ٢ فقره مرگ و ٩ فقره تلاش برای قتل متهم شده و در زندان موقت بسر می‌برد. او در نخستین بازجوئی‌ها اعتراف کرده که از یهودیان متنفر است و آن‌ها را سرچشمه توطئه‌ای جهانی می‌داند.

فرانک والتر اشتاین مایر رئیس جمهور، آنگلا مرکل صدراعظم و بسیاری دیگر از سیاستمداران آلمان، ماجرای خونین هاله را یک «عملیات ترویستی» دانسته و از آن به عنوان یک تهدید جدی یاد کرده‌اند. حتی رهبران حزب دست راستی و بیگانه‌ستیز آلترناتیو برای آلمان نیز این عملیات را به شدت محکوم کرده‌اند، در حالی که بسیاری از سیاستمداران گفته‌اند وقوع چنین جنایاتی می‌تواند نتیجه مواضع و تبلیغات بیگانه ستیزانه حزب آلترناتیو باشد.

Stephan Belleit*