شاید آن زمان که "میشل کلُوش"* هنرمند فرانسوی، خبر داد که قصد دارد با کمک خیرین و نیکوکاران به نیازمندان غذا برساند، در دورترین رؤیاهایش هم نمیدید روزی را که ۳۰ سال بعد، از سنگی که او بنا نهاد فقرا سیر شوند و البته فقر و گرسنگی هم همچنان و شاید بیشتر از قبل دندان نشان دهد.
پاییز ۱۹۸۵ بود، فصل سرما نزدیک بود و "میشل کُلوش"* که میدانست آن سال هم مثل همیشه گرسنگان بسیاری هستند که در فصل سرما بیشتر از کمبود غذا رنج خواهند برد، در شبکه یک رادیو اروپا گفت که قرار است Les” Restos du Coeur “ یا "رستورانهای همدلی" را تأسیس کند تا بتواند روزنامه به ۲ تا ۳ هزار نفر غذا به طور رایگان برساند.
او که چند سالی بود در سینما به شهرت رسیده و دوره فقر کودکی خودش هم سپری شده بود، ترجیعبند کلامش را چنین انتخاب کرده بود: «من تازه به دوران رسیده نیستم، فقیر قدیمی هستم».
کمتر از یک سال بعد، "میشل کُلوش" فکاهینویس و کمدین فرانسوی، در یک تصادف موتور جان باخت؛ اما از آن زمان تاکنون مجموعهای که او بنیاد نهاد هرسال گستردهتر میشود و نیازمندان بیشتری را تحت پوشش قرار میدهد.
"رستورانهای همدلی" در فرانسه چگونه فعالیت میکنند؟ چطور غذا را به نیازمندان میرسانند؟
فرشته طبیب که از بیشتر از سه دهه پیش تاکنون در فرانسه زندگی میکند و در شهرداری یکی از شهرهای اطراف پاریس فعالیتهای اجتماعی دارد، درباره کارکرد "رستورانهای همدلی" با بخش فارسی رادیو بینالمللی فرانسه گفتوگو کرده است.
سال میلادیای که گذشت، سیامین سال فعالیت "رستورانهای همدلی" بود. سالی که ۱۲۸ میلیون پرس غذا به دستِ حدود یک میلیون انسان محتاج رسید. البته در این میان سخاوت مردم بینیاز را هم نباید فراموش کرد. در سال ۲۰۱۴ کشاورزان و صاحبان مزارع ۷ میلیون لیتر شیر، تخممرغ، میوه و سبزیجات به این مجموعه بخشیدند و مجموعه "رستورانهای همدلی" امیدوار است کمک بیشتر بخشهای دامداری و تولید غلات را هم جذب کند.
در ایران هم به تازگی "دیوار مهربانی" ساخته شده، دیواری که روی آن نوشته شده: «نیاز داری بردار، نیاز نداری بزار» و شهروندان را دعوت میکند به گذاشتن لباس یا برداشتن آن برای شراکت در آنچه داریم با آنهایی که به آن نیاز بیشتری دارند.
Michel Coluche *
دریافت رایگان خبرنامهبا خبر-پیامک های ما اخبار را بصورت زنده دریافت کنید
آبونه شوید