دسترسی به محتوای اصلی
راهِ ابریشم

جشنوارۀ آوینیون شصت و چهار ساله شد

نتشر شده در:

جشنوارۀ تئاتر آوینیون که در سال ١٩٤٧ خلق شد، اینک سال هاست که حوزۀ فعالیت خود را از دنیای تئاتر فراتر برده و به هنرهای مختلف می پردازد. امسال از ایران، نمایش عروسکی اسب چوبی در بخش حاشیه ای جشنواره شرکت دارد. سینمای ایران نیز امسال در فستیوال کارلوی واری که در جمهوری چک برگزار می شود، دست خالی نماند... 

تبلیغ بازرگانی

فستیوال شهر "آوینیون"

فستیوال تآتر و هنرهای مختلف شهر "آوینیون" در جنوب فرانسه که از زمان بر پا شدنش در سال 1947 توسط "ژان ویلار" به این سو تبدیل به یکی از مهمترین رویداد های فرهنگی فرانسه شده است، امسال نیز برای شصت و چهارمین برگزاری خود، از تاریخ 7 تا 27 ژوئیه، در دو بخش "این" (درون) و "آف" (بیرون) بیش از هزار نمایش را ارائه خواهد کرد..

فستیوال آوینیون دربخش "این"، بخش رسمی خود ازسال 2004 به این سو، همه ساله یک هنرمند را برای پیاده کردن برنامه خاص آن سال، شریک خود می کند و اکثرأ نمایش ها و آثاری را به اجرا در می آورد که به سلیقه آنها برگزیده شده یا برخی از آنها طی مدت فستیوال خلق می شوند.
امسال هنرمندان همکار "کریستف مارتالر" طراح صحنه سویسی و "اولیویه کادیو"، نویسنده هستند که به آهنگ کلام شعر توجه کرده اند. از این رو آواز و دکلمه و نیز درهم آمیختن این دو از جایگاه ویژه ای در نمایش ها برخوردار شده است.
در عین حال امسال به رقص نیز جای مهمی در میان نمایش های فستیوال آوینیون داده شده است.
سینما هم که از چند سال پیش به عنوان یکی از هنرها در کنار هنرهای نمایشی در فستیوال آوینیون حضور پیدا می کند، امسال به آثار "ژان لوک گدار"، که آخرین فیلمش "فیلم سوسیالیسم" در فستیوال کن به نمایش درآمد، توجه نموده است.
در بخش حاشیه ای که گروه های تئاتر حرفه ای و آماتور، جدا از مدیریت رسمی فستیوال، آن را برگزار می کنند، امسال بیش ازنهصد گروه نمایش، 1100 نمایش پانتومیم ، رقص، اینستلیشن و رویدادهای مربوط به تئاتر را ارائه می دارد.
این بخش بازدید کنندگان را بر سر چند راهی انتخاب قرار می دهد و منظره ای از اروپای خلاق بدون مرز و خارج از نفوذ تئاتر بازاری جهانی شده را در پیش چشم می گشاید. ایران یکی از کشور های شرکت کننده در بخش "آف" امسال فستیوال آوینیون است و نمايش «اسب چوبي» به کارگرداني عباس تقي آبادي، همراه با اعضای گروهش "نوزاد" از روز 16 تا 30 ژوئیه در جشنواره آوينيون به اجرا در خواهدآمد. این نمایش قرار است پس از آن در پاریس به روی صحنه برود.

اسب چوبي که حدود چهار، پنج سال پيش توليد شده، فرم تازه ای به نمایش عروسکی ایران می دهد و با رقص و موسیقی توأم است. آین نمایش در گذشته در جشنواره نمايش عروسکي دانشجويي به عنوان کار برگزيده انتخاب شده بود و در چند فستیوال عروسکی بین المللی نیز شرکت کرده است.
عباس تقي آبادي طراح، نويسنده، کارگردان و آهنگساز اين نمايش و مريم معيني، حسام الدين محمديان پور، آتنه فرهادي و عباس تقي آبادي بازي دهندگان نمايش هستند.
نمايش «اسب چوبي» فرشبافی را نشان می دهد که رویاهایش را بر روی فرشی که می بافد منعکس می بیند.

در پایان باید اضافه کنیم که فستیوال "آوینیون" که توسط "ژان ویلار" و همکاران دیگرش، زیر عنوان "هفته هنرهای دراماتیک در آوینیون" در سال 1947 آغاز به کار کرد و از همان آغاز ایوان "شهر پاپ ها" را صحنه خود قرارداد، در واقع هدفش علاقمند کردن جوانان و آن افرادی بود که هرگز به تآتر توجهی نمی کردند و آن را متعلق به نخبگان می دانستند. اعضای گروه تآتر که در میانشان نام چهره فراموش نشدنی این هنر، "ژرار فیلیپ" دیده می شود، با حمایت و همکاری بسیار نزدیک مردم شهر توانستند با بیرون کشیدن نمایش از صحنه تآترهای متعارف و بردن آن به مکان های غیر متعارف، شمار بزرگی از تماشاگران رابه این شهر بکشانند و به این شمار بیافزایند. آنها توانستند مردم را با آثاری چون "سید" اثر "کرنی"، "ریچارد دوم" اثر شکسپیر و "پرنس هامبورگ" اثر "کلیست" آشنا کنند.
از سال 1964 به بعد"ژان ویلار" تصمیم گرفت در های فستیوال را به روی هنرهای دیگر نیز بگشاید. در نتیجه رقص و سینما را هم به آن افزود و از کارگردانان سینما هم برای طراحی صحنه دعوت به عمل آورد. او به شمار مکان های نمایش در شهر افزود و مدت این رویداد هنر را به چهار هفته افزایش داد.
پس از مرگ ژان ویلار در روز 28 مه 1971 ، دستیار او "پل پوو" مشعل را به دست گرفت و اشکال دیگر فرهنگی را به آن افزود. از جمله اجرای آفرینش های موسیقی ، تاتر کودکان، شعر و کتاب خوانی، جلسات بحث...
این خلاصه ای از تاریخ تحول بخش "این" یا درون و یا بخش رسمی فستیوال بود. بخش "آف" یا بخش غیر رسمی با نمایش "ناپالم" اثر "آندره بندتو" در سال 1968 در حاشیه فستیوال آغاز شد. هم زمان ، نمایش " پایاس با سینه های برهنه" در خیابان اجرا گردید و رسوائی به بار آورد و مقامات شهر را بر این داشت که نمایش آن را ممنوع سازند. اما نظر به اینکه این نمایش ها مصادف شده بود با انقلاب دانشجوئی و کارگری در فرانسه، این بخش اهمیت پیدا کرد و هم اکنون در بیش از 100 مکان مختلف برگزار می گردد.
خبر دیگر این که فستیوال آوینیون که تاکنون جای خاصی برای انجام تمرین ها به ویژه برای آن نمایش هائی که در محل آفریده می شوند نداشت، با توافق دولت و به همت سه نهاد منطقه ای، در سال 2013 دارای ساختمانی مدرن وبزرگ در یک کیلومتری دیوارهای قدیمی شهر خواهد شد.

ایران در چهل وپنجمین جشنواره "کارلوی واری" دست خالی نماند

تنها جشنواره ای که امسال، برخلاف جشنواره های دیگر به سینمای ایران توجه نمود، جشنواره بین المللی فیلم شهر

کارلوی واری، در جمهوری چک بود که با تبحر توسط "اوآ زائورالوآ" مدیر هنری آن اداره می شود. در برنامه دو هفته پیش در مورد این فستیوال و برنامه امسال آن با"اوآ زائورالوآ" گفتگوئی کرده بودم که از کیفیت بسیار خوب فیلم های برگزیده ایرانی خبر داده بود. پس از دیدن فیلم ها به واقعیت سخنان او پی بردم و با دریافت فهرست برندگان در روز یکشنبه گذشته، از این که این فیلم ها به جوایز مهم تری که سزاوارش بودند دست نیافتند، متأثر شدم. به هر حال این اولین باری نیست که جوایز یک هیأت داوری پرسش برانگیز می شود.

حال ببینیم جوایز به چه فیلم هائی داده شدند. "پشه بند" ساخته "آگوستی ویلا"، کارگردان اسپانیولی، فیلمی که از سر در گمی یک زوج در پی توجه بیش از حد یک مادر به پسرش صحبت می کرد، گوی کریستال فستیوال و 30.000 دلاری که آنرا همراهی می کند را از آن خود کرد. فیلمی که نه چندان موضوع تازه ای داشت و نه پرداختی خاص و این پرسش را مطرح می کرد که آیا "لولا مایو"، عضو اسپانیولی هیأت داوران، نقشی تأثیر گذار در جلب توجه همکارانش به این فیلم ایفا نکرده ؟

جایزه ویژه هیأت داوران به یک فیلم نیمه انیمیشن ، کند و تکراری به نام "کوکی" ساخته "یان اشوراک"، کارگردان چک داده شد که یک چک 20.000 دلاری را هم به همراه داشت. جایزه بهترین کارگردانی به فیلم" بین خودمان باشد"، محصول مشترک "کرواسی"، "صربستان"و "اسلونی"، ساخته "رایکو گریلیچ" تعلق گرفت که از طنزی "کوستوریچا"ئی برخوردار بود و هنرپیشگانش شخصیت های پرجوش و خروش و افراطی فیلم های "کوستوریچا" را به یاد می آوردند.

از بهترین هنرپیشه زن و مرد که بگذریم به دوفیلمی می رسیم که تقدیرهای ویژه هیأت داوران را به خود اختصاص دادند :"چیزهائی هست که نمی دانی" ساخته فردین صاحب الزمانی از ایران و "زیر آسمانی دیگر"، ساخته "دیمیتری مامولیا" از روسیه.

فیلم "چیزهائی هست که نمی دانی" ازورای لحظات زندگی یک راننده تاکسی وتماس او با مشتریان آژانسی که برای آن کار می کند و نیز دوستانش به شماری از معضلات شخصی، ارتباطی و اجتماعی یک طبقه تحصیل کرده توجه میکند.
فردین صاحب الزمانی در پاسخ به این پرسش که چرا این طبقه را برگزیده می گوید :

05:39

گفتگو با فردین صاحب الزمانی

با سپاسگذاری از فردین صاحب الزمانی بپردازیم به بخش های دیگر فستیوال کارلوی واری و فیلم های ایرانی دیگر.
در بخش مسابقه ای فیلم های مستند، تقدیری هم نصیب فیلم بسیار خوب و تکان دهنده "تینار" ساخته "مهدی منیری" شد. این فیلم که آغازش می تواند برخی را کسل کند، پس از مدتی کاملأ تماشاگر را در ماجرای پسر بچه ای که به شدت و به تنهائی برای زنده ماندن با طبیعت مبارزه می کند، غرق می نماید و در پایان اشگی هم از چشمانش در می آورد. اگر بخواهیم این فیلم را با فیلم "عسل" ساخته "سمیه کاپلان اوغلو"، که جایزه خرس طلائی فستیوال برلن را ربود، مقایسه کنیم، از بسیاری از نظرها بر آن سر است. به ویژه این که این فیلم مستند است و آن دیگری داستانی. "تینار" واقع گرا و خوش ساخت است در حالی که "عسل" با رنگ و لعابی ساخته شده که فضایی شبیه به روستاهای فقیر اسپانیا و ایتالیا در سالهای 60 را به یاد می آورد. زیادی تمیز و مرتب بودن کودک فیلم عسل، آن هم در شرایطی که می بینیم چگونه پدر خانواده برای امرار معاش از راه تولید ناچیز عسل ، در گوشه ای دور افتاده از ترکیه، تلاش می کند و پولی در کار نیست، آن را باور نکردنی می سازد. از نظر صدا برداری و حفظ ضرب آهنگ هم فیلم عسل ضعیف عمل می کند.
فیلم خوب "اوریون"، ساخته علی زمانی عصمتی، که موضوع حساس بکارت را آنهم در یک شهر سنتی به تصویر می کشید، نیز سربلند بیرون آمد و مشترکأ جایزه "نت پک" (شبکه کمک به ترویج سینمای آسیا) را با فیلم "پسر بابل"، ساخته محمد الدراجی، از عراق، ربود. فیلم "پسربابل" که از عراق کاندیدای جایزه اسکار شده، فیلمی است که از ظلم صدام به کردها صحبت می کند اما اشکالات سینمائی بسیاری دارد.

"توی استوری 3 " یا مقاومت اسباب بازیها در برابر کودکان

خالقان فیلمهای بسیار موفق "توی استوری" یا "داستانهای اسباب بازیها"، بار دیگر در صندوق اسباب بازیها را می گشایند و، شاید به سان "شرک 4" که آنهم بر پرده سینماهاست وگفته می شود آخرین بخش ماجراهای این غول سبز خواهد بود، با این ماجراها بدرود می گویند.

در "داستانهای اسباب بازیها 3"، آنها شخصیت فیلم، اندی، را که بزرگ شده، در حال رفتن به دانشگاه نشان می دهند. در نتیجه اسباب بازیهای او را راهی یک مهد کودک می کنند و در آنجا می بینیم چگونه این اسباب بازیهای بی زبان مورد تهاجم کودکانی قرار می گیرندکه میخواهند با انگشتان بی رحم خود همه اعضای انها را تکه تکه کنند. اسباب بازیها در پی یک راه فرار از این قتل عام خود بر می آیند واین ماجرای فیلمی جذاب می شود که صدای "تام هنک" نیز به جذابیتش می افزاید.

فستیوال "جاز" شهر نیس

از روز 17 تا 24 ژوئیه، در محل بسیار زیبای باغ و گود های "سیمی یز" در بالای تپه ای در نیس، در جنوب فرانسه، فستیوال موسیقی جاز برگزار می شود که میعادگاه شماری از چهره های مهم موسیقی جاز به شمار می آید.
از جمله آنان ارکستر شش نفره "آل جارو"، خواننده جاز و "اورنت کولمن"، نوازنده ساکسفون تنور، و ارکستر کولی های "گوران برگویچ"، آهنگساز بوسنیائی است.

این فستیوال که برای اولین بار در سال 1948 آغاز به کار کرد، از سال 1971 به این سو، همه ساله برگزار می شود.
بازهم بیشتر هنرمندانی که در فستیوال جاز شهر نیس شرکت دارند، از روز 17 تا 24 ژوئیه در فستیوال جاز دیگری که جاز "پنج قاره" نام گرفته" و در شهر مارسی، نه چندان دور از نیس، برای دهمین سال متوالی برگزار می شود، شرکت می کنند. در نتیجه کسانی که علاقمند به موسیقی جاز هستند و در این تاریخ ها در منطقه به سر می برند، می توانند شبهای خود را با کنسرت های موسیقی جاز پر کنند.

 

بتی لاوت" صدای خاصی در دنیای

ساول"

یکی از خوانندگانی که از شانزده سالگی با صدای زنگ دار سبک خواندنش وترانه ای "اروتیک" به نام مرد من یک مرد عشق است" توجه بسیاری را جلب کرد "بتی لاوت"، خواننده آمریکائی است که پس از نیم قرن هنوز هم مطرح است و پس از اجرای کنسرتی چند شب پیش در پاریس، همه منتظر رسیدن آخرین "سی دی" وی "برداشت ها" به بازار هستند.

 

01:45

Bettye Lavette

دریافت رایگان خبرنامهبا خبر-پیامک های ما اخبار را بصورت زنده دریافت کنید

اخبار جهان را با بارگیری اَپ ار.اف.ای دنبال کنید

بخش‌های دیگر را ببینید
  • 08:45
  • 08:53
  • 09:56
  • 15:40
  • 09:08
این صفحه یافته نشد

صفحۀ مورد توجۀ شما یافته نشد.