لوبس: پیام کتبی نسرین ستوده از داخل زندان به خارج از ایران
در این کشور چه در زندان باشیم چه در بیرون از زندان، در حبس هستیم. این جمله کلیدی است که نسرین ستوده، وکیل مدافع و فعال حقوق بشر، از داخل زندان به خارج از ایران پیام داده است.
نتشر شده در: : روزآمد شده در
لوبس، نشریه فرانسویزبان در شماره این هفته، در گزارشی به قلم سارا دانیل، آورده است: نسرین ستوده، سرشناسترین زندانی سیاسی در ایران از داخل سلول خود در زندان به پرسشهای نشریه فرانسویزبان "لوبس" پاسخ داده است.
لوبس مینویسد: نسرین ستوده، دشمن شماره یک جمهوری اسلامی ایران، بانویی ۵۶ ساله، کوچکاندام و چنان نحیف و رنگپریده است که هر بار خبری از اعتصاب غذای او به بیرون از زندان میرسد، همگان را برای ادامه حیاتش دچار نگرانی میسازد.
این نشریه فرانسویزبان مینویسد: نسرین ستوده یک زن است که البته نسبت به قانون حجاب اجباری معترض است و بهویژه اینکه او از عزم و ارادهای ماوراء انتظار برخوردار است.
در این مقاله با اشاره به احکام قضایی صادر شده برای نسرین ستوده از ماه ژوئن ۲۰۱۸، ۳۸ سال زندان و ۱۴۸ ضربه شلاق، یادآور شده است که این مدافع حقوق بشر، حتی برای تحمل یکی از احکام سنگینش باید دستکم ۱۲ سال دیگر را در پشت میلههای بند سیاسی زندان اوین در تهران بگذراند.
نگارنده، در این مقاله با اشاره به شخصیت محکم این وکیل مدافع و فعال حقوق بشر که پیش از این او را در تهران در دفتر وکالتش ملاقات کرده است، به سال ۲۰۱۰ و زمانی که نسرین ستوده دوره پیشین حبس خود را میگذراند، پرداخته و خاطرنشان میکند: هیچ موضوعی حتی نیمای سه ساله و بسیار حساس هم نتوانست عزم قاطع و راسخ نسرین را دچار تزلزل نماید.
سارا دانیل به نقل از عبدالکریم لاهیجی، رییس پیشین فدراسیون بینالمللی جوامع حقوق بشری، آورده است: بارها از او خواستیم که برای آزادی از رهبر تقاضای عفو نماید اما نسرین نپذیرفت و تاکید کرد این امر به منزله به رسمیت شناختن اقتدار وی است.
اما لوبس در ادامه این مقاله که در ستایش از شناختهشدهترین زندانی سیاسی ایرانی به نگارش درآمده، میافزاید: نسرین ستوده، که در زندان اوین به سر میبرد، با وجود به خطر افتادن امنیتش پذیرفت تا به پرسشهای این هفتهنامه فرانسوی به صورت کتبی پاسخ دهد.
لوبس تاکید میکند: در نهایت، رضا خندان، همسری فوقالعاده و بینظیر که زندگی خود را وقف حمایت از همسرش نموده، پرسشهای ما را به هنگام ملاقات حضوری به نسرین رساند و نسرین ستوده هم به صورت کتبی به این پرسشها پاسخ داده است.
لوبس، در پرسشهایی از نسرین ستوده، موضوعاتی همچون دلایل دستگیری مجدد وی، نظر او درباره حجاب اجباری در جمهوری اسلامی ایران، گفتگوهای میان این فعال حقوق بشر و دیگر زندانیان سیاسی همبندش را مطرح شده است.
نسرین ستوده که بطور کتبی این پاسخها را به بیرون از زندان منتقل کرده، تاکید کرده است: در ایران، داخل و خارج از زندان تفاوتی ندارد شاید تصور کنید که من اغراق میکنم اما وقتی تمامی دلمشغولی شما عدم وجود عدالت در جامعه باشد، تفاوتی نمیکند که در زندان باشید یا در خارج از زندان.
این وکیل مدافع در پاسخ به پرسشی مبنی بر اینکه از چه زمانی این حس مسئولیت در او آشکار شد، نوشته است: واقعا به خاطر ندارم، فکر میکنم از زمانی که زاده شدم نیاز به عدالت را در درون خودم حس میکردم.
سی سال پس از فروریختن دیوار برلین: دموکراسی در بنبست ملیگرایی عوامفریبانه
سی سال پس از فروریختن دیوار برلین، نمادی قابل لمس از نقض حقوق بشر که در طول جنگ سرد ساخته شد، در روز نهم نوامبر ۱۹۸۹، این رویداد در صدر اخبار این هفته جهان قرار داشت.
لوبس، هفتهنامه چاپ فرانسه که در دوران فروریختن دیوار برلین با نام نوول اوبزرواتور بر روی پیشخوان روزنامهفروشیها قرار داشت و در دو هفته تاریخی که به فروریختن دیوار برلین منجر شد حضور مستمر در این شهر داشته است با چاپ ویژه نامهای، مشاهدات آن روزها را پس از سی سال بار دیگر به انتشار رسانده است.
لوبس مینویسد: مشاهدات روزنامهنگاران ما در دوران پیش از فروپاشی اقمار بلوک شرق و فروریختن دیوار برلین حکایت از یک اروپای دیگر را دارد و اشارهاش به مصاحبهای با میلان کوندرا زیر عنوان "غرب در گروگان" است بحثی در مورد اروپا و سیر تحول آن در زمان حاضر و زندگی در اقمار بلوک شرق زیر فشار چکمههای کمونیسم.
همین نشریه به نقل از حاضران در برلین از نگرانیهای بخش غربی و شادمانی بخش شرقی پس از فروریختن دیوار حکایت دارد.
اما چرا نسیم آزادی که چنان قوی وزیده و منجر به فروریختن دیوار برلین شد پس از گذشت سه دهه با بنبست ملیگرایی عوامفریبانه در اروپای مرکزی روبرو شده است. این پرسشی است که لوپوئن، دیگر هفتهنامه فرانسوی زبان، در ویژه گزارشهای خود به مناسبت سالروز فروریختن دیوار برلین مطرح کرده است.
لوپوئن با طرح پرسشی دیگر که چرا دموکراسی که برای دست یافتن به آن مردمانی به پا خاستند به سمت استبداد عقبگرد کرده است، به نقل از یک تاریخنگار و استاد علوم اروپا در دانشگاه آکسفورد آورده است: انقلاب صلحآمیز سال ۱۹۸۹ در عین حال خود به منشا ملیگرایی تبدیل شده است.
به نوشته لوپوئن، یکی دیگر از عواملی که به گسترش ملیگرایی عوامفریبانه در اروپا منجر شد این بود که ادغام اقتصادی، حتی با وجود رشد اتحادیه اروپا و پیوستن اقمار بلوک شرق به این اتحادیه در دهههای پایانی قرن بیستم و آغاز قرن ۲۱، با یگانگی و اتحاد سیاسی همراه نشد. برعکس، اختلافات سیاسی در سیر زمان میان گستردهتر شد.
این نشریه فرانسویزبان، ضمن برشمردن عوامل دیگری از جمله بحران هویت در برخی از کشورهای شرق اتحادیه اروپا، تاکید میکند: سی سال پس از فروریختن دیوار برلین که با هدف دستیابی به کامیابی و برابری و عدالت به سرانجام رسید اکنون، به ویژه با رشد ملیگرایی عوامفریبانه، انقلاب دیگر طرفداری ندارد و دفاع از حرکتی "ضدانقلابی" محوریت یافته است.
دریافت رایگان خبرنامهبا خبر-پیامک های ما اخبار را بصورت زنده دریافت کنید
آبونه شوید