مرگ ژیوانشی، طراح لباس بزرگ‌ترین ستارگان سینما

ژیوانشی از نخستین نمایش مستقل کلکسیون لباس‌هایش در سال ١٩۵٢ تا بازنشستگی‌اش در سال ١٩٩۵، دنیای مد و پوشاک را عمیقاً تحت تأثیر خود قرار داد. قبل از او تنها کسانی مثل کریستیان دیور یا شانل توانسته بودند تا این حد سلیقه و نگاه زمانه را با قدرت آفرینش خود متأثر کنند. امروزه همچنان لباس سیاه اُدری هپبورن در فیلم "صبحانه در تیفانی" (١٩۶١) به عنوان یکی از نمونه‌های استثنایی طراحی لباس و مطابقت آن با شخصیت صاحب لباس ذکر می‌شود. خانم هپبورن می‌گفت: "فقط با لباس‌های ژیوانشی است که احساس می‌کنم خودم هستم، او نه تنها طراح لباس که آفرینندۀ شخصیت است".

در همان سالی که فیلم "صبحانه در تیفانی" ساختۀ معروف بلیک ادواردز روی پرده آمد، ژاکلین کندی همراه با همسرش با دعوت رسمی ژنرال دوگل به پاریس سفر کردند. به این مناسبت، لباس همسر رئیس جمهوری آمریکا نیز که از زیر دست ژیوانشی بیرون آمده بود، یکی از خاطرات ماندگار دنیای مد شد.

ژیوانشی معتقد بود که "پارچه را نباید به طور تصنعی و به زور شکل داد. لباس باید قبل از هرچیز راحت باشد و خوب برش خورده باشد. لباس و پارچه باید روی بدن زن‌ حرکت کند".

می‌گویند ژیوانشی که از خانواده‌ای اشرافی بود در ده سالگی به عشق دیدن بالِنسیاگا، طراح اسپانیایی، به پاریس آمده بود اما برای عملی شدن این دیدار سالها انتظار کشید. با اینحال ژیوانشی در هفده سالگی دوران آموزش را در کارگاه‌های خیاطی و برش پاریس آغاز کرد و هفت سال بعد، در ٢۴ سالگی، به پیروی از بالنسیاگا و کریستیان دیور "مِزون" یا مؤسسۀ خود را افتتاح کرد. دو سال بعد (١٩۵٣) او سرانجام به دیدار بالنسیاگا نائل آمد و تحت تأثیر وی طراحی لباس‌های زنانه را به طرف سادگی و فرم‌های مدرن سوق داد.

در ایران ادوکلن "ژیوانشی" شهرتی خاص داشت و همیشه یکی از معروفترین عطرهای مردانه به حساب می‌آمد.

آقای ژیوانشی در سال ١٩٨٨ "مزون" خود را به مؤسسۀ عظیم LVMH فروخت. این شرکت فرانسوی که امروزه بزرگ‌ترین مجتمع صنایع لوکس دنیاست به برنار آرنو تعلق دارد که هفتۀ پیش در رده‌بندی ثرتمندان جهان، رتبۀ چهارم جهانی را کسب کرد.