مهاجران افغانستانی پس از بازگشت به کشورشان، با بیکاری و دشواریهای اقتصادی روبهرو هستند
بررسی تازه بانک جهانی و کمیساریای عالی سازمان ملل متحد در امور پناهندگان نشان میدهد که بیشتر مهاجران افغان که در میان سالهای ٢٠١٤ تا ٢٠١٧ به افغانستان برگشتهاند با مشکلات مالی و بیکاری رو به رو هستند. در این گزارش تاکید شده که وضعیت مالی مهاجرانی که برگشت کردهاند نسبت به مهاجران افغانی که در پاکستان باقی ماندهاند به مراتب بدتر است.
نتشر شده در:
در این بررسی مشترک بانک جهانی و کمیساریای عالی سازمان ملل متحد در امور پناهندگان که زیر نام «چگونگی شرایط زندگی و تصامیم پیرامون تهیه مسکن و فراهمسازی فرصتهای کاری بازگشتکنندهگان افغانستانی» تهیه شده، آمده که بیشتر مهاجران افغانستانی که در میان سالهای ٢٠١٤ تا ٢٠١٧ به افغانستان برگشتهاند از طبقه غریب بودهاند که در اردوگاههای مهاجرین در پاکستان و یا در خانههای موقت زندگی میکردند.
این گزارش روی سه بعد زندگی بازگشتکنندهگان افغانستانی چون تصمیم برای بازگشت، انتخاب مقصد بازگشت و چگونگی معیشت پس از بازگشت تمرکز کرده است.
این بررسی همچنین نشان میدهد که فرصتهای کاری، دستمزد و ثبات کاری پس از بازگشت مهاجران افغانستانی به کشورشان بدتر شده است و نیز بیشتر خانوادههایی که بازگشت کردهاند، تنها یک کارگر و نانآور داشتهاند که با دستمزد اندک و ناچیز مصروف کار هستند.
یافتههای این گزارش همچنین نشان میدهد که اعضای زیاد در یک خانواده و دستمزد پایین خانوادههای بازگشت کرده، سبب شده تا بیشتر آنان نزدیک و یا زیر خط فقر زندگی کنند.
بربنیاد این گزارش، نانآور بیشتر خانوادههایی که پس از ٢٠١٣ به افغانستان بازگشت کردهاند، سواد ابتدایی دارند و تنها از چهار نفر، یک نفرشان تا صنف ششم را تمام کرده است. بیشتر بازگشت کنندگان به گونه روزمزد و با دستمزد اندک کار میکنند.
یافتههای این بررسی نشان میدهد که نانآور ۵٧ درصد از خانوادههای بازگشت کرده به کاری مشغول شدهاند که قبل از مهاجرت مصروف آن بودند.
این گزارش دریافته که نزدیک به نیمی از نانآوران خانوادهها دستمزد روزمره دارند، ٢١ درصدشان به گونه نامنظم دستمزد دریافت میکنند و تنها ٢٠ درصد آنان به گونه ماهوار دستمزد دریافت میکنند. از این میان دستکم نیمی از کارگران خانوادهها دستمزدی میان ۵٠٠٠ تا ١٠٠٠٠ افغانی که معادل آن ٧٠ تا ١٣٠ دالر در ماه میشود دریافت میکنند.
اما نکته مثبت در این گزارش این است که دسترسی به آموزش و پرورش پس از بازگشت هم برای پسرها و هم برای دختران بهبود یافته و نیز خلای جنسیتی در مکتبها کاهش یافته است.
هینری کرالی، رییس دفتر بانک جهانی در افغانستان میگوید:«باتوجه به شرایط دشواری که مهاجرین افغان با آن مواجه اند، نیاز مبرم است تا برای رسیدگی به مشکلات آنها یک سلسله اقدامات فوری و پایدار روی دست گرفته شود».
افزون به این، یافتههای گزارش مشترک بانک جهانی و کمیساریای عالی سازمان ملل متحد در امور پناهندگان نشان میدهد که مهاجران افغانستانی که پس از دههها به کشورشان بازمیگردند با اقتصادی رو به رو میشوند که فرصتهای کاری در آن اندک است و روابط اجتماعی نقش کلیدی در پیدا کردن کار بازی میکند. از اینرو، برای جبران این کاستی، به ولایتها و مناطقی که زادگاهشان است میروند که این مناطق فقیرتر، عقبماندهتر و با میزان بلند بیکاری رو به رو هستند.
مطابق یافتههای این بررسی، یک سوم تمامی بازگشتکنندهگان در ولایتهای کابل و ننگرهار ساکن شدهاند و بازگشتکنندهگانی که شهرها را نسبت به روستاهایشان ترجیح دادهاند بیشتر به دنبال امنیت، خدمات و کار در کلان شهرها بودهاند که این گرایش سبب شده تا فشار بیشتری بر شهرهای که از گذشته میزبان بیجاشدهگان داخلی هستند، آورده شود.
کارولین وان بورین، نماینده کمیساریای عالی سازمان ملل متحد در امور پناهندگان در افغانستان میگوید که سال ٢٠١٩ با چهلمین سالروز آغاز مهاجرت اجباری شهروندان افغانستان برابر است. بانو بورین تاکید میکند که نیاز است تا کارهای بیشتری به هدف بازگشت داوطللبانه مهاجران افغانستانی و فراهمسازی کمکهای بشردوستانه به منظور ادغام مجدد آنان انجام شود.
و در نهایت این گزارش پیشنهاد میکند که برای جلوگیری از چالشهای موجودی که سد راه بازگشتکنندهگان و دولت افغانستان قرار دارد، نیاز است روند بازگشت مهاجران و ادغام آنان در جامعه به گونه داوطلبانه، تدریجی و در درازمدت انجام شود.
افغانستان هماکنون با چالشهایی چون جنگ و ناامنی، نبود فرصتهای کافی برای کار و میزان بالای فقر رو به رو است. گزارشها نشان میدهد که در سال ٢٠١٦ افغانستان شاهد بازگشت بیشترین میزان برگشتکنندهگان بوده که این بازگشت با شکنندهگی اقتصادی رو به رشد جمعیت افغانستان و افزایش میزان فقر تا مرز ۵۵ درصد همزمان شده بود.
دریافت رایگان خبرنامهبا خبر-پیامک های ما اخبار را بصورت زنده دریافت کنید
آبونه شوید