مهوش ثابت: کوشش من در زندان حفظ احساسات صلح جویانه نسبت به زندانبانان، بازجوها و کسانی بود که در برابر من و اعتقادات من ایستاده بودند

مهوش ثابت و دیگر اعضای موسوم به مدیران جانعه بهائی، حدود بیست ماه بدون تفهیم اتهام در زندان بسر بردند و سپس دادگاه آن‌ها، بدون رعایت روال قانونی، در روز ۲۲ دی ۱۳۸۸/۱٢ ژانویه ۲۰۱۰، برگزار شد و پس از شش جلسه کوتاه محاکمه ، پنج ماه بعد، در ۲۶ خرداد ۱۳۸۹/۱۴ ژوئن ۲۰۱۰، به اتمام رسید.

بیانیۀ دفتر جامعۀ جهانی بهائی در ژنو یادآوری می کند که «خانم شیرین عبادی، وکیل این افراد و برندۀ جایزۀ صلح نوبل پس از اولین جلسه دادگاه، در حالی که تنها یک ساعت حق دسترسی به موکلین خود را یافته بود توضیح داد که پروندۀ اتهامات این افراد را مطالعه کرده و هیچ مدرکی برای اثبات اتهامات آن‌ها وجود ندارد».

دستگیری و حبس این هفت نفر واکنش‌های بین‌المللی بسیاری را در برداشت و سازمان ملل متحد، دولت‌ها و رسانه‌های سراسر دنیا خواستار آزادی آن‌ها شدند. در سال ۲۰۱۰، خانم ناوی پیلای (Navi Pillay)، کمیسر عالی حقوق بشر سازمان ملل متحد، از این که «محاکمۀ این افراد از شرایط قانونی یک محاکمۀ عادلانه برخوردار نبوده ابراز نگرانی عمیق کرد.» همچنین در سال ۲۰۱۴ بان کی مون، دبیرکل سازمان ملل متحد، در گزارشی خواستار «آزادی بدون قید و شرط» این افراد از زندان شد.

مهوش ثابت روز دوشنبه ١٨ سپتامبر/ ٢٧ شهریور آزاد شد و در گفتگو با رادیوی ما به دوران دهسالۀ زندان خود پرداخت.

وی می گوید «زندان مرا به نوشتن و شعر گفتن واداشت. در سلول در بسته، إحساس کردم که به نوشتن نیاز دارم. در آغاز نمی‌دانستم شعر است یا نه؟ چون قلم و کاغذ نبود، نخست در فکرم می‌نوشتم. بعدها که به قلم دسترسی یافتم، در حاشیۀ روزنامه ها به نوشتن پرداختم». او که نخست اشعاری بیاد و برای پدر، همسر، فرزند و خواهر خود می‌سروده، بگفتۀ خود اندک اندک «از بیان احساسات خانوادگی عبور» می‌کند و به «حس و حال زندان» می‌پردازد. وی می‌گوید در تمام این دوران «کوشش کردم حس عشق و صلح را در خود زنده نگه دارم و همین احساسات را نسبت به زندانبانان، بازجوها و کسانی که آنسوی خط در رویاروئی با من، با اندیشۀ من و اعتقادات من ایستاده بودند، حفظ کنم».

[این گفتگو را گوش کنید]

خانم بانی دوگال، نمایندۀ ارشد جامعۀ جهانی بهائی در سازمان ملل متحد در نیویورک خبر آزادی خانم ثابت را پس از گذراندن دوران محکومیتش مثبت خواند و در همان حال گفت: «واقعیت این است که خانم ثابت پس از ده سال در شرایطی به جامعۀ بهائی باز می‌گردد که این جامعه به طرق مختلف تحت فشار فزاینده قرار دارد. به علاوه، خانم ثابت طبعاً منتظر آزادی شش همکار خود خواهد بود که همچنان به طور ناعادلانه زندانی هستند».

در سال‌های اخیر، آزار و اذیت و فشار اقتصادی علیه بهائیان افزایش یافته است. از سال ۲۰۱۳ تا به امروز صدها مغازه و محل کسب و کار بهائیان مهر و موم شده است و خانواده‌های بسیاری درآمد خود را از دست داده‌اند.

بعد از آن که در دهۀ ۱۹۸۰ تشکیلات بهائی از طرف دولت غیرقانونی اعلام شد، گروه «یاران» که حال منحل شده است با اطلاع کامل و موافقت مسئولین حکومتی ایران تشکیل شد. نقش این گروه تأمین حداقل نیازهای مادی و روحانی جامعۀ بهائی ایران بود. با وجود این، حکومت این هفت نفر را دستگیر کرده و در ابتدا هر یک از آن‌ها را به بیست سال زندان محکوم کرد. سپس، محکومیت آن‌ها با اجرای دیرهنگام یک تبصرۀ قانون جزایی مصوبه سال ۲۰۱۳ به ده سال زندان کاهش یافت.