نیویورک تایمز از کارآیی ارتش افغانستان و نیروهای آمریکایی در جنگ غزنی انتقاد کرد

روزنامه "نیویورک تایمز" در مقاله‌ای به قلم "مجیب مشعل" می‌نویسد: حمله‌ طالبان بر غزنی استحکام و مقاومت خیره‌کننده‌ طالبان را به نمایش گذاشته است که بر روایت رسمی افغان‌ها و آمریکایی‌ها راجع به پیشرفت در جنگ و احتمال مذاکرات صلح، خط بطلان می‌کشد. این حمله همچنان سراسیمگی و اشتباهات ارتش افغان را نیز برملا کرده است؛ از جمله فرستادن تجهیزات و مهمات اشتباهی به افسران پلیس محاصره‌شده، یکی از نمونه‌هاست. به علاوه، این محاصره در مورد شرایطی که طالبان ممکن است برای مذاکرات صلح پیش بکشند نیز سؤال‌های اساسی خلق کرده است.

نیویورک تایمز می‌نویسد: تقریباً ۱۷ سال پس از حمله نیروهای بین‌المللی به رهبری آمریکا به طالبان و سقوط آنها، پس از ده‌ها هزار قربانی، مصرف صدها میلیارد دلار، به نظر می‌رسد افراط‌گرایان در افغانستان نه تنها شکست نخورده‌اند، بلکه قوی‌تر نیز شده‌اند.

مجیب مشعل می‌نویسد: محاصره‌ غزنی شاید جسورترین نمونه از ظهور دوباره‌ طالبان است. این رویداد، دستاوردهای ده‌ها هزار نیروی آمریکایی برای از بین‌بردن آن‌ها را محو کرد.

مجیب مشعل، درباره ناکارآمدی نیروهای آمریکایی مستقر در افغانستان می‌نویسد: به گفته مقامات ارتش افغانستان، مشاوران آمریکایی نیز در کنار نیروهای افغان در غزنی حضور داشتند؛ نیروهای آمریکایی همچنین حدود ۲۵ حمله‌ هوایی در این شهر انجام داده است، اما شبیه دولت افغانستان، نیروهای آمریکایی حاضر در منطقه نیز ابعاد بحران را دست‌کم گرفتند و ارزیابی‌های نادرستی ارایه کرده‌اند که با اطلاعات بدست آمده از مردم محلی، منافات دارد.

در همین راستا، "مایکل مالوف" تحلیلگر امنیتی پنتاگون، اخیراً در تحلیلی در "نیویورک تایمز" نوشت که «حمله گسترده طالبان به غزنی و غافلگیری نیروهای آمریکایی و افغانی، نشان‌دهنده شکست اطلاعاتی آمریکا در برابر طالبان است. جنگ غزنی یک بار دیگر نشان داد که فناوری‌های پیشرفته اطلاعاتی آمریکا، قادر به پیش‌بینیِ وقوع حمله غزنی نشده است».

مجیب مشعل، در این مقاله "نیویورک تایمز" می‌نویسد که "در چندین ماه پیش، باشندگان و مقامات محلی در غزنی شهری با جمعیت تقریباً ۲۸۰٫۰۰۰ نفر، هشدار داده بودند که طالبان در اطراف شهر حضور دارند و کمربندهای کنترل ایجاد کرده‌اند. جنجگویان طالبان، در برخی ساحات مالیات نیز جمع‌آوری می‌کردند.
در سفری در ماه ژوئن به این ولایت، من دریافتم که شهر در ترس و دلهره بسر می‌بُرد، مردم از اجتماعات بزرگ خودداری می‌کردند، ترورها بیشتر از پیش شده بود.
در دهم اوت، بیش از یکهزار جنجگوی طالب پیش از طلوع آفتاب به شهر غزنی هجوم بردند. مقامات ادعا دارند که در میان طالبان جنجگویان خارجی نیز دیده شده است؛ از جمله پاکستانی‌ها و چچنی‌ها و حتا برخی اعضای وابسته به القاعده نیز در صفوف مهاجمین بوده است.

مجیب مشعل، درباره تلاش‌های صلح با طالبان می‌نویسد: «در چند ماه اخیر، تلاش‌های پی‌گیر و مداوم برای تشویق طالبان به گفت‌وگو‌های صلح، در جریان بوده است؛ چنین تلاش‌هایی قبلاً ناکام شده است اما حالا برخی تغییرات مهم به وجود آمده است
نخست، هر دو طرف، آتش‌بس دوجانبه و بی‌سابقه‌ای را اعلام کردند؛ سپس، دیپلمات‌های آمریکایی با نماینده‌های طالب در دوحه، پایتخت قطر دیدار کردند، چیزی که به عنوان آغازی برای گفت‌وگوها پنداشته می‌شود، زیرا این اقدام نشان می‌دهد که طرف طالبان به خواست دیرینه‌ طالبان که مذاکره‌ مستقیم با دولت آمریکا بوده است به نحوی گردن می‌نهد.
افزایش خشونت و محاصره‌ غزنی زمانی اتفاق افتاد که دولت افغانستان و همکاران بین‌المللی آن در تلاش اعلام آتش‌بس دوم در هفته‌های آینده بودند. هرچند اگر این خشونت به احتمال زیاد آن برنامه‌ها را تغییر ندهد، ولی بدون شک تلاش دولت برای مواجه شدن با منتقدان برنامه‌های صلح دولت را پیچیده‌تر می‌کند».