گسترش یهودی ستیزی مسلمانان تندرو

لوپوئن این هفته از "ژان لوک گدار" سینماگر فرانسوی-سوئیسی و از رهبران سینمای موج نو نوشته است. کسی که دیگر سینما را دوست ندارد، هرچند بار دیگر در جشنواره کن امسال حضور یافته است.

گدار جایی گفته بود: "سینما دیگر وجود ندارد. سینما دیگر نیست." و لوپوئن با اشاره به این جمله، در مطلبی به قلم "فلورانس کلومبانی" روزنامه‌نگار و سینماگر فرانسوی می‌نویسد: "این جمله بی‌رحمانه را او روزی در دفتر فیلمسازی‌اش در سوئیس، در زمان ساخت فیلم "بدرود زبان" که درباره روابط یک زوج با سگ‌شان است به من گفت. فیلمی که چند ماه بعد جایزه هیئت داوران جشنواره کن را کسب کرد. اما همان زمان گدار به من گفت که دیگر سینمایی وجود ندارد. و نه فقط سینما بلکه رمان هم دیگر نداریم. به عقیده او رمان به قرن نوزدهم تعلق دارد و سینما هم رشد خود را کرده است."

و با همه این حرفها، گدار همچنان به فیلمسازی ادامه می‌دهد. عقیده‌اش این است که سینما دیگر وجود ندارد و حالا در ۸۷ سالگی همچنان در این حوزه فعال است. همچنان فیلم‌هایش در بخش مسابقه جشنواره کن شرکت می‌کند و هنوز اعلام نکرده که "کن دیگر وجود ندارد."

لوپوئن در ادامه به سابقه روابط "طوفانی" این سینماگر با جشنواره کن اشاره می‌کند و اینکه همه به یاد دارند او برخوردی "قاطعانه" در جریان برگزاری فستیوال کن در مه ۱۹۶۸ داشت و "اتحاد" خود با دانشجویان و اعتصاب‌کنندگان را ابراز کرد.

در ادامه این مطلب به کنش‌های "تناقض‌آمیز" گدار به عنوان یک سینماگر در سالهای دهه ۱۹۸۰ تا ۱۹۹۰ اشاره می‌شود.

لوپوئن همچنین نوشته که گدار با وجود همه تناقضات، در یک مورد ثبات داشته و آن "نیاز به ساخت تصاویر" است. اگر به آثارش نگاه کنیم یک سری کدها را به همین شکل از نخستین فیلم خود تاکنون داشته است.

و در نهایت در این مطلب می‌خوانیم مردی که مرگ سینما را تشخیص داده، خود به عنوان یک "ستاره" همچنان بزرگترین نماد هالیوودی و کهنه آن نیز هست.

همچنان که به گفته یک هنرمند، گدار و پیکاسو از یک نظر به یکدیگر شبیه هستند: دو استاد کلاژ، دو غولی که معتقدند خودشان آخرین نمایندگان هنرشان هستند و دو هنرمندی که جهان، فراموش‌کردن آنها را نمی‌پذیرد. آیا سینما مرده است؟ زنده باد سینما.

هفته‌نامه اکسپرس هم در یکی از مطالب این شماره خود به لغو جایزه نوبل ادبیات امسال اشاره کرده است.

در واقع امسال کمیته نوبل با بزرگترین بحران در تاریخ ۱۰۷ ساله‌ خود مواجه شده است. در واقع با استعفدی شش عضو کمیته انتخاب برنده نوبل ادبیات، اتهامات آزار جنسی و نحوه رسیدگی به آن دامن جایزه نوبل ادبیات را هم گرفت به گفته آکادمی نوبل اعطای جایزه ادبیات امسال عقب می‌افتد و همزمان با جایزه سال آینده، اهدا خواهد شد.

بالاترین جایزه ادبی جهان از زمان ایجاد آن در سال ۱۹۰۱ ، پنج بار به تعویق افتاده است.

این بار بحران که از ماه نوامبر گذاشته آغاز شد و یک نشریه، اظهارات ۱۸ زن را منتشر کرد که ادعا می‌کردند از سوی ژان-کلود آرنو، همسر یکی از اعضای آکادمی مورد آزار جنسی قرار گرفته بودند.

از سویی برخی می‌گویند این موضوع به فرانسوی‌ها هم مربوط می‌شود چون فرد مورد اتهام، فرانسوی است.

هفته‌نامه "لُبس" نیز در یکی از مطالب این شماره خود به "زینب رَزوئی" پرداخته، روزنامه‌نگاری که به "زینب" مشهور است و پیش از این از اعضای نشریه "َشارلی ابدو" بوده و اکنون از فعالان حقوق بشر و دین‌شناس است. اکنون نیز او از فعالان "اعتراضات علیه یهودی‌ستیزی" است.

او به "لُبس" دراین باره می‌گوید: "نخستین بار که واژه جهود را شنیدم سی سال پیش در مراکش بود. به نظرم شبیه یک ناسزا آمد. در یک جمع خانوادگی بود. یکی از بزرگترها برای آرام‌کردن فرزندش چنین واژه‌ای را به کار برد. من این واژه را به عنوان ناسزا در کشوری شنیدم که در جهان عرب، کمترین میزان یهودی ستیزی را دارد."

او ادامه می‌دهد: "مدتی بعد در مدرسه در حالی که زبان عربی و فرانسه را می‌آموختم و درس‌های دینی را می‌گذراندم، پچ‌پچ‌های شاگرد مدرسه‌ها را شنیدم که می‌گفتند صاحبان خانه بغلی یهودی هستند."

لوپوئن با اشاره به "راهپیمایی علیه یهودی‌ستیزی" نوشته که اکنون یهودی‌ستیزی مسلمانان افزایش یافته و به همین دلیل در نامه‌ای که از سوی سیصد شخصیت سیاسی و هنری و فرهنگی در نشریه "لوپاریزین" منتشر شد و زینب هم یکی از امضاء کنندگان آن بود، از این موضوع اظهار نگرانی شده است. آنان در نامه خود به "جهاد" اشاره کرده‌اند که بخشی از یهودی‌ستیزی جهادگرایان تندرو را می‌سازد.