یکمین سالگرد ریاست جمهوری ترامپ

روزناﻣﮥ دست راستی فیگارو نوشته است که زیاده روی های دونالد ترامپ و آشفتگی بخش اجرایی، مانع از مشاهدۀ تاثیرات اقدامات او شده است. نویسندۀ سرمقاله معتقد است که دونالد ترامپ به وعده های خود جاﻣﮥ عمل می پوشاند یا دست کم می کوشد که به آنها عمل کند و هنوز خیلی زود است که نقش سیاسی او را پس از پایان دورۀ ریاست جمهوریش برای همیشه مختوم بدانیم.

به نوشتۀ این روزنامه، ابر ضخیمی از زیاده روی ها، پرسش ها و بی تصمیمی ها، اثرات اقدامات و دستاوردهای یک سالۀ اخیر دولت آمریکا را پوشانده و مانع آشکار شدن آنها گردیده است.

این روزنامه رفتار دونالد ترامپ را که مورد سخره و مضحکۀ رسانه ها قرار دارد، انکار نمی کند و می افزاید دونالد ترامپ این است، اما فقط این نیست. او در یکسال گذشته، بسیاری ازعادات و سنت های معمول را بر هم ریخته، از حاکمیت دستگاه اداری کاسته و به شرکت ها و واحدهای اقتصادی جان تازه داده است.

فیگارو می نویسد: چهل و پنجمین رئیس جمهوری آمریکا می خواست آب بر خواﺑﮕﻪ جهانی مورچگان ریزد که در این کار نیز اندکی توفیق یافته اما در عین حال کمی هم شکست خورده است.

بنوشته این روزنامه، روابط با روسیه همچنان سرد است، در سوریه، قدرت فائقه از شرق می آید، کره شمالی به تحریکات و تحرکات خود ادامه می دهد و سیمای آمریکا به عنوان پرچمدار دموکراسی در جهان رنگ باخته است.

لوموند روزناﻣﮥ چپ میانه رو نیز عنوان صفحۀ نخست خود را به همین موضوع اختصاص داده و شکست دولت را در به تصویب رساندن بودجۀ سال جاری که منجر به تعطیلی بخشی از ادارات دولتی شده است، «سیلی بر صورت نخستین سالگرد» توصیف می کند. این روزنامه می نویسد: دونالد ترامپ نمی توانست سالگردی بدتر از این تصور کند. او بجای اینکه بتواند این روز را در ویلای پرشکوه خود جشن بگیرد، باید در دفتر کارش برای یافتن راه حلی در جهت خروج از بن بست کنونی در تصویب بودجه و پایان دادن به تعطیلی ادارات فدرال، به چانه زنی با اعضای کنگره بپردازد.

لیبراسیون روزناﻣﮥ چپ گرای صبح پاریس ﺻﻓﺣﮥ نخست و سر مقاﻟﮥ خود را به وقایع می ماه ١٩۶٨ در فرانسه اختصاص داده و به تفصیل در هفت صفحه به بررسی آن پرداخته است. لوران ژوفرن، مدیر لیبراسیون زیر عنوان «میراث» به بررسی آنچه از رویدادهای ماه مه ۶۸ به جا مانده می پردازد و می نویسد: «باید مه ۶۸ را نجات داد»، زیرا به نوشتۀ او تا کنون کلیۀ ارزیابی ها از این رویدادها با نگرشی مرتجعانه صورت گرفته است.

او می نویسد باید به این رویداد به عنوان خیزشی نگریست که در برابر سنت های محدود کنندۀ آزادی های فردی، اقتدار گرائی در محیط های آموزشی و نیز کارخانه ها پا گرفت. از نظر او هر ناظر منصفی باید بپذیرد که این رویداد به بر آمدن جامعه ای دیگر، جامعه ای عادلانه تر، برابرتر و برادرانه تر انجامید.

لوموند گزارش تحقیقاتی مفصلی نیز در بارۀ اُیغورهای ساکن سین کیانگ در چین به چاپ رسانده و این منطقه را «زندان بی سقف» توصیف کرده است. لوموند می نویسد : در شمال غربی چین مسلمانان اُیغور به بهانۀ مبارزه پکن با « جدائی طلبی، بنیادگرائی و تروریسم» بشدت سرکوب میشوند. بنوشتۀ این روزنامه «اکثریت چینی تباران این منطقه به سرکوب اُیغورها و تبعیض تحمیل شده بر آنها بی اعتنا هستند».