نتایج انتخابات پارلمانی اروپا، پیش از همه آرایش نیروهای سیاسی در این پارلمان را بر هم زده و با آنکه از پیشروی نیروهای اروپاگریز و عوام گرا حکایت دارد، از قدرت احزاب اروپاباور نمیکاهد. آنچه بیش از همه در این عرصه دچار تحول گشته، تغییر تعادل قدرت در درون گرایشهای هواخواه اروپاست. گروه میانه روی پارلمان اروپا که تا کنون از ٦٩ کرسی برخوردار بود، اینک به ١٠٦ کرسی دست مییابد و سبزها نیز که نیروی ائتلافِ راست و چپ را تشکیل میدهند با ٧٠ نماینده، قدرت تازهای در پارلمان به حساب میآیند.
پدید آمدن این دو نیروی تازه که با کاهش اقتدار راست و چپ سنتی همراه است، میتواند چگونگی گزینش مسئولان نهادهای گوناگون اتحادیه اروپا را دچار دگرگونی کند. مهمترین مقام در این زمینه ریاست کمیسیون اروپاست که قدرت اجرائی اتحادیه اروپا را در اختیار دارد.
از هنگام به اجرا گذاشتن «پیمان لیسبون» رئیس کمیسیون به پیشنهاد شورای اروپا و با تصویب پارلمان اروپا انتخاب می شود. در سال ٢٠١٤ گروههای پارلمانی پیشاپیش نامزد خود را برای احراز این مقام برگزیدند تا او بتواند گرایشها و برنامههای خود را به آگاهی عموم برساند تا شهروندان گزینش نمایندگان را با اتکاء به نگرشها و طرحهای آنان انجام دهند.
تا کنون سنت جاری چنین بوده است که نامزد بزرگترین گروه در پارلمان به ریاست کمیسیون برگزیده شود. رئیس کنونی کمیسیون، ژان کلود یونکر، پنج سال پیش این چنین از سوی گروه پارلمانی موسوم به «حزب مردم اروپا» برگزیده شد.
اینک اما چنین به نظر میرسد که با توجه به تغییر ترکیب نیروها و برآمدن سه گروه نسبتاً بزرگ در میانۀ نیم حلقۀ رنگین کمان قدرت، «حزب مردم اروپا»، در راست، «اتحاد لیبرالها و دموکراتها» در میانه و «حزب سوسیالیست اروپا» در جناح چپ و نیز گروه اینک دیگر قدرتمند «سبز» که در چپ میانه جای می گیرد، این قاعده در حال تحول باشد. از همین روست که نامزدهای گروههای مختلف در پارلمان از حال از ائتلاف و خواست همکاری با دیگران سخن میگویند.
«مانفرد وِبِر»، نامزد «حزب مردم اروپا»، بزرگترین گروه در پارلمان آینده، از حال اعلام آمادگی میکند که با احزاب میانه و چپ سنتی گفتگو کند و با آنان به ائتلاف سیاسی دست یابد.
«مانفرد وِبِر» می گوید «ما از اینکه دو باره نخستین گروه در پارلمان هستیم، ابراز خرسندی میکنیم، اما اگاهیم که شماری از کرسیهای خود را نیز از دست دادهایم [...] میخواهم بروشنی بگویم حزب مردم اروپا نمی خواهد، نمی پذیرد و بهیچ روز آمادگی ندارد که با اخزاب افراطی راست یا چپ همکاری کند. ما بهیچ روی با احزابی که به اروپا باور ندارند همکاری نمیکنیم. من دعوت خود را از سوسیالیستها، لیبرالها و سبزها تجدید میکنم [...] من گمان میکنم که ما باید دور یک میز بنشینیم و اهداف و مسئولیت ها را برای پنج سال آینده تعریف و تعیین کنیم».
«فرانس تیمرمانس»، نامزد حزب سوسیالیست اروپا برای احراز ریاست کمیسیون نیز که به ائتلافهای ممکن باور دارد، سخنی جز این نمیگوید. او که در حال حاضر معاونت کمیسیون اروپا را بر عهده دارد و نمایندۀ حزب سوسیالیست هلند است تاکید می کند که گروه او نیز مایل است «با همۀ نمایندگانی که به احزاب دموکراتیک تعلق دارند» گفتگو کند و با آنها «یک ائتلاف بنیاد» نهد. او نیز تاکید میکند که حاضر به هیچ توافقی با «راست افراطی» نیست، اما با «همۀ احزابی که خواستار اروپائی ترقی خواه هستند، آمادۀ همکاری» است.
نامزد گروه «لیبرال و دموکرات» در پارلمان اروپا، «گی ورهوفشتات»، نخست وزیر پیشین بلژیک نیز که از حمایت امانوئل ماکرون برخوردار است یادآوری می کند که «اگر دیگر هیچیک از دو گروه بزرگ پیشین از اکثریت در پارلمان اروپا برخوردار نیستند، از آنروست که گروه او کرسیهای بسیاری کسب کرده است» و با اشاره به این گروه تاکید میکند که «از این پس یک گروه میانۀ هواخواه اروپا و خواستار اصلاح وجود دارد که دارای قدرت کافی برای تشکیل یک ائتلاف اکثریتی در پارلمان است».
رهبران ٢٨ کشور عضو اتحادیۀ اروپا فردا سه شنبه در بروکسل گردهم میآیند تا نتایج بدست آمده از انتخابات را مورد بررسی قرار دهند و بویژه در بارۀ انتخاب مقامات ارشدِ آیندۀ اتحادیۀ و از جمله رئیس کمیسیون اروپا گفتگو کنند. به نظر میرسد این گفتگوها این بار دشوارتر از گذشته باشد.
مشروح چشمانداز روز را در فایل صوتی گوش کنید...
دریافت رایگان خبرنامهبا خبر-پیامک های ما اخبار را بصورت زنده دریافت کنید
آبونه شوید