از اردوگاه آوارگان آفریقای مرکزی تا ویرانه‌های بوکوحرام
این روز‌ها یکی از موضوعاتی که برای فرانسه جنجال‌برانگیز شده، ماجرای تجاوز جنسی برخی سربازان این کشور به کودکان اردوگاه آوارگان در آفریقای مرکزی است که خبرساز شده و مقامات فرانسوی و نیز سازمان ملل و یونیسف را به واکنش واداشته است.
نتشر شده در:
گوش کنید - ۰۵:۰۲
۶ کودک ۹ تا ۱۳ ساله شهادت داده‌اند که در فاصله دسامبر سال ۲۰۱۳ تا ماه مه ۲۰۱۴ از سوی سربازان مستقر در اردوگاه و در ازای دادن غذا به آن‌ها تجاوز شده است.
روزنامه لیبراسیون، امروز با اشاره به اینکه از میان متجاوزان ۳ نفر آن‌ها شناسایی شده‌اند، یادآوری می‌کند که البته فقط سربازان فرانسوی متهم نیستند و سربازان اهل چاد و گینه استوایی هم در آن دوره در آن اردوگاه حضور داشته و بعید نیست که از میان ۱۴ نفری که متهم به این کار هستند برخی از آن‌ها نیز اهل این کشور‌ها باشند.
این روزنامه همچنین سخنان "ماتیا ماروبا"، رئیس سازمان ناظران حقوق بشر آفریقایی را یادآوری می‌کند که در پاسخ به خبرنگاران گفته بود که «از مدت‌ها پیش» از این موضوع اطلاع داشته‌اند و در این مورد «شایعات» و «سروصداهایی» بوده، اما متأسفانه از آنجا که کسی جرأت صحبت درباره آن را نداشته، به طور جدی پیگیری نشده است.
وی همچنین درباره موقعیت کودکان قربانی توضیح داده که «این بچه‌ها به مدرسه نمی‌روند، خانواده‌هایشان فقیر هستند و همین موضوع زمینه سوءاستفاده از آن‌ها را فراهم کرده است.»
به نوشته این روزنامه، «هرچند "یونیسف" اعلام کرده که این بچه‌ها می‌توانند از امکانات پزشکی و روان درمانی برای حل بحران‌ها و پیامدهای ناشی از این رفتار بهره‌مند شوند، اما به نظر می‌رسد این موضوع همچنان ادامه دارد و بعد از انتشار گزارش روزنامه "گاردین" درباره این ماجرا، افراد دیگری هم شهادت داده‌اند که از چنین ماجرایی خبر دارند، هرچند مشخص نیست که این افراد شاهد بوده‌اند یا قربانی.»
در ازای آب یا غذا
گزارشگر روزنامه فیگارو هم به اردوگاه آوارگان رفته و با آنان گفت‌وگو کرده است. این جملات نمونه‌ای از واکنش‌های آوارگان در پاسخ به سؤال خبرنگار است:
- مسلم است که خبر داشتیم.
- سعی کردیم به مقامات خبر بدهیم، اما ما تنها کسی نیستیم که در این وضع قرار داریم؛ کسی به حرف ما گوش نمی‌داد.
- این بچه‌ها گرسنه یا تشنه بوده‌اند و فقط آب یا غذا می‌خواستند.
گزارشگر فیگارو می‌نویسد که در این اردوگاه جایی که این تجاوز‌ها صورت گرفته، ساکنان آنجا خشم خود از این موضوع را پنهان نمی‌کنند.
"الکسی انگوئیت"، نخستین کسی است که بعد از شنیدن شایعات و پچ‌پچ‌های مربوط به این موضوع، آن را به مقامات گزارش داد؛ مقامات سازمان ملل او را به یونیسف و دفتر حقوق بشر آن ارجاع داده‌اند؛ او در واقع نخستین شاهد این ۶ کودک در برابر مقامات بوده است.
وی می‌گوید که بعد از این اطلاع‌رسانی، عده‌ای از مقامات کمیساریای عالی حقوق بشر می‌آیند و طی پنج ساعت در مورد این کودکان، محل تولد، سن و دیگر مشخصاتشان سؤالاتی می‌کنند؛ اما به گفته الکسی، بعد از آن هیچ خبری نشد تا اینکه روزنامه "گاردین" گزارشی را در این زمینه منتشر کرد
بر ویرانه‌های خلافت بوکوحرام
اما روزنامه لوموند، امروز به سراغ موضوعات دیگری رفته از جمله از وضعیت شهرهای باقی‌مانده بعد از فرار نیروهای شبه نظامی بوکوحرام نوشته است.
در گزارشی که از شهر "گُزا" منتشر شده، چنین می‌خوانیم: «ارتش نیجریه و متحدانش، شهرهای بسیاری را از جهادیست‌ها بازستانده و صد‌ها زن را آزاد کرده‌اند؛ آن‌ها عصبی و خسته‌اند، با چشمانی که مترصد است شاید نشانه‌ای از افراد و نیروهای بوکوحرام در گوشه و کنار خیابان‌ها پیدا کند.»
این روزنامه می‌نویسد: «هرچند سربازان ارتش نیجریه در ماه مارس گذشته شهر "گُزا" را آزاد کرده‌اند، اما این آزادی شادانشان نکرده، چون از شهر جز ویرانه باقی نمانده است.»
در ادامه می‌خوانیم: «در آخرین ساعت‌های خلافت بوکوحرام در این شهر، ابوبکر شکوه، رهبر این گروه تصمیم گرفت پیش از فرار همه چیز را بسوزاند و شهری سوخته به فاتحان تحویل دهد، از بانک‌های محلی تا مغازه‌ها و حتی قصر امیر گُزا که از نخستین قربانیان حمله بوکوحرام به این شهر بود و توسط آنان کشته شد؛ همه چیز سوخت. عده‌ای از ساکنان شهر هنوز در این خرابه‌ها زندگی می‌کنند و سربازان ارتش بعد از ورود به آن‌ها وعده امنیت را دادند.
در این گزارش همچنین می‌خوانیم که سربازان، در شهر با بینی و دهان بسته می‌گردند. جنازه‌های بسیاری در شهر باقی مانده، اما همه مشکلات این‌ها نیست؛ آن‌ها باید مراقب حملات گهگاه شبه نظامیان بوکوحرام نیز باشند و این همه آن چیزی است که از چندین ماه حضور آنان به جای مانده است.
دریافت رایگان خبرنامهبا خبر-پیامک های ما اخبار را بصورت زنده دریافت کنید
آبونه شوید