انتشار تازه‌ترین رده‌بندی جهانی آزادی مطبوعات: ایران همچنان در رده‌های آخر است

بر اساس این رده‌بندی، در اروپای غربی آزادی رسانه‌ها بیشتر از دیگر مناطق دنیاست. پس از آن آفریقا قرار دارد که از آمریکا پیش افتاده است. آمریکا به علت خشونت علیه روزنامه‌نگاران در امریکای لاتین امتیازهایی را از دست داده است. سپس آسیا با در رده سوم و اروپای شرقی و اسیای مرکزی پس از آن جای گرفته‌اند. آفریقای شمالی و خاورمیانه نیز همچنان تنها منطقه‌ در جهان است که در آن روزنامه‌نگاران بیشتر از هر کجای دیگر در بند همه گونه خطری هستند.
صدرنشین‌های جدول رده‌بندی ۲۰۱۶ همچنان سه کشوراروپای شمالی هستند. فنلاند برای پنجمین سال متوالی مقام اول را حفظ کرده، هلند با دو رتبه ارتقاء به جایگاه دوم راه یافته و نروژ که سال گذشته مقام دوم را داشت، امسال در مکان سوم جدول نشسته است.
تازه‌ترین رده‌بندی جهانی آزادی مطبوعات از بهبود وضعیت در تونس حکایت دارد که با کاهش خشونت و پرونده‌سازی علیه روزنامه‌نگاران و رسانه‌ها، جزو صد کشور نخست جدول است. همچنین در اوکراین به دلیل برقرای آرامش پس از سالی دشوار و برخی اصلاحات، وضعیت آزادی مطبوعات بهبود یافته است.
اما علاوه بر تاجیکستان، در لهستان نیز به علت قدرت گرفتن محافظه‌کاران افراطی، آزادی رسانه ها محدودتر شده و در سلطان نشین برونی با حاکم کردن شریعت بر قانون‌های ملی، وضعیت آزادی مطبوعات وخیم‌تر شده و این کشور به جایگاه ۱۵۵ فرو افتاده است.
در انتهای جدول نیز مثل همیشه، سه کشور جهمنی ترکمنستان (۱۷۸)، کره شمالی (۱۷۹) و اریتره (۱۸۰) بدون هیچ تغییری قرار گرفته‌اند.
گزارشگران بدون مرز درباره رتبه ایران در این رده‌بندی نوشته است: "جمهوری اسلامی ایران یکی از کشورهای سرگوبگر آزادی اطلاع‌رسانی است. در این کشور رسانه‌ها و روزنامه‌نگاران قربانی جنگ قدرت در راس حرم حکومت هستند. ایران بهرمند از مطبوعاتی پویاست که زیر سانسور تداوم‌دار قرار دارد. رهبر جمهوری اسلامی علی خامنه ای و سپاه پاسداران اطلاع رسانی مهار نشده و مستقل را تحمل نمی‌کنند. حکومت سیاست مرعوب کردن و شیطان سازی از رسانه‌های داخلی و خارجی را به پیش می برد. فرا رفتن ۴ رده به مانند برخی دیگر از کشورها در جدول رده بندی نخشت به دلیل بدتر شدن وضعیت دیگر کشورها و سپس نمایانگر وضعیت ایستای آن در عرصه اطلاع رسانی است. با این همه امتیاز میانگین ایران (۷۲,۳۲) در سال پیشین به ( ۶۶,۵۲) رسیده است."
این سازمان اضافه می‌کند: "بیش از ۳۴ روزنامه‌نگار حرفه‌ای و غیر حرفه‌ای در ایران به دلیل فعالیت رسانه‌ای همچنان زندانی هستند، و این کشور یکی از پنج زندان بزرگ جهان برای فعالان رسانه ای است. بسیاری از روزنامه‌نگاران زندانی بیمار اما از حق درمان محرم شده‌اند. از مرداد ماه ۱۳۹۲ و آغاز دوره ریاست جمهوری حسن روحانی نزدیک به ۵۰ روزنامه‌نگار و شهروندوب‌نگار بازداشت شده‌اند، و بسیاری از آنها به حبس‌های سنگین محکوم شده‌اند. مسوولیت بیشتر بازداشت‌ها را اطلاعات سپاه پاسداران انقلاب اسلامی بر عهده داشته است. دست کم یازده رسانه سانسور و توقیف شده است. آخرین انتخابات مجلس شورای اسلامی با بازداشت روزنامه‌نگاران در فضایی هراس افکنانه برگزار شد."
گزارشگران بدون مرز ادامه می‌دهد: "قانون مطبوعات مصوب ١٣٦٤ که در سال ١٣٧٩ از سوی مجلس پنجم و در سال ١٣٨٨ از سوی مجلس هفتم تغییر داده شد، در آخرین تغییر، با اصلاح ماده یک قانون، رسانه‌های آنلاین و خبرگزار‌ ها به این قانون الحاق شدند. این قانون به قدرت حاکم اجازه می‌دهد تا به بهانه « اقدام علیه جمهوری اسلامی، تحریص و تشویق افراد و گروهها به ارتکاب اعمالی علیه امنیت، حیثیت و منافع جمهوری اسلامی ایران» و «اهانت به مقام معظم رهبری و مراجع مسلم تقلید» فعالیت روزنامه‌نگاران کنترل کنند. اين اصل در تناقض کامل با اصل ۱٩ اعلاميه جهانی حقوق بشر و اصل ١٩ میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی است که توسط ایران در سال های ١٣٣٣ و ١٣٥٤ به امضا رسیده‌اند. اصل‌های ٢٤ قانون اساسی مصوب ١٣٥٩ جمهوری اسلامی ایران، با تعاریف نظام اسلامی، از آزادی بیان و حقوق فردی، حمایت می کند.در عمل این اصل از قانون اساسی هم اجرا نمی‌شود. دست کم ۹ نهاد رسمی نظام در امر سانسور در مغایرت با قانون اساسی دخالت دارند."