"اپرا" مستندی جذاب پیرامون آنچه پشت صحنه می‌گذرد

از پشت پرده به هنرنمائی آنها نگاه می کند و در پس آن عرق کردن ها و خستگی‌هایشان را با دوربین ثبت می کند.
ما خوانندگان بنام اپرا و جوان ترها را می بینیم که چگونه با قطعه و یا استادی که پیششان نشسته برخورد می‌کند.
صدای بسیار خوب باریتون جوان روسی "میخائیل تیموشنکو" که از دهکده ای از روسیه به درون بنای با شکوه اپرای پاریس و این شهر بزرگ رسیده، در سالن آن طنین می اندازد.
در گذشته ما فیلم "رقص ، باله اپرای پاریس" ساخته "فردریک وایزمن" را دیده بودیم که بر باله و رقصندگانش فوکوس کرده بود.
در حالی که "ژان-استفان برون" بیشتر بر تمرین ها و آماده کردن اپراها تأکید می ورزد و لحظاتی ناب با اپراهای موتزارت، برلیوز، وردی و لیگتی، برای بیینده به وجود می آورد.
همانگونه که پیانو در سراسر فیلم، به دلیل تمرین باله و یا اپرا، فیلم را همراهی می کند، در پایان اینگونه به نظر می آید که خود فیلم هم همچون یک اپرا میز آنسن و موسیقی گذاری شده است.
در قطعه "موسی و هارون"، یک گاو میش بزرگ با یک تن و نیم وزن به روی صحنه آورده می شود که غافلگیر کننده و عجیب است.
و نظر به این که در فرانسه هستیم و این کشور همواره دستخوش اعتصابات و حق خواهی هاست، تنش اجتماعی هم در این فیلم و در جائی که بایست چهره می نماید.
دیگری بخش اجرای ارکستری کودکانی است که از طبقه محروم و حومه نشین پاریس می آیند و کسی که با شکیبائی با آنها تمرین کرده، آنها را وارد دنیای موسیقی و از این راه وارد دنیای شگفت انگیزی می کند.
از این رو می توان گفت که یکی از نکات مثبت فیلم در این است که در وصف همکاری، سهیم شدن و سهیم کردن ونیز نشان دادن فوائد دمکراسی گام برمی‌دارد.