دادخواهان و خانواده‌های جان‌باختگان سیاسی در ایران از سازمان ملل خواستند مانع از تخریب گورستان خاوران شود
جمعی از دادخواهان و خانواده‌های جان‌باختگان سیاسی در ایران به میشل باشله کمیسر حقوق بشر سازمان ملل متحد و همچنین جاوید رحمان گزارشگر ویژه حقوق بشر سازمان ملل در امور ایران نامه نوشتند و از آنان خواستند از حکومت جمهوری اسلامی بخواهند، «تا تخریب وهرگونه دستکاری در گورستان خاوران را متوقف کند».
نتشر شده در:
این دادخواهان و خانواده‌های جان‌باختگان سیاسی در ایران همچنین خواهان توقف اذیت و آزار و تهدید خانواده های داغدار از سوی جمهوری اسلامی شدند.
در این نامه که خطاب به خانم میشل باشله نوشته شده و رونوشتی از آن برای جاوید رحمان نیز فرستاده شده، آمده است: «به آگاهی شما می رسانیم که جمهوری اسلامی ایران بیش از چهار دهه است که با نقض سيستماتيك و مستمر حقوق بشر، دستگیری، شکنجه، اعدام و قتل‌های دولتی فراقانونی دگراندیشان و مخالفان خود، تلاش کرده است پایه‌های حکومت استبدادی خود را مستحکم نماید.»
این نامه می‌افزاید: «جمهوري اسلامی ایران، کشتار دگراندیشان و فعالان سیاسی را در سال ۱۳۶۰ تشدید و در تابستان ۱۳۶۷ به اوج خود رساند. تنها در مدت دو ماه، زندانیان سیاسی که قبلا در دادگاه های غیرعادلانه، بدون داشتن وکیل و حق دفاع از خود، به حبس محکوم شده و در حال سپری کردن دوران محکومیت خود بودند یا حکم زندان آنها تمام شده بود را در تابستان ۱۳۶۷، بطورمخفیانه اعدام کرد. قتل عام زندانیان سیاسی به حدی سریع، وسیع و پرشمار بود که حکومت جمهوری اسلامی ایران برای پنهان کردن این جنایت، اجساد بسیاری از آنها را در گورهای دسته جمعی دفن کرد.»
امضاکنندگان نامه همچنین تاکید کردند که خاوران، یکی از گورستان هایی است که اجساد تعدادی از زندانیان سیاسی را از سال ۱۳۶۰ تا ۱۳۶۷، در گورهای فردی و دسته جمعی مخفیانه بخاک سپرده اند و بیش از چهل سال است که حکومت جمهوری اسلامی به شیوه های گوناگون سعی کرده است تا آثار این جنایت ها را پنهان یا نابود کند.
این نامه از جمله به تخریب چندین باره خاوران و گورهای عزیزانشان اشاره کردند و نوشته اند: «خانواده های بهایی را مجبور کرده است که عزیزان از دست رفته خود را در این مکان بخاک بسپارند، ولی با اعتراض مادران و خانواده های خاوران و دیگر دادخواهان و جامعه بهایی روبرو شدند و متوقف شد. در طی این سال ها نیز جمهوری اسلامی بارها از ورود وتجمع خانواده ها در خاوران با تهدید، بازداشت و اذیت وآزار جلوگیری کرده.»
بر اساس این نامه، خانواده ها بارها از مسئولين دولت در دوره های مختلف خواستار روشن کردن ابعاد این جنایت، چگونگی کشتن عزیزان شان و محل دفن آنها شده اند، ولی هیچگاه به این درخواست ها پاسخی داده نشده است.
دادخواهان و خانواده‌های قربانیان سیاسی در ایران در پایان نامه خود اضافه کردند که جمهوری اسلامی ایران، در تداوم تهدیدات و فشارهای قبلی و ایجاد محدودیت های بیشتر برای ورود خانواده ها به خاوران به تازگی، اقدام به تخریب دیوار و نرده های قدیمی و کشیدن دیوار بتونی بلند و نصب چندین دوربین پایه بلند در داخل و اطراف خاوران، برای شناسائی و کنترل خانواده ها و جامعه بهایی کرده است.
دریافت رایگان خبرنامهبا خبر-پیامک های ما اخبار را بصورت زنده دریافت کنید
آبونه شوید