کوچی ها که راه عمدۀ معیشت شان، مالداری است، با از میان برداشتن وابستگی طبیعی انسانها به زمین، همراه با مواشی خود، زندگی آزاد تر و پر ماجرا تری دارند. و به همین دلیل، نه تنها در افغانستان، بلکه در کشور های دیگر جهان هم، با وجود مشکلات ناشی از همزیستی، حضور آنان در سطوح مختلف برای دیگران مفید است.
گذشته از مشکلاتی که از چند سال به اینسو، در افغانستان، میان مردم کوچی و اهالی محل بوجود می آید، اصل زندگی کوچی، و یا پدیدۀ کوچیگری اهمیت اجتماعی زیادی دارد. امروز در افغانستان بسیاری از صاحب نظران، کوچیگری را با بدویت مقایسه میکنند و میگویند که این طرز زندگی، در دنیای مدرن جایی ندارد. در حالیکه اقلیت های کوچی در بسیاری از کشور های پیشرفته هم وجود دارد و با توازن و تفاهم با دیگران زندگی میکنند. حکومت ها مسئولیت دارند که برای آنان جای بود و باش موقتی را تامین کنند. کوچی های اروپایی که بر اساس تحقیقات از شرق آمده اند و با گذشتن از ترکیه وارد اروپا شده اند، به فرهنگ و منشاء خود بسیار وفا دار استند. در شمال اسپانیا، موزیک فلامنکو، هم دست آوردیست از تردد کوچی ها و ترکیب فرهنگی آنان با مردم محل.
برای بررسی پدیدۀ کوچیگری، گفتگویی داریم با نجیب الله منلی، مشاور سابق وزارت اطلاعات و فرهنگ افغانستان.
آقای منلی با ابراز اینکه کوچی های افغانستان تنها پشتون نیستند و در میان اقوام دیگر هم کوچیگری موجود است، میگوید که یکی کوچی های واقعی استند که جای ثابت برای زندگی ندارند و گروه دیگر، نیمه کوچی ها استند که جای ثابت برای زندگی خود دارند ولی در بعضی مواقع، همرای رمۀ خود به محلات دیگر میروند. طرز زندگی کوچی ها باعث میشود که حالات خاصی در زندگی آنان وجود داشته باشد و آقای نجیب الله منلی، برای تشریح این حالات یکی دو تا از اشعار کوتاه پشتو (لندی) را بیان میکند که از گذرا بودن زندگی حکایت میکند.
در آخر آقای منلی میگوید که باید در انکشاف افغانستان، مالداری هم توسعه پیدا کند و مدرن شود، به این ترتیب کوچی ها هم میتوانند، داوطلبانه، اسکان پیدا کنند ولی این کار ها نیاز به زمان فراوان دارند.
عزیز احمد فرد
دریافت رایگان خبرنامهبا خبر-پیامک های ما اخبار را بصورت زنده دریافت کنید
آبونه شوید