زنها و اسب های ناصر اویسی در پاریس

گالری "نیکلا فلامل" در پاریس، از روز 3 تا 17 نوامبر جایگاه شماری از تابلوهای ناصر اویسی است که با رنگهای تند وسرزنده خود چشم بازدید کننده را از همان لحظه ورود به نمایشگاه خیره می کند. 

دراین تابلو ها، که بیشتر آثار فیگوراتیو هستند و صورت خورشید خانم وار تابلوها تصاویر قدیمی را به یاد می آورند، نقاش همچون چهل تکه ای رنگهای بسیار شاد را در کنار هم قرار می دهد.
ناصر اویسی که در سال 1337 ، خط را با نقاشی آمیخت و باعث شد منتقدی به نام کریم امامی آن را سبک سقا خانه نام گذاری کند، در کارهای خود از خط و خطاطی به شکلی خاص استفاده می کند. ناصر اویسی می گوید هنر ایرانی همواره با خط توأم بوده و این حتا در هنر باستانی و با خط میخی هم دیده می شود.
 در حالی که فرم های گرد و در هم پیچیده بدن شخصیت ها، به ویژه زنانی که در گالری "نیکلا فلامل" به نمایش گذاشته شده اند، بیشتر نقاشی قهوه خانه و مینیاتورهای بزرگ نما شده را به ذهن می آورند، اسب ها، که یکی از مدل های مهم این نقاش هستند نیز جای خاصی دارند. از این رو که نقاش می گوید اسب مادر تمدن بشری است و با اسب او می خواهد خشونت، زندگی و مرگ را نشان بدهد.
گفتنی است که یکی از تابلوهای ناصر اويسی، ، تصوير بزرگی از چند اسب  را که او حدود سی و پنج سال پيش کشيده بود، در سال 2009 ، در حراج کريستیز ، به قيمت 122 هزار دلار به فروش رفت.
ناصر اویسی در مجموع در کارهای خود گرچه از تم های مختلف استفاده کرده اما این گونگونی باعث تغییر شیوه نقاشی او نشده است.
این شیوه دربرخی از کارهای تازه ی ناصر اویسی استیلیزه تر شده رنگهای تابلو ها نیز از رنگهای سرزنده وشاد به سوی رنگهای آرام تر، از جمله آبی رفته است.
نظر به این که ناصر اویسی در نمایشگاه گالری "نیکلا فلامل" که در آن بیشتر تابلوهائی از زنان و اسب های او به نمایش گذاشته شده اند، در پاریس حضور نخواهد داشت، از علی جمشیدی، مدیر گالری شمس در تهران و برگزار کننده این نمایشگاه که در گذشته نیز نمایشگاهائی را برای آثار هنرمندان ایرانی ترتیب داده بود، خواستم از ویژگی ناصر اویسی برایمان بگوید ؟
گفتنی است که ناصر اویسی در سال 1313 در تهران متولد شده و به علت فشار خانواده که می گفتند که او نخواهد توانست از راه نقاشی نان خود را به دست آورد، در سال 1335 از دانشگاه تهران در رشته حقوق و علوم سياسی فارغ التحصيل شد.

     

07:42

گفتگو با علی جمشیدی، مدیر گالری شمس در تهران

ناصر اویسی سپس با دیپلم حقوق سیاسی خود به عنوان دیپلمات در سفارت ایران در ایتالیا مشغول به کار شد و ديپلم هنرهای زيبا، نقاشی، سراميک، ليتوگرافی و طلاکاری را از رم در ايتاليا گرفت.
او که سپس در اسپانیا ساکن شد، در آنجا با "سالوادور دالی "، هنر دوستان و اهل وادب آشنا گردید و یک نمایشگاه مشترک با دالی داشت. ناصر اویسی نمايشگاه های انفرادی و گروهی متعددی در کشورهای مختلف برگزار کرده که از جمله نمايشگاه های مشترک با دالی، پيکاسو، دوبوفه، فليکس و شاگال بوده است.
ناصر اویسی همچنین  جوايزی متعددی از بی ينال ها و نمایشگاه های بين المللی گرفته است .
کار نو ساختن میراث سینمائی ادامه دارد

"چارلی چاپلین" را در کپی های نو شده ببینیم

از روز 24 اکتبر، سینماهای "ام کا دو" ده فیلم مهم "چارلی چاپلین" را که هم فیلم های آغازین و هم آخرین شاهکارهای او را در کپی های مرمت و نو شده در بر می گیرد، به نمایش در می آورد.
همه جهانیان کما بیش با اثار "چارلی چاپلین"، به دلیل طنز و انسانیتی که از آنها می تراود، آشنا هستند. به دلیل همین کیفیت ها و این که هنوز هم این فیلم ها کوچک و بزرگ را شگفت زده می کنند، لازم بود که کپی های قدیمی این فیلم ها مرمت شوند تا بتوان آنها را کماکان در سالهای آینده و با کیفیت بالا نشان داد.
از این رو، سینماتک "بولنیا" در ایتالیا، کار مرمت نگاتیو های این فیلم ها را با روش فتو-شیمی، اغاز کرد. سپس آنها را با کیفیت بالا "اسکن" نمود و کنار هم قرار داد.
در میان این فیلم ها نگاهی را دنبال میکنم که با هوشمندی به جهان و به ویژه به شرایط اجتماعی انسانها در دوران چرخش اقتصاد و کاپیتالیسم می نگرد که معرف آن از جمله "جستجوگران طلا" (1925) است. در "کودک" مبارزه با بی عدالتی و لزوم پاسداری از کودکان را می بینیم. "دوران مدرن" (1936) درام صنعتی شدن را که به جایگزینی انسان توسط ماشین انجامید و هنوز هم به روز است، پیش بینی می کرد. در "آقای وردو" (1947)، که کمتر دیده شده، پول پرستی و دایره بسته ای که پیرامون فرد به وجود می آورد و معادل آن "دیکتاتور" که از ورای هیتلر مقوله احتکار قدرت را در دست دیکتاتور ها مطرح می کند، از فیلم هائی است که باید دوباره به آنها نگریست. "پادشاه نیویورک" را هم فراموش نکنیم که از گوشه هائی از زندگی خود چارلی جاپلین پرده بر می دارد.

"کودکان بهشت"، شاهکار "مارسل کارنه" نیز نو شد

نمایش شاهکار "مارسل کارنه"، "کودکان بهشت" در سینما و انتشار "دی وی دی " و "بلو ری" آن در بازار حکایت از تلاش هائی دارد که همچون برای فیلم های "چارلی چاپلین" و شماری از فیلم های دیگر از چندی پیش آغاز شده است.
به شاهکار اشاره شد. ویژگی فیلم "کودکان بهشت" در این است که نه تنها به دورانی تعلق دارد که در آن فیلم های بزرگی توسط کسانی چون "آبل گانس"، "ژان ویگو"، "ژان رنوآر" و شماری دیگر ساخته شد، بلکه از آنها یک سر و گردن بالاتر است. دلیل آن این است که درآن هنر سینما و تآتر در هم امیخته می شود، داستان عشق مطرح است واز این رو با همه مردم دنیا ارتباط برقرار می کند و آکادمیسم ساخت آن و کلاسیک بودنش باعث می شود زمان را عبور کند و از مد نیفتد.
دیگر این که فیلم از شهر پاریس و از بهشتی از دست رفته سخن می گوید وپشت طرحش یک کارگردان خوب، "مارسل کارنه" و دوستش "ژاک پره ور"، شاعر، قرار دارند.
این دو که پیش تر در فیلم های مهم و موفق دیگری چون " که ده بروم" (ساحل مه زده) و "هتل دو نور" همکاری داشتند، روزی در سال 1942 در بلوار بنام "آنگله" در شهر نیس در کافه ای نشسته بودند. در این میان "ژان لوئی بارو" هنرمند تآتر و سینما که بر حسب اتفاق در آنجا قدم می زد، آنها را می بیند و به آنها می پیوندد. در حین صحبت، "ژان لوئی بارو" داستان یک پانتومیم به نام "دوبورو" را تعریف می کند که در سال 1840 به اتهام قتل همسرش به دادگاه برده شد و چون مردم پاریس هرگز صدای او را نشنیده بودند همگی به سوی دادگاه برای شنیدن صدایش هجوم بردند... از آنجا بود که اندیشه نخست فیلم جرقه خورد و "مارسل کارنه" فهمید موضوع خود را یافته است.
سناریو شکل می گیرد و شخصیت های این داستان همراه با عشق های بی سرانجام بین دو هنرمند تآتر و زنی آزاد از آن بیرون می آید. فیلم "کودکان بهشت" در واقع داستان کودکان پاریسی است که در آن سال، یعنی سال 1943 در اشغال آلمان نازی است و دکورش در شهر نیس برای ساختن فیلم بر پاشده. بخش نخست فیلم که پاریسی آزاد و پر از شادی را نشان می دهد، گوشه چشمی است به خواست فرانسویانی که بخش بزرگی از کشورشان درتسلط ارتش کشور دیگری است.
از سوی دیگر به هنگام ساختن فیلم در آن سالهای دشوار ، طوفانی برق را قطع می کند و همه دکور را به هم ریزد. کسانی که در پشت صحنه کار می کردند و بیشتر جزو نهضت مقاومت در برابر آلمان نازی بودند نمی توانستند همه وقت خود را صرف فیلم بکنند. کارکنان یهودی هم پنهانی به کار مشغول بودند چرا که یکی از آنها توسط شبه نظامیان دستگیر و به مکانی نام معلوم برده شده بود. یکی از هنرپیشگان اصلی هم که ضد یهود بود و با دشمن همکاری می کرد ناگهان ناپدید شد و کارگردان به جایش "پییر رونوآر" را برگزید.
فیلم "کودکان بهشت" از همه این مشکلات سخن می گوید و داستان تخیلی را با واقعیت وهنرپیشگان را با تماشاگران در هم می آمیزد.
وسرانجام این که فیلم "کودکان بهشت" فرهنگ فرانسه را نشان می دهد که در آن هنر از زندگی روزمره جدانیست.
گفتنی است که نمایشگاهی هم در سینماتک به این فیلم و حواشی آن اختصاص داده شده که در آن بیش از 300 آفیش، طرح، عکس، لباس و دوربین به نمایش گذاشته شده و طبیعتأ بخش هائی از فیلم نیز نشان داده می شود. این نمایشگاه تا روز 27 ژانویه ادامه خواهد داشت.

جورج لوکاس، کارگردانی که هرگز از سودش غافل نشده است

خبر فروش کمپانی فیم سازی "جرج لوکاس"، کارگردان موفق "جنگ ستارگان" و فیلم های پرفروش دیگری چون "اندینیا جونز" به کمپانی "والت دیسنی"، به بهای بیش از 4 میلیارد دلار، یکی از خبرهای داغ روزهای اخیر بود.
جورج لوکاس، موسس و مدیر عامل کمپانی فیلمسازی خود به هنگام فروش آن گفت: "زمان آن رسیده من 'جنگ ستارگان' را به نسل آینده و فیلمسازان نسل جدید بسپارم.
البته در این قرارداد ادامه کار "جرج لوکاس" هم تضمین شده و کمپانی "دیسنی" قرار است شماره های دیگری از جنگ ستارگان با سبک های تازه تر تا سال 2015 تهیه کند.
گفتنی است که آخرین و ششمین قسمت "جنگ ستارگان" در سال 2005 به نمایش در آمد.
کمپانی دیسنی در سال 2006  شرکت فیلمسازی پیکسار، سازنده انیمیشن هایی چون داستان اسباب بازی، شرکت هیولاها و در جست و جوی نیمو را  هم خریده بود.

اکران فیلم سینمایی «قصه‌ها» لغو شد

از نمایش آخرین ساخته‌ی رخشان بنی‌اعتماد، "قصه ها" که در سال 90 ساخته شده و قرار بود روز 12 آبان در کانون فیلم پردیس سینمایی «قلهک» برای نخستین ‌بار به نمایش در بیاید، جلوگیری شد.
شماری زیادی بازیگر مطرح سینمای ایران در این فیلم نقش آفرینی کرده اند.
فیلم‌نامه‌ی «قصه‌ها» را رخشان بنی‌اعتماد با همراهی فرید مصطفوی نوشته است وخود رخشان بنی‌اعتمادتهیه کننده آن است.
اخرین فیلم سینمائی رخشان بنی اعتماد "خون بازی" بود که در سال 1385 ساخته شد. بین آن سال و سال 1390، یعنی سال ساخت "قصه ها"، رخشان بنی اعتماد مستند های «حیاط خلوت خانه خورشید» در سال 88، «ما نیمی از جمعیت ایران هستیم» را در سال  89 و یکی از اپیزودهای «کهریزک چهار نگاه» را دو سال پیش ساخت.

سالن شکلات و لباس های ساخته شده از آن

برای هژدهمین بار سالن شکلات، با شرکت بزرگترین و مبتکر ترین شکلات سازان جهان و نیز تولید کنندگان کاکائو، از روز 31 اکتبر درهای خود را در محوطه "نمایشگاههای" پاریس با موضوع "دنیاهای تازه شکلات" گشود.
در مراسم گشایش این سالن که تا فردا، 4 نوامبر برگزار خواهد بود، بنا به رسم همه ساله، مانکن ها و یا خواننده ها و هنرپیشه های مطرح، در لباسهای باشکوهی که با شکلات تهیه شده بودند، رژه رفتند.
ویترین های تزئین شده با شکلات و کارگاههای آشپزی با شکلات وهمچنین چشیدن شماری از آنها، این سالن را برای همه افراد خانواده جذاب می سازد.
به ویژه این که در غرفه " آ 9"، همه روزه از ساعت 10 صبح تا 6 بعدازظهر، کودکان می توانند با چگونگی تهیه کاکائو، تولید و مصرف شگلات آشنا شوند و همراه با آزمون در پیوند با این موضوع، به شکار شکلاتی بروند که در پایان به آنها داده خواهد شد.
آزمون های دیگری هم وجود دارند که به بزرگسالان شکلات دوست امکان می دهند با شکم های پر و بسته ای از شکلات سالن را ترک کنند.

 
بهمن پناهی با برنامه "نوازش آسمان" در موزه "گیمه"

در روز 9 نوامبر، بهمن پناهی، نوازنده تار، همراه با "ساندرین پور آیی" ، نوازنده چنگ، کنسرتی در موزه "گیمه" پاریس اجرا می کنند که در آن امکان دیالوگ میان این دوساز زیر عنوان "نوازش اسمان" و امکان آمیختن موسیقی اصیل ایرانی و موسیقی غربی نشان داده می شود. 
با درنظر گرفتن این که چنگ ریشه در ایران نیز دارد و همچون تار امکان بداهه نوازی را هم می دهد، این دیالوگ، به گفته نوازندگان، آسان تر می گردد.
این دو هنرمند را مجید خلج، نوازنده بنام سازهای کوبه ای همراهی می کند.
گفتنی است که بهمن پناهی تار را نزد استادانی چون ظریف، لطفی و زاهد شیرازی آموخته خطاط نیز هست.
"ساندرین پور آیی"نیز که پیش تر نمایش "چنگ در حالات مختلف" را آفریده بود، شماری جایزه کنکورهای چنگ نوازی را هم ربوده است.

موسیقی در مبارزات انتخاباتی آمریکا

حال که در آستانه انتخابات ریاست جمهوری آمریکا هستیم شاید بد نباشد داستان از یاد رفته ای را به یاد بیاوریم.
درسال 1963، هنگامی که اوباما دوسال بیش نداشت و میت رامنی شانزده سالگی خود را جشن می گرفت، در روز 21 سپتامبر، در میان شگفتی همگان، "دیزی گیل اسپی"، نوازنده مهم ترومپت موسیقی جاز، که 45 سال داشت در فستیوال جاز "مون تری" و دربرابر 30.000 تماشاگر اعلام کرد که میخواهد رئیس جمهوری آینده آمریکا باشد. در آغاز همه فکر کردند او شوخی میکند. اما او شوخی نمی کرد و بسیار جدی کابینه خود را هم معرفی نمود. او "مایلز دیویس" را به عنوان رئیس "سیا"، "دوک الینگتن" را به عنوان وزیر امور خارجه، "ماکس روچ" را به عنوان وزیر دفاع، "چارلز مینگوس" را به عنوان وزیر صلح، "لوئی آرمسترانگ" را به عنوان وزیر کشاورزی، "مالکولم ایکس" را به عنوان وزیر دادگستری و "الا فیتز جرالد" را به عنوان وزیر امور اجتماعی معرفی کرد. ..
او گفت که نام کاخ سفید را به کاخ "بلوز"، یکی از موسیقی های ویژه سیاهپوستان، تغییر خواهد داد.
همه این سخنان طبیعتأ با طنزی گیرا و بداهه نوازی دشواری همراه بود. این موزیسین همچنین سرود انتخاباتی خود را زیر عنوان "به دیزی رأی بدهید" ر اجرا کرد که در آن "جان هندریکس" با صدای خود به شیوه "اسکت" در جاز، که منظور همراهی صدا با موسیقی وبدون کلام است ، احتمالأ به سیاستمدرانی اشاره می کند که حرف زیاد می زنند اما چیزی از آن نمی توان فهمید ...