راه حل مشکلات مرزی، شهروندپروری بجای قوم پرستی است

خط دیورند و همچنان خطوط دیگر مرزی افغانستان، اقوام را دوقسمت و گاهی سه قسمت و یا هم بیشتر، کرده است. پشتون ها میان پاکستان و افغانستان دو قسمت شده اند، تاجیک ها میان تاجیکستان و افغانستان، و حتی میشود گفت، ایران. کمی دور تر هم، بلوچ ها میان افغانستان و پاکستان و ایران قرار دارند و کرده، در بین چهار کشور، به چهار قسمت تقسیم شده اند.

از آقای احمد بهزاد، نمایندۀ هرات در مجلس شورا، میپرسم که در کوتاه مدت، آیا طرفدار شدت عمل در برابر پاکستان است، یا تفاهم، و در دراز مدت، چه راه حلی برای این مشکلات وجود دارد. آقای احمد بهزاد، میگوید که مرز میان افغانستان و پاکستان، مانند سایر مرز های افغانستان، مرز های پذیرفته شدۀ بین المللی است، و ماجرا جویی در این مورد، میتواند امنیت افغانستان، منطقه و جهان را بهم بزند.

او اضافه میکند که دلیل اصلی طرح این مسایل از طرف آقای کرزی، مشکلات او با مردم است. چون اخذ پول توسط او از سازمان جاسوسی امریکا افشا شد، و چون انتخابات نزدیک است، او میخواهد با این نوع دسایس، اذهان عامه را فریب بدهد.

با یاد آوری مشترکات هرات با مشهد و نیشاپور، و مشترکات مردم شمال، با مردمان فرامرزی شمال، و همچنان، مردمان دیگری که در منطقه، متفرق شده اند، از آقای بهزاد، در مورد راه حل این مشکلات در دراز مدت میپرسم. او میگوید که اگر آريالای کرزی با این منطق، که در دو طرف خط دیوراند، پشتون ها زندگی میکنند، تمامیت ارضی پاکستان را رد کند، کشور های دیگر هم میتوانند با عین استدلال، مرز ها را رد کنند. او با یاد آوری از خراسان بزرگ، در گذشته، میگوید که امروز سرحدات ما، به کلی دگرگون شده است.

راه حل به نظر او اینست که نگاه دولت مردان باید از قومیت فراتر برود و وارد عصر شهروندی شوند. شهروند، بر اساس قوم تعین نمیشود، بلکه هر کسی، از هر قومی باشد، در چهارچوب دید مدرن شهروند محوری، میتواند عضو این جامعه باشد. توسعه طلبی های قومی و نژادی، بر اساس تجربۀ تاریخی، میتواند منجر به فاشیسم شود.