[صدا] ژاک شیراک، پاسدار ارزش‌های جمهوری و خواستار همکاری بین‌المللی

ژاک شیراک، از نادر رهبران جهان بود که در سال ٢٠٠٣ حمله به عراق را نپذیرفت و به رغم نزدیکی بسیار با آمریکا نه تنها بدرخواست این کشور برای مشارکت در جنگ پاسخ منفی داد، بلکه با اعزام وزیر امور خارجۀ فرانسه به نیویورک، در شورای امنیت به مخالفت با توسل به زور و سلاح برخاست. هنگامی که در ٢٠ مارس ٢٠٠٣، نیروهای آمریکا جنگ را آغاز کردند، ژاک شیراک در یک گفتار تلویزیونی، با ابراز تاسف از آن یکبار دیگر بر ضرورت یافتن راه حل‌های مسالمت آمیز در اختلافات بین‌المللی تاکید کرد. [گوش کنید] :

او در همین زمینه کشورهای اروپائی را که شتابزده از عملیات آمریکا در عراق پشتیبانی کرده بودند مورد ملامت قرار داد و جملۀ معروف «آنان فرصت نادری را برای خفه شدن از دست دادند» از خود بیادگار گذاشت.

 رئیس جمهوری پیشین فرانسه که دوست جهان عرب بشمار می‌آمد، از مدافعان حقوق فلسطینیان بود. اعتراض شدید او به ماموران پلیس اسرائیل که با خشونت، فسطینیان را از نزدیک شدن به او به هنگام گشت در بخش عرب نشین بیت المقدس باز می‌داشتند، یکی از لحظات به یادمانده از زندگی سیاسی اوست.

ژاک شیراک در کنفرانس شرم الشیخ در ١٣ مارس ١٩٦٦، خواستار پرهیز از هرگونه اعمال خشونت شد و بویژه بر ضرورت توسعۀ اقتصادی سرزمین‌های اشغالی تاکید نمود. [گوش کنید] :

ژاک شیراک از نخستین راهبرانی بود که نسبت به گرمایش زمین و ضرورت توجه به این پدیده هشدار داد و  سخن او در اجلاس سران برای زمین در ژوهانسبورگ در دوم سپتامبر ٢٠٠٢ اینک بسیار بر سر زبان‌هاست: «خانۀ ما در حال سوختن است و نگاه ما به جای دیگری است».

در صحنۀ داخلی، ژاک شیراک، سیاستِ مبارزه با «شکاف اجتماعی» را دنبال می‌کرد و در برابر راست افراطی و فراتر از آن افراط گرائی همواره موضعی بسیار سختگیرانه داشت. او خود در ١١ مارس ٢٠٠٧ این چنین در این زمینه هشدار داد :

رئیس جمهوری پیشین فرانسه یکی از مهمترین چهره‌های جمهوری پنجم و مدافعان ارزش‌های وابسته به نظام دموکراتیک این کشور بود و در همین راستا بر دفاع از لائیسیته دولت تاکید می‌کرد.

او از جمله در ٢١ اکتبر ٢٠٠٣ دیدگاه خود را در این زمینه بروشنی بیان کرد:

ژاک شیراک نخستین رئیس جمهوری فرانسه بود که مسئولیت دولت این کشور را در تحویل شهروندان یهودی به آلمان نازی پذیرفت و «جنون جنایتکارانۀ اشغالگر مورد حمایت فرانسویان و دولت فرانسه، سرزمین روشنگری و حقوق بشر، سرزمین پذیرش و پناه دهی، قرار گرفت. فرانسه، آن روز دست به کاری جبران ناپذیر زد و با خیانت به وعدۀ خویش، کسانی را که وظیفۀ محافظت آنان را بر عهده داشت، به شکنجه گران سپرد».

از ژاک شیراک سخنان «غیرسیاستمدارانۀ» چندی نیز بر جای مانده است که یکی از آنها در گفتگو با هواداران حزب او در ١٩ ژوئن ١٩٩١ بسیار در یادها مانده است. او آن روز در بارۀ «مهاجران» گفت «مشکل، خارجیان نیستند. مشکل کلافه شدن است. چگونه می‌خواهید یک کارگر فرانسوی که خود و زنش کار می‌کنند و با هم ١۵٠٠٠ فرانک درآمد دارند و در همسایگی خود خانواده‌ای را می‌بینند که یک مرد سه یا چهار زن دارد و حدود بیست بچه و بدون اینکه کار بکند تنها از خدمات اجتماعی ۵٠٠٠٠ فرانک دریافت می‌کند [واکنش نشان دهد] اگر بر این، سر و صدا و بو را نیز بیفزائید، کارگر فرانسوی دیوانه می‌شود، و گفتن این حرف نژادپرستی نیست».