مسعود حسینی، در فستیوال "ویزا برای تصویر" در فرانسه
نتشر شده در:
گوش کنید - ۰۸:۵۰
مسعود حسینی- عکاس افغان و برنده جایزه "پولیتزر" عکس خبری ٢۰١٢، هم یکی تن از مهمانان فیستوال امسال شهر "پرپینیان"* است و در نمایشگاهی زیر تیتر «نگاه درون»، عکس‌هایی از افغانستان را به نمایش گذاشته است. عکس معروف مسعود حسینی از ترانه اکبری، دخترک سبزپوشی که در میان انبوهی از قربانیان یک حمله انتحاری در روز عاشورای ١۳٩۰ فریاد می کشد، در کنار عکس‌هایی دیگری از این عکاس افغان بار دیگر در فستیوال "پرپینیان" به نمایش در آمده و ناگفته پیداست که توجه رسانه‌ها را بخود معطوف کرده است.
بیست و چهارمین فیستیوال "ویزا برای تصویر" پرپینیان* شامل عکسهای خبری، روز ١ سپتامبر در فرانسه گشایش یافت. این فیستیوال یکی از معروفترین فستیوال های عکس جهان است که سالانه هزاران نفر در آن به تماشای نمایشگاه های عکاسان خبری می روند. در فستیوال امسال پرپینیان، ٢۱عکاس از کشورهای مختلف جهان در نمایشگاه‌های جداگانه حضور دارند.
مسعود حسینی- عکاس افغان و برنده جایزه "پولیتزر" عکس خبری ٢۰١٢، هم یکی تن از مهمانان فیستوال امسال پرپینیان است و در نمایشگاهی زیر تیتر «نگاهی از درون»، عکس‌هایی از افغانستان را به نمایش گذاشته است.
عکس معروف مسعود حسینی از ترانه اکبری، دخترک سبزپوشی که در میان انبوهی از قربانیان یک حمله انتحاری در روز عاشورای ١۳٩۰ فریاد می کشد، در کنار عکس‌هایی دیگری از این عکاس افغان بار دیگر در فستیوال پرپینیان به نمایش در آمده است.
مسعود حسینی، در مقاله‌ای برای وبلاگ عکس روزنامه لوموند، ، توضیح میدهد چگونه هنگام انفجار و قبل از گرفتن عکس ترانه، خودش هم زخمی شده و بعد که در میان دایره‌ای از اجساد چشم باز کرده، به گریه افتاده و بر خود لرزیده و در یک لحظه حساس، غریزه حرفه‌ای، دوربینش را بکار انداخته تا ترانه را قاب بگیرد....
در بخشی از این مقاله، مسعود حسینی این راهم توضیح میدهد که چند روز بعد تر، کودکان همبازی ترانه، اغلب از ترانه می پرسند برادران وخواهران‌شان، چگونه در آن انفجار مرده اند....
پیشتر از این، مسعود حسینی در ماه آوریل گذشته، در گفتگویی با بخش فارسی رادیو فرانسه نیز سرگذشت غم انگیز عکس ترانه و کابوس‌هایش را توضیح داده بود و گفته بود تا یک ماه بعد از حادثه انفجار، نمیتوانسته به آن عکس نگاه کند....
فیلم مستند "زیر آتش"- به کارگردانی مارتین بارک، که در فستیوال امسال پرپینیان به نمایش درآمد دقیقاً به همین موضوع می پردازد که چگونه گزارشگرانی که جنگ را پوشش خبری میدهند، اغلب اوقات باید با کابوس‌های وحشتناک و ناآرامی‌های روحی ناشی از جنگ دست و پنجه نرم کنند.
بر مبنای این فیلم، زنان و مردان گزارشگر جنگ، پیوسته از خود می پرسند برای چه باید به «آنجا» رفت و آنانی را نشان داد که می میرند و گاهی هم، خود این گزارشگران، در جاهایی مانند سوریه و افغانستان، بخشی از قربانیان هستند،.... در بیست سال گذشته، ٩۰۰ گزارشگر جان خود را در صحنه‌های جنگ از دست داده اند.
مسعود حسینی اما «اینجا» است، در متن جنگ و در بطن حادثه. نه برای چند روز و چند ماه که عکس‌هایش را بگیرد و بعد برود: «من اینجا زندگی می کنم و بخشی از این داستان هستم....»
مسعود حسینی از کار خود راضیست. با عکس ترانه، جنگ و انفجار دیگر فقط یک چیز «ذهنی» نیست.
Perpignan *
دریافت رایگان خبرنامهبا خبر-پیامک های ما اخبار را بصورت زنده دریافت کنید
آبونه شوید