در حالی که برای نخستین بار در اروپا بیش از 200 اثر، ار مجموعه "سایه ها"ی "اندی وارهال" ، یکی از پدران "پاپ ارت"، در موزه هنرهای معاصر پاریس به نمایش گذاشته شده، عکس های "امین میری مقدم" نیز در گالری "نیکلا فلامل" در پاریس جنبه ی ایرانی هنر پاپ ارت را معرفی می کنند.
در این نمایشگاه که "چهره های ابدی" نام دارد، 18 عکس قرار داده شده اند که عکس شخصیت های مهم سیاسی، اجتماعی، هنری و فرهنگی ایران است. عکس هائی که روی آنها کار شده و به شکلی نو در آنها دست برده شده است.
با دیدن تصویر آفیش این نمایشگاه که مظفر الدین شاه را نشان می دهد، چون به تازگی شماری از هنرمندان بازگشتی به دوران قاجار ویا تاریخ صدو پنجاه سال پیش ایران دیده بودیم، از خو دپرسیدم ایا ما با یک موج و یا مد تازه طرف هستیم؟
اما با دیدن نمایشگاه و گونه گونی کارها و ویژگیهای آنان، این پرسش منتفی شد.
گفتنی است که در شماری از این عکس ها که به شکل ورق بازی در آمده اند، دریک بخش ورق شخصیت ها را در زمان جوانی و در بخش دیگر پیری و یا گذشت چندین سال از عمر آنان را می بینیم.
دیگر این که این عکس ها ویا ورق های بازی، که هرکدام در بر گیرنده بخش هائی از ویژگیهای شخصیت حاضر در آن است، به دیوار نچسبیده اند و می توان آنها را وارونه کرد.
شماری از آنها هم گرچه شاه نیستند اما تاج بر سر دارند.
از "امین میری مقدم"، که ساکن ایران است، پرسیدم علت بالا بردن رتبه آنها چیست و چرا برای همه، به استثای امیر کبیر تاج در نظر گرفته است ؟
ایران با دست پر از جشنواره بوسان آمد
"
هادی محقق" با فیلم "ممیرو" (جاودان) و "یرلان نورموهام بتوف"، کارگردان قزاق، با فیلم "درخت گردو"، به شکل مشترک بزرگترین جایزه بخش "استعدادهای نو" ی بیستمین جشنواره بوسان را ربودند که به نخستین و دومین فیلم کارگردان ها داده می شود.
هر یک از برندگان، مبلغ 30.000 دلار دریافت کردند.
"ممیرو"، داستان مردی مسن را روایت می کند که می خواهد به زندگی‌خود پایان دهد اما نوه کوچکش به وی نشان می دهد که دلایل بسیاری برای زنده ماندن دارد. در «درخت گردو» ساخته کارگردان قزاق، داستان یک ازدواج کمدی در دهکده‌ای کوچک روایت می شود.
افغانستان، جائی که در آن "نه در آسمان، نه در زمین" نمی توان آسوده بود
برای نخستین فیلم خود، " کلمان کوژیتور" از دایره فیلم های احساساتی ، خود محورانه و اجتماعی بیرون می رود و سر به جنگی می زند که بخشی از آن در زمین و بخشی دیگر در باورها و تخیلات می گذرد.
فیلم با صحنه ای از کوههای افغانستان و گشت جوخه ای از سربازان نیروهای بین المللی در منطقه "وخان" آغاز می گردد. این جوخه به فرماندهی "آنتارس بوناسیو" (ژرمی رنیه) در منطقه ای از کوهستان اردو می زند تا بتواند رفت وآمد طالبان را دردره پائین آن کنترل کند. سربازان به گشت خود ادامه می دهند اما چند تن از آنها و چند تن از یک گروه مسلح افغان در تماس با آنها ناپدید می شوند. کسی نمی تواند این معما را حل کند و این برای فرمانده گروه بسیار گران تمام می شود.
فیلم گرچه مسئله مرگ را چه در بین سربازان فرانسوی و چه در گروه مخالف برجسته می کند و شاید به این اشاره دارد که چون این افراد در منطقه ای دور از چشم و تصویر می میرند، نه در آسمان و نه در زمین هم نمی توان اثری از آنها یافت، با این حال سر در گم می ماند. با این حال می توان گفت گرچه تآثیر سینماگرانی چون "تارکوفسکی"، "هرچوگ" و "مالیک" بر این سینما گر محسوس است، اما او توانسته با تصویر برداری خاص خود به گونه ای سبک دست یابد و پرسش مهمی را پیرامون جنگ با برگزیدن لوکیشن خوبی که امکان به وجود آوردن ترس و نگرانی را میدهد، مطرح سازد.
گفتنی است که محمد رضا جاودان، هنرپیشه سینما و تآتر ایرانی در این فیلم نقش فرمانده گروه مسلح افغان (طالبان) را ایفا می کند.
سیکاریو" (مزدور)، ماجرای باندهای آدمکش در مرز آمریکا و مکزیک"
خشونت ها و آدم کشی ها در مکزیک،که به معضل بزرگی تبدیل شده، بر کسی پوشیده نیست.
در این زمینه هم فیلم های بسیار ساخته شده اند که همگی از این فاجعه سخن می کویند.
"سیکاریو" (مزدور)، تازه ترین فیلم کارگردان کانادائی "دنی ویلنوو"، هم از این مطلب مثتثنی نیست . "دنی ویلنوو"، که فیلم خود را در نیمه راه فیلمهائی چون " هیچ وطنی برای مرد پیر وجود ندارد" و "ترافیک" قرار می دهد، به نوبه خود از انتقام از قاچاقچیان و کارتل های بزرگ مواد مخدر در آمریکا و مکزیک و جنگ میان سیا و "اف بی آی" بر سر دستگیری سران این قاچاقچیان سخن می گوید. فیلمی خوش ساخت و سرگرم کننده که از هیچ نظر تازگی ندارد نه از نظر نوع، موضوع و نه از نظر پرداخت. تنها حسن آن این است که علاقمندان به این گونه فیلم ها دست کم فیلم خوش ساختی می بینند.
" مرد غیر منطقی"، در سینما ها با موفقیت روبرو شد
فرانسویان بسیار وودی آلن"، کارگردان بنام آمریکائی، را دوست می دارند و از فیلم هایش استقبال خوبی می کنند.
این در مورد آخرین فیلم او "مرد غیر منطقی" نیز صدق می کند که در همان سانس های نخستین، بهترین فروش را نسبت به هر کپی از این فیلم به دست آورده است.
در "مرد غیر منطقی"، "وودی آلن" بار دیگر با این کمدی تلخ، همان مشغولیتهای ذهنی همیشگی اش را بیان می کند.
در این فیلم، این هنرمند، که همواره مسائل فلسفی زندگی و از جمله ترس از مرگ را در محور فیلم های خود قرار داده، دلمشغولی های ذهنی خود را از ورای شخصیت یک استاد فلسفه دانشگاه غیر متعارف، (جو آکین فنیکس) که افسرده و از زندگی بیزار است، بیان می کند. این شخصیت با شنیدن داستان بی عدالتی های یک قاضی در مورد زنی که نمی شناسدش و در رستوران پشت سرش نشسته، درپی کشتن او بر می آید و این به زندگی اش نمک می بخشد و او را از افکار سیاه دور می کند. اما این قتل بی ایراد به گونه ای توسط اطرافیانش فاش می شود. اما "وودی آلن" کهن سال، فیلم را به سبک دیگر همکاران آمریکائی اش، با نتیجه گیری اخلاقی به پایان می برد. فیلمی تفریحی اما نه چندان در سطح فیلم های ناب دوران های دیگر این کارگردان جذاب.
"مرد غیر منطقی" در بخش خارج از مسابقه فستیوال کن قرار داشت.
"نگاه درسکوت"
شاید یکی از کوبنده ترین و تکان دهنده ترین فیلم هائی که از یک سال پیش تا کنون درفستیوال ها دیده شدند و سپس به روی پرده سینما ها آمدند، فیلم "نگاه در سکوت"، ساخته "جوشوآ اوپن هایمر" ، کارگردان دانمارکی باشد که به هنگام نمایشش در موسترای ونیز سال گذشته شماری را تکان داد. از این رو برای کارگزدانش جایزه بزرگ هیات داوران فستیوال ونیز ونیز جایزه "فیپرشی" را به ارمغان آورد.
"تیم راس"- هنرپیشه سینما ویکی از اعضای هیأت داوران جشنواره ونیز، با تکیه بر فیلم "نگاه در سکوت"، آن را فیلمی فوق العاده خواند که سینمای ناب را نشان می دهد. او گفت: «این فیلم و فیلم " روی آندرسون" (برنده شیر طلائی) دو روی یک سکه هستند، یکی واقعیت و دیگری تخیل را نشان می دهد اما هر دو تأثیری به‌سزا می گذارند.
"نگاه در سکوت"، فیلم تکان دهنده "جوشوآ اوپن هایمر" در باره کشتار فجیع کمونیست ها و یا هواداران آنها در اندونزی به دست ارتشیان و جوخه های اعدام در سال 1965 است که یک میلیون قربانی به بار آورد. دردناک بودن این فیلم در این است که برادر یکی از فعالان کمونیست که به شکلی فجیع توسط جوخه های مرگ و یا نظامیان کشته شد، به دیدن تک تک قاتلان می رود و بسیار آرام اعترافات آنان را می شنود و گرد آوری می کند. این افراد، که در میان اعضای خانواده قربانیان به زندگی مرفه ای ادامه می دهند، هیچ پروائی دردادن جزئیات کشتار ها ندارند. از جمله این که در جریان بازگوئی جزئیات یک قتل فجیع، جنایتکار از جا بر می خیزد و می گوید باید برای نیایش به مسجد برود !!
"من" اثر غزال در مرکز پمیپدو در پاریس
موزه ژرژ پمپیدو در پاریس از تاریخ 11 تیر (2 ژوئیه) 1393، تا 21 دی ماه 1394 (دسامبر 2015) گنجینه هنر معاصر خود را زیر عنوان «یک تاریخ : هنر، آرشیتکتور، طراحی سالهای 1980 بدین سو"» به نمایش می گذارد.
در این نمایشگاه، بازدید کنندگان می توانند بیش از 400 اثر، اعم از نقاشی، تندیس، چیده مان، ویدئو، عکس، معماری و طراحی را، که از دهه هشتاد میلادی تا کنون به گنجینه این موزه راه داده شده اند، ببینند.
این نمایشگاه فرصتی است برای انداختن نگاهی جامع به هنر 30 سال گذشته با آثار 180 هنرمند و 50 طراح از 55 کشور و به ویژه کشورهای اروپای شرقی، چین، لبنان، هند، آفریقا، آمریکای لاتین و شماری از کشورهای خاورمیانه.
بسیاری از آثار این نمایشگاه برای نخستین بار به نمایش عمومی گذاشته می شوند.
در سومین بخش از نمایش این مجموعه که در روز 24 شهریور (15 سپتامبر) گشایش یافت ، اثر غزال رادپی به نام «من 2000-1997» حضور خواهد داشت
جاز تلفیقی " ایران "هفت جان" دارد
طی سالهای اخیر شاهد رونق موسیقی های تلفیقی بسیاری بوده ایم که شماری از آنها موزون و پاره ای دیگر ناموزون بودند. در میان موسیقی ها، موسیقی جاز چندان با موسیقی ایرانی در هم نیامیخته و تجربه در این زمینه بسیار کم است
یکی از تجربه های موفق، تجربه ای است که توسط گروه "7 جان"، انجام گرفته که در اساس سه نفره است و تشکیل شده از آرشید آذرین، پیانیست و آهنگساز، حبیب مفتاح بوشهری، نوازنده سازهای کوبه ای و "هروه دو راتولد"، نوازنده کنترباس. اما دو خواننده، یکی آریانا وفاداری، خواننده "متزو سوپرانو"ی اپرا، و اعظم نیاز، خواننده گروه نیاز درکنسرت شب 28 اکتبر، در یکی از معابد مهم موسیقی جاز پاریس، "نیومورنینگ" ، آنها را همراهی می کنند.
در این کنسرت، که ملوی هایش با الهام از "منطق الطیر" عطار و هفت خوان آن ساخته شده اند، نو آوریهای بسیاری هم از نظر استفاده از شعر و نیز صدای "اریانا وفاداری"، انجام گرفته است، آرشید آذرین، که در روز پزشک متخصص قلب است و شبها به موسیقی و دادن کنسرت می پردازد، همه دلبستگی خود را به موسیقی و ادبیات ایران نشان می دهد.
NEW MORNING
7-9 Rue des Petites Écuries, 75010 Paris
Le 28 octobre 2015 A 20:30
http://www.newmorning.com/20151028-3289-Arshid-Azarine-Trio.html,.
" کرارتش سرخ" در پاریس
کر ارتش سرخ و رهبرش، ژنرال "ویکتور الی سیف" که بیش از 3 میلیارد نفر در جهان، هنرنمائی آنها را به هنگام گشایش بازیهای زمستانی در بندر "سوچی" ، دیدند برای کنسرتی در روز 24 اکتبر در "پاله د اسپورت" پاریس، به این شهر می آیند.
گفتنی است که این گروه کر مدتی است دیگر به اجرای"شبهای مسکو" و "کالینک"بسنده نمی کندو به همکاری با خوانندگان سبک های مختلف دنیا پرداخته است. کر ارتش سرخ که پیش تر ترانه "گت لاکی"، گروه "دفت پانک" را اجرا کرده بود، ترانه بسیار شاد "هپی"، ساخته "فارل ویلیامز" را هم، که توسط بسیاری در سراسر دنیا اجرا شده و برای جوانان ایرانی هم چندی پیش درد سر آفرید، اجرا کرد.
صداها و اجرای خوب خوانندگان بسیار حرفه ای این گروه جلوه تازه ای به این ترانه می بخشند.
https://www.youtube.com/watch?v=Bo86o0C6ZH0)
گروه "دفت پانک" ، یک گروه فرانسوی موسیقی الکترونیک که از دو نفر تشکیل شده و از سالهای 90 تاکنون زیر نامهای گوناگون به فعالیت پرداخته است، توانست با پنجمین آلبوم خود "گت لاکی" که در سال 2013 تولید شد نه تنها موسیقی "الکترو- فانک" خود را به سطح جهانی برساند بلکه به کمک تجربه سالها کار در زمینه این موسیقی و آشنائی به خم وچم تبلیغات، با اجرای برنامه با دو کاسک موتور بر سر خود ، کنجکاوی بیشتری برانگیزند.
این آلبوم بافروش 204 میلیون نسخه، به پیروزی بزرگی در سال 2013 دست یافت و آفرینندگان خود را نامزد جوایز "گرمی" نمود.
آنها 5 جایزه و به ویژه جایزه بهترین آلبوم سال را در روز 27 ژانویه 2014 در "لوس آنجلس" ربودند.
دریافت رایگان خبرنامهبا خبر-پیامک های ما اخبار را بصورت زنده دریافت کنید
آبونه شوید