"عوام گرائی اجتناب پذیر است"

لیبراسیون با چاپ عکس "مانوئل والس" و "ماتئو رنزی" در صفحه نخست خود در عنوان درشت این صفحه می نویسد : "چپ دوم در جستجوی نفسی تازه" . لیبراسیون سپس می افزاید که با خودداری "فرانسوآ هولاند" از کاندیداتوری در انتخابات آینده ریاست جمهوری و شکست "ماتئو رنزی"، "سوسیال-دمکراسی" اروپا ضربه پشت ضربه می خورد. در چنین شرایطی کاندیداتوری "مانوئل والس" چندان آسان نخواهد بود. لیبراسیون می افزاید گر چه افزایش احساسات خارجی ستیز در قاره اروپا تا حدی شکست احزاب چپ ارا توجیه می کند، اما باید گفت که این احزاب دارند بهای سازش کاری خود با لیبرالیسم را می دهند.

در کنار این مطلب، لیبراسیون می نویسد : به نظر می رسد که مقامات پارلمان اروپا، که با روگردانی افکار عمومی از سیاست مداران و ساختار های اروپائی شده اند، که آنها را نرمش ناپذیر و بیگانه با واقعیت ها می دانند، تصمیم گرفته اند کمی از میزان محدودیت هائی که برای بودجه کشورها در نظر گرفته اند بکاهند. محدودیت هائی که به شدت توسط آلمان حمایت می شود.

فیگارو نیز به این اشاره دارد که شکست "رنزی"، نخستین رهبر اصلاح گر، پس از سالها بی حرکتی سیاسی-اقتصادی در ایتالیا، یعنی سومین قدرت اقتصادی اتحادیه اروپا ویکی از ستون های مهم این اتحادیه و مبتکر پول واحد و معاهده رم، انگشت انتقادی به شمار می آید که به سوی پارلمان اروپا، سیاست های سختگیرانه دراز مدت آن و ویرانی هائی که به دنبال داشت، گرفته شده است.

روزنامه مسیحی لاکروآ " زیر عنوان "عوام گرائی اجتناب پذیر است" می نویسد: با مشاهده نا امیدی و غرش خشم مردم در شماری از کشورهای دمکراتیک غربی، این روزنامه، در تلاش برای درک "برکسیت" یا برون رفت انگلستان از اتحادیه اروپا، رسیدن "دانلد ترامپ" به ریاست جمهوری در آمریکا و بالا آمدن موج عوام گرائی در اروپا، لازم دید که با چندین شخصیت به گفتگو بنشیند. از این رو گفتگوئی را در این شماره با "پییر موسکویسی"، وزیر پیشین بودجه فرانسه و مشاور کنونی رئیس اتحادیه اروپا در امور اقتصادی و مالی و مالیات ها انجام داده است.

"پپیر موسکویسی" در آغاز در پاسخ به نگرانی ای که جهانی شدن در مردم به وجود آورده و باعث رد آن توسط آنها گردیده، می گوید : آن چه سیاستمدران نتوانستند ببینند و یا از زیر چشم آنها گذشت این بود که در کنار برندگان جهانی شدن، شماری هم بازنده شدند. از جمله مردان وزنانی بودند که در صنایع کلاسیک مشغول به کار بودند و با از دست دادن شغل هایشان، احساس از دست دادن رتبه اجتماعی خود کردند. این افراد سپس به راست افراطی "جبهه ملی" در فرانسه پیوستند، در آمریکا "دانلد ترامپ" را برگزیدند و در انگلستان به برون رفت این کشور از اتحادیه اروپا رای دادند.

حال ما می بایست در سیاست هایمان بِعد دیگری، یعنی تقسیم مناسب تر سود از جهانی شدن را بگنجانیم
"پپیر موسکویسی" پس از چند انتقاد وسیاست هائی که می بایست توسط اروپا برای کاهش نابرابری ها در پیش گرفته شود، به ناتوانی کمیسیون اروپا در مجبور کردن دولت ها به انجام تصمیم هایش اشاره می کند. او سپس می گوید که عوام گرایان از همه رخدادهائی که صحبتشان رفت تغذیه می شوند. اما نتایج انتخابات اتریش نشان داد که "عوام گرائی اجتناب پذیر است". برعکس همه پرسی ایتالیا معنای دیگری پیدا می کند و آن این است که همه پرسی گرچه یک روند دمکراتیک به شمار می آید، اما کاری است پیچیده و دولت ها را به خطر می اندازد.

روزنامه "هومانیته" "مانوئل والس" را بزرگترین تفرقه انداز احزاب چب می خواند و می نویسد : او در گذشته مواضع دو چپ را آشتی ناپذیر می خواند اما امروز می خواهد همه را در جبهه ای گرد آورد که تکه تکه شده است. او که بر سیاست های امنیتی بسیار تکیه می کرد، هوادار داد وستد لیبرال و بینان گذار حالت اضطراری است، کسی است که می خواست در سال 2007 نام حزب سوسیالیست را تغییر دهد چرا که آن را معرف "چپی واپس گرا" می دانست.

از این رو با تغییر چهره نخواهد توانست کسی را متقاعد کند. بنابراین بعید به نظر می رسد که بتواند از انتخابات مقدماتی کاندیداهای چپ پیروز بیرون اید که در روزهای 22 و 29 ژانویه برگزار خواهد شد. چرا که به گفته خود وی "فرانسویان نافرمانبردار هستند".

هومانیته همچنین به تعیین نخست وزیر و دولت تازه در پی استعفای "مانوئل والس" می پردازد و این کار را بیهوده می نامد چرا که عمری برای آنها باقی نمانده تا بتوانند سیاستی را دنبال کنند و یا معنائی به کنش خود بدهند. بنابراین میهمان تازه کاخ نخست وزیری کارنامه ای پربار نخواهد داشت مگر این که یک قانون بسیار مهم پیشنهاد کند و آن را به شکل برق اسا به تصویب برساند. چراکه پارلمان در پایان ماه فوریه، یعنی سه ماه دیگر، به کار خود پایان می دهد.

روزنامه لوموند که بعد از ظهر پخش می شود، طبیعتأ خبر های نامیده شدن "برنار کازنوو"، وزیر کشور در کابینه "والس" به جایگزینی او به عنوان نخست وزیر را می دهد.

لوموند می نویسد : "مانوئل والس"، با انکار آنچه که بود و آن چه که درزمان حکومت انجام داد، خود را در برابر اتهام پنهان کاری قرار می دهد. از این رو یک کاندیدای دیگر چپ و وزیر پیشین، "آرنو مونتبور" گفت سخنان "والس"ِ کاندیدا همچون انتقاد یک رقیب از سیاست های خود اوست.

حال "والس" تنها هفت هفته زمان دارد تا روی موجی مانور دهد که هم نشانگر وفاداری وی به مواضعش باشد، هم از کارنامه فرانسوآ هولاند دفاع کند و هم یک طرح تازه ارائه نماید. در واقع او راه سختی برای متقاعد کردن همه سوسیالیست های پیشرو در پیش دارد. نزدیکان "هولاند" هم می گویند: پس از آنچه که او با رئیس جمهوری کرد، حمایت از وی برایشان دشوار است.

در همین راستا، لوموند کاریکاتوری را از "پلانتو" به چاپ رسانده که در آن 2 "مانوئل والس" را می بینیم که یکی نخست وزیر است و دیگری کاندیدای سال 2017. کاندیدا به دیگری می گوید : "ما تلاش خواهیم کرد با یکدیگر آشتی کنیم !!!"

روزنامه اقتصادی "لز اکو"، می نویسد : "والس" می خواهد خود را همچون سدی برای جلوگیری از پیشروی احزاب راست نشان دهد. کاری که چندان آسان نخواهد بود چرا که سوسیالیست ها بر این باورند که شکست اجتناب ناپذیر است.