اریک زمور، روزنامه نگار راستگرای افراطی فرانسه، نامزد انتخابات ریاست جمهوری شد
اریک زمور، روزنامه نگار راست گرائی که از چندی پیش بیشتر از او به عنوان مناظره کار و مشاجره گر یاد می‌کنند و در ماه‌های اخیر در نامزدی او در انتخابات ریاست جمهوری پیش رو تردیدی وجود نداشت، سه شنبه ٣٠ نوامبر/٩ آذر، با انتشار یک ویدئوی تبلیغاتی به نامزدی خود رسمیت بخشید. او گفت از آن رو نامزد انتخابات شده است تا «فرانسویان دوباره خود را در خانۀ خود احساس کنند». او که در ماه‌های اخیر، بی آنکه نامزد رسمی انتخابات باشد، گردهمائی‌های فراوانی در سراسر فرانسه برپا کرده بود، نخستین اجتماع انتخاباتی خود را یکشنبۀ آینده در پاریس برگزار می‌کند.
نتشر شده در:
اریک زمور که با حضور دراز مدت در رسانه‌های نوشتاری و دیداری بویژه روزنامۀ فیگارو و کانال تلویزیونی «ث نیوز»، تا چندی پیش تنها به عنوان یک اندیشه گر افراطی راست گرا و پُر استعداد شاخته می‌شد، در آستانۀ انتخابات ریاست جمهوری در جستجوی رای دهندگان این جناح، مواضع خویش را تُندتر و گزافه تر کرد و به دفاع از نگرشی پرداخت که اگر چه آرام زمزمه می‌شد، راست گراترین سیاستمردان نیز با صدای بلند بر زبان نمی‌آوردند. اریک زمور که این چنین به «پدیدۀ» رسانه‌ای همه جا حاضری بدل شده بود، بی آنکه نامزدی خود در انتخابات را رسماً اعلام کند، در نظرسنجی‌ها از حمایت حدود ١۵ درصد رای دهندگان برخوردار شد و نگرانی دیگر نامزدها بویژه در همین جناح را برانگیخت.
اریک زمور در ویدئوی ده دقیقه‌ای که برای اعلام نامزدی خود بروی شبکۀ یوتوب منتشر کرد، با تاکید بر خطر و تهدید ناشی از خارجیان که هجوم آنان در حال جایگزین کردن جمعیت فرانسه است، روی سخن با فرانسویانی داشت که «در کشور خود، خود را بیگانه» احساس می‌کنند و به دلیل افزایش خارجیان در این کشور، در «تبعید داخلی» قرار گرفته‌اند. اریک زمور در این ویدئو پشت به کتابخانه و در برابر یک میکروفون قدیمی، همانند میکروفون رادیو بی بی سی که ژنرال دوگل، رهبر جنبش فرانسۀ آزاد، در ١٨ ژوئن ١٩٤٠، فراخوان خود خطاب به فرانسویان را برای آزادی تسلط آلمان نازی از آن به گوش فرانسویان رساند، متن خود را از روی نوشته قرائت می‌کرد. او گفت از آن رو نامزد انتخابات ریاست جمهوری می‌شود که «فرانسویان دوباره خود را در خانۀ خویش احساس کنند» و برای آنکه «دختران ما روسری بسر و پسران ما تحت فرمانبردار» [مسلمانان] نشوند.
او در این ویدئو که با سنفونی هفتم بتهوون آهنگ گذاری شده بود، وفادار به سنت عوام فریبی با طعنه به «نخبگان، دانشگاهیان، روزنامه نگاران» و نیز «چپ گرایان اسلام زده» و هواداران «فرضیۀ جنسیت» تاکید کرد که فرانسه دیگر با «اصلاحات» درست نمی‌شود و او برای «نجات» این کشور که به دلیل هجوم «مهاجران» در حال «نابودی است» نامزد شده است.
او در این ویدئو تصاویری از خشونت‌های شهری، کلیسائی در حال فروریختن و نظایر آن برای ترسیم کشوری که بگمان او به دلیل افزایش خارجیان دیگر همان فرانسۀ گذشته نیست، بهره گرفته بود. برخی از این تصاویر بدون اجازه از گزارش‌های شبکه‌های تلویزیونی فرانسه برگرفته شده است. تلویزیون «فرانس ٢٤» با انتشار بیانیه‌ای خواستار خذف تصاویر متعلق به این کانال از ویدئوی انتخاباتی او شد و اعلام داشت که در صورت خودداری از اجرای این خواست توسل به قانون را مورد بررسی قرار خواهد داد.
اعلام نامزدی اریک زمور با موجی از واکنش‌های مخالف روبرو شد. حزب مارین لوپن، نامزد دیگر راست افراطی، سخنان اریک زمور را «حزن آور» و «ناامید کننده» خواند، رهبر گروه پارلمانی جمهوری خواهان اریک زمور را به «شکاف انداختن در میان فرانسویان» متهم کرد، حزب چپ رادیکال «فرانسۀ نافرمان» برای تاکید بر کهنه بودن افکار وی، او را «نامزد انتخابات سال ١٩۶۵» دانست.
طرفداران اریک زمور یادآوری می‌کنند که او در دورۀ پیش از اعلام نامزدی موفق شد موضوعات اساسی مورد نظر خود نظیر «مشکلات ناشی از مهاجرت خارجیان» و «اسلام» را در دستور مناظرات عمومی قرار دهد.
اریک زمور که تا کنون دو بار به دلیل «تحریض به کینه جوئی نژادی» از سوی دادگاه ها محکوم شده است، از مدافعان فرضیۀ «جایگزینی بزرگ» است که براساس آن جمعیت اروپا به دلیل هجوم مهاجران مسلمان و نیز میزان زاد و ولد آنان در حال تغییر است و بزودی مسلمانان در کشورهای اروپائی اکثریت خواهند یافت. او و همفکرانش اسلام را با تمدن اروپائی ناسازگار می‌دانند.
گزارش‌های رسانه‌ها نشان می‌دهد که هر چند سخنان و مواضع اریک زمور و بویژه نظرات او در بارۀ خارجیان و اسلام بازیاب نگرش بخشی از فرانسویان است، اما همان دسته نیز وی را قادر به اداره کشور نمی‌دانند و میان ترسیم وضعیت و ارائۀ راه حل و بویژه ادارۀ امور تفاوت قائل هستند. برخی از آنان تاکید می‌کنند که «او سخنانی را به زبان می‌آورد که فرانسویان مایل به شنیدن آن هستند، اما او کسی نیست که قادر به ادارۀ فرانسه باشد».
نامزدی این روزنامه نگار ۶٣ ساله در انتخابات ریاست جمهوری، با این حال، باید از مراحل دشوار چندی بگذرد. نخستین آنها بدست آوردن حمایت ۵٠٠ تن از نمایندگان مردم در سنا، مجلس ملی و یا برخی مجالس محلی است. دشواری دیگر برای او کسب حمایت‌های مالی لازم برای کارزار انتخاباتی است که هزینۀ بسیار در بر دارد.
نظر سنجی‌ها نشان می‌دهد که در حال حاضر امانوئل مکرون، رئیس جمهوری فرانسه، با کسب ٢۵ درصد آراء در دور اول انتخابات همچنان پیشتاز رای گیری خواهد بود. پس از او مارین لوپن، نامزد حزب راست افراطی «اجتماع ملی» نیز با کسب ١٩ تا ٢٠ درصد آراء در مقام دوم قرار خواهد گرفت. هنوز تکلیف نامزد «جمهوری خواهان»، حزب راست سنتی این کشور معلوم نشده است. اعضای این حزب از روز چهارشنبه تا جمعه از طریق مجازی یکی از پنج نامزدِ نامزدی حزب را بر خواهند گزید.
دریافت رایگان خبرنامهبا خبر-پیامک های ما اخبار را بصورت زنده دریافت کنید
آبونه شوید