60 نمایشگاه عکس درچارچوب دیدارهای عکاسی شهر "آرل"، درجنوب فرانسه، یکی از میعاد گاههای مهم عکاسان و علاقمندان به عکس، در جنوب فرانسه، برگزار شده است. دیدارهائی که ما را به یاد زنده یاد بهمن جلالی و تلاش دائمی وی برای حفظ میراث عکس وعکاسی در ایران می اندازد.
برای چهل و یکمین سال برگزاری خود، دیدارهای عکاسی شهر "آرل" از ورای 60 نمایشگاه، از روز سوم ژوئیه تا 19 سپتامبر، شش تم بزرگ را انتخاب کرده است که عبارنتد از "آرژانتین"، "موسیقی راک، "" عکس های قدیمی"، " عکس های دوستان بنیاد لوما"، عکسهای "شاهدان" و عکس "زندانهای فرانسه" . در بخش "موسیقی راک" به عکس هائی از "میک جاگر" خواننده گروه "رولینگ استونز" توجه شده که تنها عکس نیستند بلکه گویای دورانی از یک موسیقی و شرایط اجتماعی زمانش هستند.
در بخش عکس "شاهدان"، مجموعه عکس های متعلق به "مارن کارمیتس"، تهیه کننده و مستند ساز" ، برای اولین بار، به نمایش گذاشته شده که آنهم گذشت زمان را از ورای آثارحدود دوازه عکاس نشان می دهد.
پائولو وود، با نمایش عکس هائی که از خانواده های ایرانی در حاشیه رویدادهای اخیر این کشور توسط خود ایرانیان وبا تلفن های همراهشان گرفته شده، در سالن "هانری کنت"، موضوغ غکاسی مستند را مطرح می کند. "پائولو وود" که از سال 1999 با سرژ میشل، نویسنده و روزنامه نگار فرانسوی آشنا شده بارها به ایران سفر کرده به شماری از عکس های خود عنوان کتاب "سرژ میشل" "قدم بر روی چشم" را داده است،می گوید میخواهد با عکس هائی که به نمایش گذاشته، جنبه های مختلف زندگی ایرانی ها و کشمکشی که بین سنت و مدرنیته در این کشور وجود دارد را نشان دهد.
از همه تکان دهنده تر عکس های زندانهای فرانسه است که همگی حکایت از این دارند که زندان به هیچ وجه به پذیرفتن اصول پایه ای اجتماعات توسط از ره به در شدگان کمک نمی کند و در پذیرفته شدن آنها در اجتماع را نمی گشاید.
http://www.rencontres-arles.com/A09/C.aspx?VP3=CMS&ID=A09P1198
این رویداد مهم عکاسی در فرانسه مرا واداشت تا یادی از بهمن جلالی، عکاس معروف ایرانی بکنم که در روز 25 دیماه 1388 در تهران درگذشت.
در مصاحبه ای که در تاریخ 8 ماه اوت 2007 ، به مناسبت انتشار مطلبی در روزنامه مسیحی "لاکروآ" پیرامون عکس های قدیمی ایرانی و خطر از بین رفتن آنها ، با وی انجام دادم، بهمن جلالی به تاریخ عکس و عکس برداری در ایران وسپس به وضعیت نامناسب نگهداری از این گنجینه اشاره می کند. این در حالی است که در مصاحبه های بعداز این تاریخ هم این عکاس، گر چه بر اتفاقی خوب برای عکاسی ایران با ورود عکس های هنرمندان ایرانی به حراج های مهم لندن، پاریس و دوبی تکیه می کند، اما در عین حال به انتقاد از "بی خیالی و بی فکری موسسات فرهنگی و موزه های ایران" هم ادامه می دهد.
گفتگویی با بهمن جلالی
باید اضافه کنم بهمن جلالی که در سال 1323 به دنیا آمد، و فقدانش لطمه بزرگی به حفظ میراث عکاسی ایران خواهد زد، در رشته علوم سیاسی و اقتصاد تحصیل کرده عکاسی را به شیوه تجربی آموخته بود.
بهمن جلالی که نمایشگاههای متعددی در شماری از کشورها جهان برپا کرده بود، یکی از مشاوران و مسئولان نمایشگاه مهم عکسی بود که در سال 2009 در موزه "که برانلی " پاریس زیر عنوان " 150 سال عکس"در ایران برگزار گردید.
در دنیای عکاسی بمانیم
"ویلی رونیس" از "اوتوپیا" می گوید
همه کسانی که تصور می کردند تمام عکس های "ویلی رونیس"، عکاس انسان گرائی که در پائیز گذشته، در آستانه رسیدن به صد سالگی درگذشت را دیده اند، با سر زدن به مرور بر آثاری که "مونه دو پاری"یا موزه "سکه و پول" پاریس از این هنرمند بر پاکرده، متوجه خواهند شد که این هنرمند قادر است آنها را غافلگیر کند.
از جمله عکس های رنگی وی است. چرا که او نیز به سان دیگر همکارانش چون "کارتیه برسون"، "دوآنو" در کالیفرنیا و "ایزیس"، که همه آنها را از ورای عکس های سیاه و سفیدشان می شناسند، رنگ را نیز تجربه کرده بود که البته این عکس ها جداگانه به معرض دید گذاشته شده اند.
"ویلی رونیس" فرزند یک یهودی اهل "اودسا" بود که به اوکرائین مهاجرت کرده در آنجا با یک پیانیست اهل لیتوانی ازدواج نموده بود. او که یکی از شاهدان فراز و نشیب های سیاسی و اجتماعی یک قرن بود و جنگ های بسیاری را تجربه کرده بود، همواره امیدوار باقی ماند. او می گفت تعالی انسانها را باور ندارد اما چون آدم های خوب هم وجود دارند، این باعث می شود که نا امیدی کامل خود را نسبت به انسان ها مورد بازبینی قرار دهیم.
این نمایشگاه تا روز 22 اوت ادامه خواهد داشت.
"روبان سبز"، برنامه ای پیرامون مقاومت جوانان ایرانی در پاریس
از روز 14 ژوئیه تا 15 اوت، برای 21 امین بار شهر پاریس برنامه "اردوگاه تابستان" را برگزار می کند که طی آن، در مکانهای مختلف ، شماری برنامه ی هنری اجرا می شود تا کسانی که به تعطیلات نرفته اند هم بتوانند، در زمان بسته بودن شماری از تآتر ها و سالن های هنری معتبر، فعالیت های فرهنگی را دنبال کنند. یکی از ویژگیهای این رویداد در این است که از همان آغازکار، ادغام فرهنگ ها و ژانرها را در صدر فعالیت های خود قرار داده است. بدین معنی که نمایش های مردمی را در کنار نمایش های هنری بزرگتر وچشمگیر تر، گروههای کوچک را در کنار گروههای بزرگ و هنرمندان گمنام را در کنار هنرمندان معروف قرار می دهد.
از برنامه های این رویداد بعد ها بیشتر صحبت خواهم کرد اما پیش از آن باید به برنامه ای به نام "روبان سبز، فعالیت 2 "اشاره کنم که نمایشگاه-پرفورمانس هست و توسط جمعی ازجوانان ایرانی گمنام در محل "مزون د متالو" در پاریس یازدهم ارائه می شود.
از ورای این برنامه که از چیده مان و ویدئوهای رویداد های پس از انتخابات ایران الهام گرفته صدای اله و اکبر شبهای تهران در فضای آن شنیده می شود، این جوانان مسئله مقاومت جوانان ایرانی را در برابر اختناق در تهران و کشیده شدن امواج آن به پاریس را مطرح می کنند. به عنوان مثال هومن شریفی، به اجرای رقصی همراه با کامپیوترهای مختلف برروی یک فرش می پردازد و در "پرفورمانسی" به نام "آخرین خبرها، ایران"، پیام های شش چهره مهم رویداد های پس ا ز انتخابات پخش می شود و گروه آن را دستمایه برنامه خود برای اطلاع رسانی قرار می دهد تا به گفته خود هرز روی رسانه هاوتحریف خبرهای آنان را جبران کند. شرکت در میز گردها و تماشای نمایشگاه رایگان است. اما این دوبرنامه ای که ازشان صحبت رفت ورودیه دارند.
گفتنی است که در روزهای چهارشنبه 21 و 28 ژوئیه و نیز روزهای شنبه 17 و 24 ژوئیه، دیدار با راهنما از این مجموعه پیش بینی شده است.
سینماتک فرانسه از "اکیرو کوروساوا" بزرگداشت به عمل می آورد
به مناسبت صدمین سال تولد "اکیرو کوروساوا"، سینماگر به نام ژاپنی، سینماتک فرانسه از روز 23 ژوئن مرور بر آثار او را با نمایش فیلم "رن" (1985) آغاز کرد و تا اول ماه اوت برای شناساندن این چهره خاص سینمای جهان از ورای فیلم هایش تلاش خواهد کرد. عنوان میز گردی که به این مناسبت در سینماتک برگزار شد، خودگویای این مطلب است : "اکیرو کوروساوا ! شما که هستید ؟"
او که در سال 1951 با نمایش فیلمش در فستیوال ونیز و ربودن شیر طلائی این فستیوال به غرب معرفی گردید، در سال 1910 در ژاپنی خفته در سنت ها و عادات خود به دنیا آمد. "اکیرو کوروساوا" کوچکترین فرزند یک خانواده هفت فرزندی بود، به نقاشی بسیار علاقه داشت و آن را می آموخت. بعد ها پنهانی به یک شرکت بزرگ تولید فیلم، "توهو"، که به دنبال دستیار می گشت نامه نوشت و به عنوان فیلم نامه نویس در آنجا استخدام شد. این تماس زمینه را برای ساختن اولین فیلمش "افسانه جودوکای بزرگ" در سال 1943 فراهم آورد. "اکیرو کوروساوا" این سالها را، در حالی که کشورش در قلب جنگ جهانی قرار داشت، دور از این جنگ و در دکورهای سینما گذراند. در نتیجه پرسش هائی که آن زمان می بایست از خود می کرد، بعدها به ذهنش آمد. او در سال 1947 از کیفیت پائین تولیدات شرکت "توهو" به جان آمد و همراه با شماری از دوستانش، شرکت "توهوی جدید" را بر پا نهاد. پس از شماری از بهترین فیلم هایش و از جمله "راشومون" را ساخت که به نظرش بازاری می آمد. این فیلم که در ژاپن بسیار موفق شد، مورد توجه یک خانم روزنامه نگار ایتالیائی قرار گرفت که ازخواست خود مبنی بر فرستادن این فیلم به فستیوال ونیز صحبت کرد. "اکیرو کوروساوا" به خواست وی پاسخی منفی داد. اما در ماه سپتامبر همان سال، فستیوال ونیز، بدون این که کوروساوا خبر داشته باشد، کار خود را با نمایش فیلم "راشومون" آغاز کرد و بدین ترتیب بود که از فردای همان روز نام کوروساوا در همه جاشنیده شد و معروفیت وی با فیلم های مهم بعدی اش ادامه یافت. این در حالی بود که کوروساوا به نقاشی ادامه میداد و به هیچ وجه از نوع کار، موضوعاتی که می پسندید ، روش کار و منابع الهام گیری خود دور نشد. در عین حال فیلم هایش را می توان به دو دسته تقسیم کرد، آثاری که کاملأ ژاپنی هستند، مانند "7 سامورائی" و آنهائی که با اقتباس از آثار ادبی مهم جهان ساخته شده اند، چون "ابله" اثر داستایفسکی و یا "دراعماق اجتماع" اثر ماکسیم گورکی.
"اکیرو کوروساوا" در روز 6 1998، در 88 سالگی درگذشت اما آثارش همچنان دنیا را تحت تأثیر قرار خواهند داد.
چگونه می توان از "دهان گرگ" بیرون آمد
از "اکیرو کوروساوا" صحبت رفت که از دنیاهای از دست رفته بسیار صحبت می کرد. فیلم ساز جوان ایتالیائی، "پیترو مارچلو" که برای ساختن یک مستند سفارشی درباره از بین رفتن تدریجی زندگی کارگری در شهر "جنوآ" به این شهر رفته بود با شخصیت عجیبی به نام "انزو" آشنا می شود که سالها به دلیل خطاکاری وقتل در زندان بوده در همان سالهای زندان عاشق یک "ترانسکسئول" یا مرد زن نما می شود که به دیدنش در زندان می آمد. این عشق عجیب و بزرگ که هنوز هم ادامه دارد ، همراه با پس زمینه های سیاسی و اجتماعی که فیلم مطرح می سازد از "دهان گرگ" فیلمی بسیار عمیق و منقلب کننده می سازد که هم اکنون بر پرده سینماهاست. این فیلم جوایز بسیاری از جمله بهترین فیلم 27 امین فستیوال فیلم تورینو و "تدی اوارد" جشنواره فیلم ونیز را ربوده است.
"از گذشته تا .... فردا"
از گذشته تا ... فردا، نام نمایشگاهی بود که سال پیش با حضور بیش از 125 هنرمند و تعداد 150 اثر و به یاد و خاطره هنرمند نقاش و مجسمه ساز ، زنده یاد ایرج زند در سالروز تولد وی در گالری دی برگزار شد و با موفقیت زیادی روبرو گردید. هدف این نمایشگاه که آثارهنرمندان جوان را در کنار هنرمندان پیشکسوت در عرصه هنر قرارمی داد، تشویق هنرمندان جوان بود تا با جدیت بیشتر به هدفشان در این عرصه ادامه دهند و روزی بتوانند به همان جایگاه برسند . نگارخانه دی، به این منظور دومین نمایشگاه "از گذشته تا ... فردا " را بار دیگر امسال در تاریخ 25-11 تیر 89 برگزار می کند .
این هنرمندان عبارتند از:
سهراب سپهری – حسین زنده رودی – بهجت صدر – ناصر عصار- سیراک ملکونیان – محسن وزیری مقدم- فریده لاشائی – میر عبدالرضا دریابیگی - مارکو گریگوریان- محمد احصائی – منیر فرمانفرمائیان- لیلی متین دفتری- ناصر اویسی- یعقوب عمامه پیچ- جعفر روحبخش- مسعود عربشاهی- منوچهر یکتائی- معصومه سیحون- مهدی سحابی- نصرت اله مسلمیان- فرشید مثقالی- علیرضا اسپهبد- بهزاد گلپایگانی- منوچهر معتبر- سعید شهلا پور- بهرام دبیری-حسین کاظمی- آنه محمد تاتاری - کیوان خسروانی- علی نصیر- مکرمه قنبری- رضا هدایت- داریوش مهاجر- علی ذاکری- شیده تامی- مهشید عزیز محسنی – طاهره صمدی- داریوش قره زاد-دلبر شهباز – محمد مساوات- ابراهیم الفت – مینو قهرمانی –رسول سلطانی - فاطمه ژاله – کیانا غیائی - ژاله طالب پور – عادله فرزین در- مهتاب فیروز آبادی - شعله ریسمانچیان- لیلا بانکی- شیلا کلامیان – راضیه پور سالاری- امیر قره حسنلو- مهدی راحمی- هاوار امینی – ارسیا عبداللهی مقدم -صفا حسینی– علیرضا جهرمی– محسن جمالی نیک-حسین چراغچی-محمدرضا فرزانه-احسان شریف فر- مجید عباسی – سروناز ذوالفقاری –سمیرا اسکندر فر- شاهو بابایی- حسین احمدی نسب – حسین کاظمی – مهدی ویشکائی .
Tel/Fax: (+9821) 22285299
www.dayartgallery.com
موسیقی مردمی هندی به پاریس رسید
در روز 17 ژوئیه "ای.آر رحمان"، خواننده، ترانه سرا وآهنگساز هندی برای اولین بار کنسرتی در سالن کنسرت "پارک نمایشگاهها" در پاریس اجرا می کند. "ای.آر رحمان"، که از محبوبیت خاصی در کشورش هند و نزد هندیان ساکن خارج از این کشور برخورداراست، کسی است که موسیقی فیلم "زاغه نشین میلیونر" را ساخته است.
در کنسرت پاریس، 80 خواننده و رقصنده او را همراهی می کنند که یاد آور صحنه های بسیار پر ریتم و پر رنگ فیلم"زاغه نشین میلیونر" می شوند .گفتنی است که فیلم های "بالی وودی" به شناساندن این نوع موسیقی شاد و مردمی و علاقمند کردن برخی در غرب به آن کمک شایانی کرده اند.
فستیوال موسیقی جاز شهر"مونترو"
از روز 2 تا 17 ژوئیه، یکی از مهمترین فستیوال های موسیقی جاز در شهر "مونترو" در سویس، میزبان ستارگان موسیقی جاز، راک، ریگه، بوسانوآ وبلوز خواهد بود.
این فستیوال که در سال 1967 توسط کلود نوبس، یک علاقمند به موسیقی جاز برپانهاده شد، طی این سالها تبدیل به میعادگاه هنرمندان ژانرهای یاد شده گردید که گاه بدون دعوت هم در این فستیوال حاضر می شوند. گر چه موسیقی جاز پایه های اولیه این فستیوال راتشکیل می داد، اما بسیار زود سبک های دیگر موسیقی نیز جای خود را در آن باز کردند. از این رو، صحنه این فستیوال نه تنها شاهد هنرنمائی چهره های فراموش نشدنی جاز چون "مایلز دیویس" و "ری چارلز" بوده بلکه "دیوید بووی" یا "پرینس" هم با موسیقی پاپ خود در آن حضور پیدا کردند.
امسال، "فیل کالینز"، خواننده معروف در شب آغاز فستیوال شگفتی آفرید.
گفتنی است که کتابخانه این فستیوال دارای بزرگترین آرشیو صفحه و ویدئو از ضبط های مستقیم کنسرتهای این فستیوال از روزآغاز کار آن است. این 4000 ساعت تصویر ضبط شده در محلی امن همچون خزانه بانک سویس نگهداری میشوند.
فستیوال جاز شهر "مونترو" امسال انتظار 250000 بازدید کننده را می کشد که 100.000 تای آنها بلیط خواهند خرید. در واقع بودجه فستیوال دیگر توسط دستگاههای دولتی محلی تأمین نمی شود، بلکه بخشی از آن از راه فروش حق پخش به تلویزیونهای آمریکائی و ژاپنی، 45% از راه فروش بلیط، 25% از راه فروش اغذیه و نوشابه و 30 % توسط "اسپانسرها" تأمین می شود.
"هیو کولت من" مارا به موسیقی "فولک" و "کانتری" بازمی گرداند
هیو کولت من، خواننده پیشین گروه "هوآکس" که موسیقی ای با استفاده از ریتم های "بلوز" اجرا می کرد، از چندی پیش در پاریس زندگی می کند و آخرین البومش "داستانهائی از خانه امن" را برای کسانی که به موسیقی "فولک" و "کانتری" علاقمندهستند، راهی بازار کرده است. جالب این جاست که او در شهر"باث"، در انگلستان به دنیا آمده به جای تقلید از سنت خوانندگی آن منطقه که از ترانه ها و سبک خواندن ملوانان تأثیر گرفته، به جاز، "بلوز" و "کانتری" رو آورده است.
دریافت رایگان خبرنامهبا خبر-پیامک های ما اخبار را بصورت زنده دریافت کنید
آبونه شوید