سیزدهمین جشنوارۀ بین المللی عروسکی تهران - مبارک که در روز 22 ژوئیه آغاز شد و در روز 27 همین ماه به پایان رسید (30 تیر تا 5 مرداد)، افزون بر گروههای ملی، میزبان گروههائی از کشورهای کانادا، ترکیه، ایتالیا، سویس، آرژانتین، فرانسه، انگلیس، بوسنی، آلمان و هلند در سیزده بخش بود.
سیزدهمین جشنوارۀ بین المللی عروسکی تهران - مبارک که در روز 22 ژوئیه آغاز شد و در روز 27 همین ماه به پایان رسید (30 تیر تا 5 مرداد)، افزون بر گروههای ملی، میزبان گروههائی از کشورهای کانادا، ترکیه، ایتالیا، سویس، آرژانتین، فرانسه، انگلیس، بوسنی، آلمان و هلند در سیزده بخش بود.
اردشیر صالح پور، دبیر جشنوارۀ تاتر عروسکی تهران-مبارک
از اردشیر صالح پور، دبیر جشنواره پرسیدم چه اتفاق خاص و مهمی در جشنواره امسال رخ داد ؟ و همچنین در مورد فیلم های انیمیشنی صحبت شد که مخاطبشان تنها کودکان نیستند. در این ارتباط می توان از "مرد خشمگین"، انیمیشن کوتاه نروژی ساخته "آنیتا نیلی"، که خشونت های خانوادگی را با تکنیکی خاص مطرح می کند، نام برد.
این فیلم تکان دهنده که چندی پیش در فستیوال فیلم های انیمیشن شهر "انسی" جایزه ویژه هیأت داوران، جایزه تماشاگران و جایزه یونیسف را به خود اختصاص داد، داستان پدری خشن را نشان می دهد که گاه مهربان است و آرام
اما ناگهان دیوی از وجودش بیرون می آید، همه را به باد کتک می گیرد و ویرانگر است. تکنینک "کولاژ" و استفاده از دوربین "مالتی پلان" به بیننده امکان می دهد از ورای چشمان وحشت زده، "بوی"، پسر بچه 4-5 ساله به پدری نگاه کنیم که برایش محترم است اما در او ترسی بزرگ به وجود می آورد. این تکنیک باعث می شود پیام فیلم به خوبی توسط همه تماشاگران دریافت شود و چشمان آنها را آوده به اشگ سازد.
نام اصلی این فیلم "سینامان" را به خاطر بسپارید و در صورتی که موقعیتی پیش آمد آن را حتمأ ببینید.
"خانه اورفه"
خانه هنرمندان این ویژگی را دارند که بخشی از حس وروح هنرمندان را، حتا پس از مرگشان در خود نگه می دارند.
این مطلب در مورد خانه "ژان کوکتو"، نویسنده، منتقد، طراح و سینماگر کاملأ صدق می کند که از روز 24 ژوئن به روی عموم باز شده است.
این خانه که در سال 1947 توسط او و شریک زندگی اش "ژان ماره" هنرپیشه به نام سینما، خریداری شد در نزدیکی پاریس، در "مییی لافوره" قرار دارد و باغی که آن را احاطه می کند نیز در همسایگی باغ و خندق های یک کاخ اشرافی واقع شده است.
"ژان کوکتو" تا زمان مرگش در سال 1963، در این خانه زندگی کرد. پس از سالها که این خانه محل زندگی یکی از نزدیکانش بود، بنیاد "پییربرژه" به تعمیر آن پرداخت.
ویژگی خانه "ژان کوکتو" در این است که این هنرمند آن را به شکل یک "پازل" و یا یک "کولاژ" تزئئین کرده بود. با حفظ تزیین داخلی گذشته، در یکی از راهرو ها عکس ها و آثار هنرمندانی چون پیکاسو، "مارسل دوشان" و "اندی وارهول" در معرض دید قرار داده شده و در یکی از سالن ها فیلمی از "ژان کوکتو" به نمایش در می آید که حکایت از کنجکاوی و استعداد او در همه زمینه های هنری دارد. همین خلاقیت پراکنده باعث شده "ژان کوکتو"، جز در زمینه نویسندگی و نمایشنامه نویسی، چندان معروفیتی به دست نیاورد. در حالی که هر یک از آثار او، چه فیلم ویا طرح، ناب، مدرن و شایسته توجه هستند.
http://www.jeancocteau.net/maison_home_fr.php
بهمن محصص ـ هنرمند نقاش و مجسمه‌ساز با جهان بدورد گفت
در شامگاه 6 مرداد ماه هنرمندی در گذشت که یکی از هنرمندان پیشرو و جریان ساز ایران به شمار می آمد. بهمن محصص که در سال 1310 در رشت متولد شد در سال 1333 در ایتالیا ساکن گردید و در منزل مسکونی خود در شهر رم در 79 سالگی گذشت.
او در 14 سالگی کار آموختن نقاشی را در کار گاه و نمایشگاه محمد حبیب محمدی، نقاش گیلانی، آغاز کرده بود، چند ماهی نیز در دانشگاه هنر تهران تحصیلات خود را دنبال نمود. سپس پس از رفتن به "رم"، در آکادمی هنر این شهر به آموختن هنر مشغول شد و در چندین نمایشگاه گروهی و انفرادی شرکت جست.
گرچه شماری سبک او را تأثیر گرفته از پیکاسو می دانند، اما هویت ایرانی وی در مجسمه ها و نقاشی هایش غایب نیست.
چندی پیش شماری از آثار او در کاخ نیاوران به نمایش گذاشته شد و قرار بود نمایشگاه بزرگی از آثار او نیز در موزه هنرهای تهران برگزار شود که چنین نشد.
بهمن محصص کارگردان تأتر نیز بود و کارهای متعددی از "پییر آندلو" را به روی صحنه آورده بود. از وی همچنین شماری ترجمه کتاب برجا مانده است.
علت مرگ او کهولت و عوارض ناشی از بیماری ریوی عنوان شده است.
خانه هنر در تهران با ارسال تسلیت برای در گذشت این هنرمند برجسته ایرانی و به گفته آنان "فرا ایرانی و ماندگار" می نویسد :
"بهمن محصص روای تلخی جهان معاصر و مجموعه ای از نبوغ و بی پروائی بود. حتا اگر در سکوتی ابدی فرو رود، نمی توان نقش ماندگار او را از نقاشی مدرن و معاصر ایران حذف کرد و نادیده گرفت.
پختگی و اصالت آثار او از آغاز تا پایان، در زندگی و کار های ناتمام و ندیده اش عمومیت داشتند.
او بی آن که اصراری بر عامه پسندی و عامه فهمی داشته باشد، تلاشی مستدام در برگردان تجسم انسان رنج دیده و در انتظار، به زبان مرمان جهان داشت."
"کارلوس" که بود ؟
کارلوس، به نام کسی که ستاره تروریسم بین المللی بود و اکنون ستاره فیلم 5 ساعت و نیمه، "اولیویه آسایاس"، کارگردان فرانسوی، البته در ورژن کوتاه تر آن (دو ساعت و 45 دقیقه ای) شده، به روی پرده سینماها آمد. در این فیلم "اولیویه آسایاس"، 20 سال فعالیت تروریستی "ایلیچ رامیرز سانچز" معروف به کارلوس را به نمایش می گذارد که طراح شماری از خونین ترین سوءقصدهای سالهای 70 و 80 در فرانسه و در جهان بود. از جمله در صحنه ای، که علیرغم طولانی بودن به طور کامل در ورژن کوتاه شده هم حفظ شده، گروگان گیری وزرای نفت کشورهای اوپک است که طی آن کارلوس با شیخ زکی یمانی، وزیر نفت عربستان سعودی و جمشید آموزگار، وزیر وقت نفت ایران، بیشتر از وزرای دیگر به مجادله می پردازد. گفتنی است که شباهت جسمی هنرپیشگانی که نقش این دو شخصیت را ایفا می کنند به شخصیت های اصلی بسیار زیاد است. ایفاگر نقش کارلوس، "ادگار رامیرز" ونزوئلائی که نام خانوادگی و ملیت اش هم با کارلوس یکی است، نه تنها از همان شباهت جسمی برخوردار است بلکه چون کارلوس به راحتی چند زبان را صحبت می کند. او که تحصیلات خود را در علوم سیاسی به پایان رسانده میخواست برای " عفو بین الملل" کار کند، با اکراه وارد سینما شد، چند نقش کوچک و از جمله نقشی در فیلم "چه" ساخته "استیون زودربرگ" ایفا کرد و سپس برای نقش کارلوس در نظر گرفته شد که نقشی است سنگین. نقشی که باعث شده "ادگار رامیرز" پس از هفت ماه فیلمبرداری و وارد شدن در دنیا ی "کارلوس"، برای رهائی از این نقش و شخصیت، از روانکاو کمک بگیرد.
ورژن تلویزیونی فیلم "کاروس" که یکبار از شبکه "کانال+" پخش شد،به سه بخش تقسیم شده بود. این فیلم علیرغم طولانی بودن به دلیل صحنه های اکشن دار خیره کننده و موسیقی راک، تماشاگر را خسته نمی کند. به ویژه اینکه تصویری که کارگردان از کارلوس می دهد کاملأ با حقیقت وفق پیدا می کند و تماشاگر را نه تنها با پیچ و خم های سیاسی دورانی آشفته، بی اخلاقی ها و فرصت طلبی های سیاستمدران، بلکه با طبیعت انقلابیون هم به خوبی آشنا می کند. انقلابیونی که به مرور زمان در گیر همین بازیهای سیاستمدارانه مشوند، آرمان های خود را فراموش می کنند و تبدیل به ماشین های آدم کشی می شوند.
تابستان"بالیوودی"
کسانی که شهر پاریس را با کنجکاوی در می نوردند، حتمأ نام پاساژ "برادی" پاساژی تنگ و تاریک در نزدیگی ایستگاه قطار "گار دولست" (ایستگاه قطارهائی که به شرق فرانسه رفت و آمد می کنند) را شنیده اند. این پاساز سرپوشیده که در سال 1828 به وجود آمد و در سال 2002 به عنوان بنای تاریخی ثبت شد، از سالها پیش توسط مهاجران هند و پاکستانی پر شده در آن رستورانهای بسیار ارزان و حتا یک سالن آرایش بسیار ارزان هم ایجاد شده است
. پیش از این که این محل تبدیل به قلمرو هندیها و پاکستانی ها شود، سینما "برادی" که در کنار آن و بر روی بلواری واقع شده که این پاساژ در کنارش قرار دارد، در سال 1956 ساخته شد که اکثرأ در آن فیلم های ترسناک نشان داده می شد. در سال 1994، "ژان پییر موکی" یکی از کارگردانان خاص سینمای فرانسه این سینما را خرید و به تعمیر آن پرداخت. در نتیجه این سینما بیشتر فیلم های او را نشان می داد. از چندی پیش، به علت کاهش تماشاگران و کمبود مبنابع مالی برای تعمیر و حفظ این سینما، مدیریت آن برنامه های خود را به سلیقه جماعتی تطبیق می دهد که در کنار آن زندگی می کنند. یعنی نمایش فیلم های هندی..
حال این سینما تا روز 14 سپتامبر اکثر تولیدات "بالی وودی" را برنامه ریز کرده که نه تنها جماعت هند و پاکستانی، که شماری دیگر را هم که به این گونه فیلم ها علاقمند شده اند به دیدن آنها می کشاند.
Le Brady : 39 boulevard de Strasbourg, 750010 Paris
سینما زیر نور ماه
فوروم دزایماژ طبق معمول همه ساله، برای دهمین بار از روز 4 تا 22 اوت، در مکان های مختلف پاریس، فیلم هائی را به رایگان به نمایش می گذارد که پاریس دکور آنها را تشکیل می داده است. از جمله نمایش فیلم "کازیمودو، گوژ پشت نتردام" ساخته "ویلیام دیترله" (1939) در شب 12 اوت در محل میدان زیبای "ووژ" است. این فیلم برای کودکان 8 سال به بالا نیز توصیه می شود.
http://www.forumdesimages.fr/fdi/Festivals-Evenements/Cinema-au-clair-de...
"جاز در مارسیاک "قالبی کوچک برای رویدادی بزرگ
یکی از فستیوال های مهم موسیقی جاز تابستانی، فستیوال "جاز در مارسیاک" است که در دهکده ای برگزار می شود که 1300 نفر جمعیت دارد اما طی فستیوال جمعیت آن به 200.000 نفر می رسد.
این فستیوال که در سال 1978 توسط افرادی علاقمند به جاز بدون هیچ گونه چشم داشت مالی به وجود آمده، توانسته طی این 33 سال نام های بزرگ موسیقی جاز، از جمله "ری چارلز" و "لیونل هامپتون" را به این دهکده بکشاند. برای این 33 امین برگزاری، ریتم های برزیلی، اسپانیولی، کشورهای بالکان، آمریکا و آفریقائی- کوبائی مخلوط شده با موسیقی جاز مورد توجه قرار گرفته است. در نتیجه امسال، در میان هنرمندان میهمان، نام "دایانا کرال"، "ژیلبرتو ژیل"، "چیک کره آ"، " پاکو د لوسیا" و "دیدیه لاکوود" دیده می شود.
این فستیوال که بخش رسمی آن زیر یک چادر بزرگ برگزار می شود که گنجایش 5000 نفر را دارد، در کنار آن به همه امکان داده تا از کنسرتهای متعدد رایگان لذت ببرند. این فستیوال از روز 30 ژوئیه آغاز شده تا روز 15 اوت جریان خواهد داشت.
دریافت رایگان خبرنامهبا خبر-پیامک های ما اخبار را بصورت زنده دریافت کنید
آبونه شوید