در نهمین برگزاری خود، "روزهای مولفین ونیز" طرحی را پیاده می کند که "داستانهای زنان" نام گرفته و در آن چهار فیلم کوتاه ساخته چهار زن سینماگر از ملیت های مختلف را طی روزهای 30 اوت تا اول سپتامبر نشان می دهد که در میان آنها نام "مسی تاج الدین" کارگردان ایرانی تبار آمریکائی دیده می شود.
این زنان در میز گردهائی با کارگردانان زن دیگر چون "لیلیا کاوانی"، "میرا نئیر" که فیلمش در خارج از مسابقه 69 امین فستیوال ونیز به نمایش در می آید، و "سوزان بییر"، برنده جایزه اسکار، به گفتگو می پردازند. در آخرین جلسه، زنان سینماگر دیگر ایتالیائی هم به آنها خواهند پیوست.
"مسی تاج الدین" با فیلم کوتاه خود "دارد دیر می شود" در این طرح شرکت دارد که میخواسته زنانگی را از دید زنان سینماگر نشان دهد و مبتکر آن مزون "میومیو" متعلق به مزون "پرادا"ست که لباس و زینت آلات ذیقیمت برای زنان تهیه می کند .
گفتنی است که "مسی تاج الدین" که در تهران به دنیا آمده، در آمریکا ادبیات انگلیس خوانده و سپس در سال 2002 سناریو فیلم "لئو" و در سال 2005 سناریوی "کت" را نوشته است. او در سال 2011 برای اولین بار فیلم "شب گذشته " را کارگردانی نمود که در آن "کیرا نایت لی" ، "اوا مندس" و "گیوم کانه"، کارگردان وهنرپیشه فرانسوی بازی کرده بودند.
کارگردانان دیگر عبارتند از "زوئه کاساوتیس"، "لوکرسیا مارتل" و "جیادا
گفتگو با مسی تاج الدین
کولا گرانده" .
فیلم های این چهار زن که هر کدام ازگوشه ای از دنیا و با تجربیات گوناگون می آیند، و همگی فیلم کوتاه خود را به سفارش یک مزن مد ساخته اند، از دید من تماشاگر به جای ارزش نهادن بر مد ، ناخواسته و ناخود آگاه ، بیشتر از اسارت زن به دست مد صحبت می کنند، حتا پس از رهائی از آن، یا همچون در فیلم دگردیسی، ساخته "لوکرسیا مارتل"، تبدیل به حشره می شوند، یا همچون در فیلم "اتاق آرایش" ساخته "زوئه کاساوتیس" (دختر کارگردان بنام) زخمی که مقایسه ظاهر در درون روحشان به وجود می آورد را نشان می دهد، یا درفیلم "لباس زنانه" ساخته "جیادا کولا گرانده"، زن میمیرد و از حل شدن او در معجون مد، لباسی به رنگ سرخ در میآید. در فیلم "دارد دیر می شود"، "مسی تاج الدین"، زنان گونه گون را در سنین مختلف در حال آماده شدن برای رفتن به یک کنسرت نشان می دهد.
از"مسی تاج الدین" پرسیدم چرا او و دیگر همکارانشان نا خود آگاه فیلمی ضد مد و اسارت توسط آن ساخته اند؟
"سرکش"، پرنسسی با موهای سرخ و فر دار
مریدا، آخرین قهرمان فیلم های کمپانی "والت دیسنی"، پرنسسی است سرکش که ترکش انداز بسیار ماهری است و نمی خواهد ازدواج کند. افزون بر آن، او به هیچ یک از آداب دربار توجهی نمی کند و سوار بر اسب به ورزش ها و سرگرمی های پسرانه می پردازد. یا در واقع نخستین دختری است که نمی خواهد پرنسس باشد.
این فیلم بسیار زیبای انیمیشن، ساخته "مارک اندروز" و "برندا چاپمن"، که برای اولین بار پرنسسی را با موهای فردار پریشان نشان میدهد، در عین حال از روابط مادر و دختر صحبت می کند که در فیلم های دیگر انیمیشن دیده نمی شد. می دانیم که دادن حالت به موهای فردار در فیلم های انیمیشن دیجیتالی بسیار دشوار است و ازاین رو همواره پرنسس ها را با موهای صاف نشان می دهند. این کار به کمک نرم افزاری ممکن شده که خالقان ان، در استودیوی پیکسار، چندین سال روی آن کار کرده بودند. صحنه های زیبای اسکاتلند که توسط انیماتور ها به خوبی باز سازی شده به فیلم جدبه خاصی می بخشد. برای واقعی کردن این صحنه ها، کارگردانان و تهیه کننده دوبار به سفری طولانی به اسکاتلند دست زد ه اند تا بهترحس فضای آنجا را در فیلمشان ایجاد کنند. این که قهرمان فیلم یک دختر است و در عین حال دختری است که نمی گذارد هیچ کس به حریم آزادی اوتجاوز کند، همراه با عوامل مثبت دیگر ازفیلم "سرکش" فیلمی می سازند مناسب کوچک و بزرگ. دیگر این که این دختر با مهارت و دلیری خود باعث می شود سنت های کهنه ی دست و پا گیر زیر سئوال بروند و افکار بسیاری از پرنس هائی که خواستار ازدواج با او بودند، تغییر کند.
در این فیلم ده شخصیت اصلی، 20 شخصیت دوم و حدود صد سیاهی لشگر دیده می شوند.
گفتنی است که بنا به عادت کمپانی پیکسار که از چندی پیش یک فیلم کوتاه انیمیشن را پیش از فیلم بلند خود نشان می دهد، این بار هم پیش از آغاز فیلم "سرکش"، انیمیشن کوتاهی به نام "ماه" به نمایش در می آید که بسیار شاعرانه است و نامزد جوایز اسکار امسال شده بود. در نتیجه اگر به دیدن فیلم "سرکش" می روید تلاش کنید دیر نرسید تا فیلم "ماه" را از دست ندهید.
"فستیوال فیلم های ایرانی سان فرانسیسکو"
بار دیگر به همت برگزار کنندگان "فستیوال فیلم های ایرانی سان فرانسیسکو"، فستیوالی که به دلیل پراکنده بودن ایرانیان و به منظور کشاندن آن ها به محل فسیتوال تنها در دو روز، یعنی روزهای 8 و 9 سپتامبر گنجانده شده ، برای پنجمین بار چند فیلم داستانی تازه ، فیلم های مستند، کوتاه وانیمیشن را به نمایش در میآورد.
این فستیوال امسال از اسفندیار منفردزاده، آهنگساز و سازنده موسیقی شماری فیلم از جمله "داش آکل"، "قیصر"، "بلوچ" و رضا موتوری... بزرگداشت به عمل می آورد. اسفندیار منفرد زاده درزمان نمایش "داش آکل" در سینما حضور خواهد داشت.
افغانستان "ویزا برای تصویر" گرفت
فستیوال بین المللی "فتو ژورنالیسم" (عکاسی خبری) شهر "پرپینیان" در جنوب فرانسه ، که "ویزا برای تصویر" نام دارد، درهای خود را، از روز نخست تا 16 سپتامبر، به روی عکاسانی می گشاید که به گفته خودشان، از راه عکس، کلام را به دست کسانی می دهند که صدایشان را کسی نمی شنود.
طی این روزها شهر "پرپینیان" از عکس پر می شود و علاقمندان می توانند رپرتاژهای "فتو ژورنالیست" ها و یا "عکاس-خبرنگاران" سراسر دنیا را ببینند وبه تماشای فیلم های مستند نیز بنشینند.
" ویزا برای تصویر" که مهمترین فستیوال بین المللی فتو ژورنالیسم به شمار می آید، امسال نیز از ورای 27 نمایشگاه از آثار عکاس-خبرنگاران جهان تصویر های آنها را از جنگ ها، بلاها، درماندگی ها، محیط زیست، طبیعت، اجتماعات و لحظات خوب زندگی در دید رس علاقمندان می گذارد.
از این رو جماعتی بزرگ را به سوی این شهر می کشاند تا با آنچه در دنیا می گذرد و تصاویرش را ندیده اند آشنا شوند.
مسعود حسینی، عکاس افغان که 30 سال دارد و در گذشته نیز با رضا دقتی، عکاس ایرانی همکاری نزدیک داشته، یکی از کسانی است که عکس هایش در نمایشگاهی زیر عنوان "افغانستان، نگاه درون" به نمایش گذاشته شده است.
او در عکس هایش تحول اوضاع افغانستان و جنگ در آن را ثبت کرده است. یکی از عکس های او هجوم زائران به یک ارامگاه در روز عاشورا نشان می دهد که در آن بمبی منفجر شد و 54 تن در آن کشته شدند. مسعود حسینی همواره با نیروهای آمریکائی و فرانسوی به نقاط مختلف کشورش می رود و حتا به روستاهای دورافتاده نیز سر می زند.
نام دیگری که نظر را جلب میکند "مانی" است که عکس هائی از درون سوریه و فاجعه ای که در آنجا می گذرد در نمایشگاه خود ارائه می دارد. او که نام اصلی اش برای حفظ امنیت او فاش نمی شود، عکاسی است که به هنگام عکسبرداری در سوریه در جمعیت غرق شده صورت خود را نیز برای پنهان ماندن از عوامل امنیتی دولت سوریه پوشانده است. گفته می شود او به عربی صحبت می کند. پس می توان نتیجه گرفت که عرب نیست. ..
افزون بر نمایشگاهها، هر شب نیز فیلم هائی پیرامون رویدادهای سالی که گذشت نمایش داده می شود. سپس بحث و گفتگو پیرامون این رویدادها و این که چرا درباره برخی صحبت می شود و برخی دیگر در سکوت فرو می روند، برگزار می گردد.
هند، برمه، ترکیه، اسرائیل-فلسطین، رومانی، سن دومینیک، هائیتی، گینه نو، مکزیک، ارژانتین، افغانستان، پاکستان و چین از کشورهای مورد توجه هستند. تنش های آفریقا، کویری شدن و گرسنگی موضا عات دیگر را تشکیل می دهند. در چنین جمعی، طبیعتأ "ابراز انزجار کنندگان" جهان نیز فراموش نشده اند.
نظر به اینکه تاریخ راهنمای آینده است، مروری هم بر جنگ بوسنی، تاریخ سوریه از سال 1920 به این سو، استقلال الجزیره پنجاه سال پیش و نیز غرق شدن کشتی "تایتانیک" صد سال پیش ، انجام خواهد گرفت.
باید اضافه کنم که همه ساله فستیوال "فتوژورنالیسم" شهر " پرپینیان" سه "ویزای طلائی" و هفت جایزه به بهترین ها اعطا می کند. سه رده "ویزای طلائی" عبارتند از : "ویزای طلائی خبری"، "ویزای طلائی مجلات" و " ویزای طلائی برای یک گزارشگر جوان". امسال، بار دیگر،شبکه تلویزیون "فرانس 24" و "رادیونی بین المللی فرانسه"، جایزه ای را که برای بهترین مستند اینترنتی تعیین کرده اند، اعطاء خواهند نمود. این جایزه به مستندی تعلق می گیرد که پیرامون یک موضوع روز با بهره گیری از تکنولوژی ها و تکنیک های نوین ساخته شده باشد.
فستیوال جاز در "ویلت"
از روز 29 اوت تا 9 سپتامبر، فستیوال موسیقی جاز در محل "ویلت" در محله نوزدهم پاریس برگزار می شود که یکی از فستیوالهای خاص این موسیقی است . چرا که از سالها پیش، برنامه ریز آن خواسته تصویری را که همگان از این موسیقی در سر دارند یعنی آن را تا حدود زیاد موسیقی دانشمندانه و پر از فکر و مهارت می دانند، تغییر دهد وجنبه شاد و همراهی کننده جشن ها را به آن بیافزاید. از این رو در برنامه امسال، گرچه منطق موسیقیائی در نظر گرفته شده اما هنرمندانی که به آن دعوت شده اند به آن جنبه هائی از موسیقی "فانک" و یا "سول" راخواهند داد. علت دیگر این است که بیشتر چهره های مهم جاز درگذشته اند و هیچ جریانی بر جریان دیگر غلبه نمی کند و هنرمندان موسیقی جاز هر کدام در گوشه خود متحول می شوند. اما آنچه در همه آنها مشترک می ماند، بداهه نوازی است. بدین معنا که چند هنرمند گرد هم می ایند و بدون پیش طرح با یکدیگرمی نوازند.
افزون بر نام "آرشی شپ"، یکی از پیشگامان "جاز آزاد"، هنرمندان دیگر "هیپ هاپ"، موسیقی آفریقائی و جاز امتزاج یافته با موسیقی های دیگردر آن جاخواهند داشت.
یکی از این چهره های تازه ، "لیان لا هاوس" است که در سال 1989 زائیده شده و خواننده سبک فولک انگلیسی و "سول" است. او یکی از نامزدهای "بی بی سی" برای جایزه ای است که به بهترین صدای سال 2012 داده می شود. "لیان لاهاواس" افزون بر خواندن، چندین ساز هم می نوازد.
در درون این فستیوال نیز بخشی به اجرای جاز، به سبک خصوصی تر کلوب های جاز برنامه ریزی شده که در آن شرکت کنندگان در پیرامون هنرمندان گرد می ایند تابهتر از نزدیک موسیقی آنان را حس کنند.
پنج برنامه نیز برای آموزش موسیقی جاز به کودکان پیش بینی شده است و در کنار آن فیلم های مستندی که اززندگی و هنرچهره های مهم جاز تهیه شده به نمایش در می آید.
دریافت رایگان خبرنامهبا خبر-پیامک های ما اخبار را بصورت زنده دریافت کنید
آبونه شوید