"کارتون برای صلح"، انجمنی که در روز 16 اکتبر 2006 در مقر سازمان ملل متحد به ابتکار "پلانتو" کاریکاتوریست بنام فرانسوی بر پا نهاده شد، بار دیگر نمایشگاهی را از روز 27 نوامبر تا 16 دسامبر در محل "خانه کارگران ذوب آهن" در پاریس بر پا می کند که در آن دو هنرمند ایرانی شرکت داده شده اند.
در این نمایشگاه که نام "کارتون برای صلح" و طرح های کاریکاتوریست های روزنامه ها در کشورهای پیرامون مدیترانه" بر خود دارد، 33 کاریکاتوریست کشورهای پیرامون این دریا ، کارهای خود را که در پیوند با دگرگونی های جهان عرب کشیده شده اند، ارائه می دارند.
این کاریکاتوریست ها که مسیحی، یهودی، مسلمان و یا ناباور هستند قلم خود را به گفته "پلانتو" به جای رنگ در دریای پر آشوب خود فرو برده اند واز این راه توانسته اند بحث بر انگیزند.
شورشهای جهان عرب که با واژگونی "بن علی" در روز 14 ژانویه 2011 آغاز شد، به این هنرمندان امکان دارد برای نخستین بار آنچه را که می دیدند و دلشان میخواست، از جمله چهره رهبرانشان را بکشند که تا آن زمان ممنوع بود.
همه نقاشی های به نمایش گذاشته شده، فیلم های انیمیشن،و یا مستند هائی که نمایش داده می شوند، به موضوعاتی پرداخته اند که این انقلاب ها پر رنگشان کردند. از جمله مذهب، مهاجرت، رژیم های سیاسی ویا تحول شرایط زنان. یکی از مستند ها، دیدارهای "پلانتو، را با یاسر عرفات و شیمون پرز درسالهای 1991 و 1992 در بر می گیرد.
در کنار آنها و به مناسبت پنجاهمین سالگرد استقلال الجزایر، نمایشگاه، نگاه ویژه ای با رو به روی هم گذاشتن کاریکاتور های "پلانتو" در روزنامه لوموند و کارهای "دیلم" در روزنامه "آزادی"، به این کشور انداخته است.
گفتنی است که در میان سرنشینان این کشتی روان در دریای مدیترانه هنرمندانی هم دیده می شود که به سان پرندگان از سرزمین های دیگر بدانجا امده اند.
درمیان آنها، نام دو هنرمند ایرانی، "مانا نیستانی" و "حسن کریم راده" دیده می شود که هر دو به دلیل کشیدن کاریکاتور به زندان افتاده بودند.
این دو در سال 2012 اولین جایزه های بین المللی کاریکاتور روزنامه را در سویس ربودند.
گفتنی است که انجمن "کارتون برای صلح"، همواره با برگزاری شماری رویداد به مطرح شدن کاریکاتوریست های خوب جهان کمک می کند.
فیلم "پشت تپه ها"
سینما همواره به برخورد زندگی مذهبی ها با دنیای واقعی، تضاد ها و فاجعه هائی که از آن بیرون می آید، توجه کرده است. این توجه در سالهای اخیر با بالا گرفتن موج بنیاد گرائی ها بیشتر شده، فیلم "پشت تپه ها" ساخته "کریستیان مونجیو"، کارگردان رومانیائی یکی از آخرین آنهاست که پس از شرکت در فستیوال کن گذشته، اکنون به روی پرده سینما ها آمده است.
در "پشت تپه ها" ، که اندیشه نخست آن با خواندن خبر یک رخداد در ذهن کارگردان جان گرفت، کارگردان ماجرای دختر جوانی را تعریف می کند که در پی مراسم شیطان زدائی در دیری جان خود را از دست می دهد. این فیلم نه تنها مهارت کارگردان را در میزآنسن نشان می دهد که با استفاده از همان رنگ های متمایل به خاکستری و آبی دودی فیلم هایش، فضای بی رنگ دیر را مجسم کند، بلکه تعقمی است بر خطرهای قوم یا گروه گرائی که فرد را در درون یک چهارچوب خشک زندانی می کند. . او در این فیلم طولانی زایش شک و تردید در باورها و کور اندیشی مذهبی را مطرح می سازد. فیلم دو دختر پرورشگاهی را نشان می دهد که یکی به دیر پناه برده و در میان راهبه ها زندگی می کند و دوست نزدیکش که برای کار به آلمان رفته برای بردن وی به رومانی باز می گردد تا تنها کسی را که در زندگی دارد با خود ببرد. اما بحث میان دنیای واقعی و دنیای دختر راهبه هر دو را دچار سردرگمی می کند وتنها مرگ است که نجات بخش دختر راهبه می شود. "کریستیان مونیجیو" که نخل طلای فستیوال کن را در سال 2007 برای فیلم کوبنده اش "چهار ماه، سه هفته و دو روز" ربود، در فیلم "پشت تپه ها" به خوبی جو حاکم بر دیر و محافل مذهبی بسیار بسته را ملموس می سازند. فیلمی که گر چه در زمان حال ساخته شده، اما همان جو زمان کمونیستی درش موج می زند. شاید بدین دلیل که دیکتاتوری مذهبی به همان سنگینی دیکتاتوری سیاسی است.
چهار راه سینمای انیمیشن و فیلم "یاسمن"
برای دهمین بار فستیوال " چهار راه سینمای انیمیشن" که از روز 22 نوامبر در "فروم دز ایماژ " آغاز شده تا فردا 25 ام همین ماه ادامه خواهد داشت، تلاش برای نشان دادن فیلم های بسیار خوبی در ژانرهای گونه گون انیمیشن کرده است. در میان این فیلم ها انیمیشنی به نام "یاسمین" نظر را جلب می کند که شخصیت هایش با استفاده از خمیر ساخته شده اند و داستان عشق کارگردان، "آلن اوگه تو" را با یک دختر ایرانی درزمان انقلاب ایران نشان می دهد. این فیلم فردا شب در ساعت 8:30 نمایش داده خواهد شد.
فستیوال امسال به ویژه میزبان سینمای انیمیشن آرژانتین و آثار "رالف بکشی"، پدر انیمیشن مستقل و آگاه کننده و نیز "فرتیس گربه" آمریکائی و "یری ترنکا"، پدر نمایش های عروسکی چک بود.
"کن لوچ" به ایده آل های خود وفادار ماند
فستیوال فیلم "تورینو" که از روز 23 نوامبر آغاز شده تا اول دسامبر ادامه خواهد داشت، پیش از آغاز با ماجرای "کن لوچ" روبرو گردید.
بدین معنا که این کارگردان متعهد و بسیار خوب انگلیسی اعلام کرد که جایزه بزرگ "تورینو" را، که قرار بود به او و "اتوره اسکولا" داده شود، نمی پذیرد. او این کار را در هواداری از کارکنان موزه سینمای این شهر که "آلبرتو باربرا"، رئیس فستیوال ونیز، رئیس آن است، انجام می دهد که با موجی از اخراج به دلیل واگذاری خدمات موزه به شرکت های خصوصی روبرو شده اند که دستمزد ناچیزی به کارمندان خود می دهند.
گفته می شود که کارکنان موزه پس از پوزش خواهی گفته اند که این درخواست آنها نامناسب بوده است.
"کن لوچ" با ابراز تأسف از نپذیرفتن این جایزه، می گوید او فیلم "نان و گل سرخ" را بر پایه یک چنین موضوعی ساخته. حال چگونه می تواند به درخواست همدردی آنان پاسخ نگوید.
موزه سینمای "تورینو" هم بدون درنگ با ابراز تأسف از این تصمیم "کن لوچ" گفت که متأسفانه او به خوبی مسئله را متوجه نشده است و موزه "تورینو" مسئول روابط کاری میان یک شرکت خصوصی و کارمدانش نیست.
"اتوره اسکولا" اما می گوید که او نیز درخواست کارکنان موزه را دریافت کرده اما در عین این که با آنها ابراز همدردی می کند اما نمی تواند فستیوال تورینو و رئیس آن "جیانی آملیو" را ناچار به دادن تاوان برای کاری کند که به آنها مربوط نمی شود.
"نیکی کریمی" برنده جایزه بزرگ فستیوال فیلم "مانهایم-هایدلبرگ"
فیلم "سوت پایانگ سومین ساخته نیکی کریمی، پس از شرکت در شماری فستیوال و ربودن چند جایزه، در 61 امین برگزاری فستیوال فیلم "هایدلبرگ- مانهایم" بزرگترین جایزه این فستیوال را از آن خود کرد.
این فیلم بسیار کوبنده که معضلاتی چون اعدام و فروش عضو به دلیل فقر محور اصلی اش را تشکیل می دهند، ماجرای یک زوج مستند ساز را به پرده می کشد که در تلاش تهیه فیلمی درباره یک زن اعدامی هستند. اما زن مستند ساز، علیرغم خواست شوهرش، درگیر این ماجرا می شود. آنچه این فیلم را تأثیر گذار می کند، نه تنها دیالوگ های مناسب وبازی خوب بازیگرها بلکه ضرب آهنگ آن است. هیأت داوران در توجیه گزینش خود گفتند که جایزه خود را به دلیل برجسته کردن زیبائی انسان دوستی، به شکلی شگفت انگیز و ماهرانه، به این فیلم داده اند.
فیلم " باغبان " محسن مخملباف در توکیو فیلمکس ژاپن
فیلم باغبان ساخته محسن مخملباف در جشنواره توکیو فیلمکس ژاپن که از تاریخ ۲۳ نوامبر تا ۲ دسامبر سال ۲۰۱۲ برگذار می شود به نمایش در خواهد آمد.
در فیلم باغبان، محسن مخملباف و پسرش در مقابل هم ظاهر می شوند تا جدل دو نسل ایرانی را درباره نقش مثبت و منفی ادیان به نمایش گذارند
فیلم باغبان در شهرهای اورشلیم، حیفا و عکا در کشور اسرايیل فیلمبرداری شده است
"باغبان" پیش از این در جشنواره پوسان در کره، بیروت در لبنان و بمبئی در هند به نمایش در آمده است و جایزه اول جشنواره بیروت را به دست آوردهاست.
"کامیار فانیان" از موسیقی های نواحی مختلف ایران می گوید
"کامیار فانیان" ، هنرمند اصفهانی كه سرپرستی گروه موسیقی كهن را نیز بر عهده دارد، بداهه نوازی بر اساس ساختار ادواری موسیقی نواحی مختلف ایران را با سازهای سه تار، تك نوازی دوتار شرق خراسان و تنبور منطقه گوران كرمانشاه و همچنین دوتار تركمن را محور پژوهش های خود قرار داده است.
کامیار فانیان در سفری به پاریس، که هدفش شناساندن موسیقی چهار بخش ایران بود، سری هم به رادیوی فرانسه زد و درمورد پژوهش ها و چگونگی پرداختن به موسیقی فولکلوریک پاره ای مناطق ایران سخن گفت.
در آغاز گفتگو از او پرسیدم نتیجه این پژو هش ها چه بوده ؟
کامیار فانیان، زاده سال ، 1358 موسیقی را از 5 سالگی و با ساز پیانو آغاز نمود. اما آشنایی با موسیقی ایرانی و علاقه به این نوع موسیقی موجب شد که او راه خود را در این عرصه با ساز سه تار ادامه دهد. در این راستا او با استادان بنام موسیقی کار کرده وتجربه اندوخته است. او در راستای پژوهش خود، ساختار ادواری موسیقی نواحی مختلف را که کمتر بدان پرداخته شده مورد توجه خاص قرار داد و به جمع آوری سرناها و قوشمه های مختلف از نواحی ایران از جمله سرنای تربت جام، یاسوج، قشقایی و
گفتگو با کامیار فانیان
بختیاری پرداخت. همچنین با گرد آوردن موسیقی عاشقان آذربایجان و دیگر نواحی از جمله کرمانشاه و خراسان گنجینه‌ی ارزشمندی از این گونه موسیقی فراهم‌آورد. او در کنار کار برموسیقی دستگاهی ایرانی و ساز سه‌تار به یادگیری سازهای دوتار شمال خراسان، دوتار شرق خراسان، دوتار ترکمن و تنبورمنطقه گوران همت گماشت.
او امروز تنها نوازنده غیرترکمن است که دوتار ترکمن می‌نوازد.
محسن نامجو در پاریس
در چار چوب دوره کنسرتهائی که محسن نامجو ، خواننده و نوازنده ایرانی از روز دوم نوامبر از آمستردام آغاز کرده، کنسرتی را در شب 27 نوامبر در خانه فرهنگ های جهان، در پاریس، اجرا می کند.
محسن نامجو که بدون شک یکی از خوانندگان و ترانه سازان بحث برانگیز معاصر ایران است و نیویورک تایمز به او لقب "باب دیلن" ایرانی را داده و در شب 27 نوامبر به تنهائی برنامه اجرا می کند، توانسته شمار بسیاری را به این علت به کنسرت های خود بکشاند. که سبکی نو و خاص را ارائه کرده است . سبکی که در آن موسیقی سنتی ایران را با دیگر موسیقی های مدرن و غربی از جمله جاز، راک و بلوز در هم می آمیزد. او در گزینش اشعار هم به همین کار دست می زند. یعنی اشعار شاعران بزرگ رابا شعر نو و گاه نیز کلماتی عادی در هم می آمیزدو می خواند. از این ابتکار معجونی در آمده که نظر بسیاری و به ویژه جوانان را به وی جلب کرده است.
گفتنی است که نخستین کنسرت او در برون از ایران در سال 2006 و به مناسبت فستیوال روتردام انجام گرفت. او در سال 2009، به شکل غیابی به پنج سال زندان به اتهام توهین به یکی از سوره های قرآن محکوم شد. نامجو سپس در آمریکا مسکن گزید و آلبوم های دیگری با سبک های تازه تری ضبط کرد. محسن نامجو از تلنگر زدن به اندیشه های "آماده" مصرف ترسی ندارد و از این رو از یک سو توجه بسیاری و از جمله جوانان را جلب کرده و از سوی دیگر خشم متعصبان را برانگیخته است.
دریافت رایگان خبرنامهبا خبر-پیامک های ما اخبار را بصورت زنده دریافت کنید
آبونه شوید