موزه‌ها، به گفته "نیکلاس سروتا"، رئیس گالری "تیت" در انگلستان، در قرن بیست ویکم جای کتابخانه‌های قرن نوزدهم را می‌گیرند. این گفتار، حضور کتاب "ملانصرالدین" را در بازار بین المللی هنر مدرن توضیح می‌دهد.
در سی‌امین برگزاری "فیاک"، بازار بین المللی هنر مدرن در پاریس، غرفه‌ای نظر را جلب می‌کرد که بر دیوار آن ٢ فرش یا گبه و یا تابلوی نخی بزرگ با زمینه‌ای سیاه و حروف سفید فارسی دیده می‌شد.
چند کتاب نیز بر روی میزی در جلوی غرفه گذاشته شده بود و جوانی با تیپ ایرانی در کنارشان نشسته بود.
از او پرسیدم آیا ایرانی است؟ و با شنیدن پاسخ مثبت وارد گفتگو شدیم و او هدف غرفه و کتاب‌هائی را که ارائه می‌کرد بر شمرد.
او "پیام"، یکی از بنیان‌گزاران گروه هنری "اسلاوز اند تاتارز" (اسلاو‌ها و تاتار‌ها) بود.
یکی از کتاب‌ها، "ملا نصر الدین" نام داشت که در ۲۰۸ صفحه توسط انتشارات "کریستف که لر" سویس، منتشر شده که
در آن تصاویر یک روزنامه فکاهی جمهوری آذربایجان در آغاز قرن بیستم توسط "اسلاوز اند تاتارز" گرد آوری، دسته‌بندی وموضوع آن‌ها به زبان انگلیسی ترجمه شده است.
این کتاب بسیار جالب ۱۲ بخش دارد و تصویر‌های آن به نسبت موضوعات این بخش‌ها تقسیم شده‌اند؛ بخش هائی که عبارتند از: شرق در برابر غرب، کلاس درس، زنان، استعمار، قفقاز، امپراتوری عثمانی، ایران، بالکان، اصلاحات، اسلام، آموزش و نشریات.
شماری از این تصاویر، به ویژه تصاویر در پیوند با زنان و ازدواج دختران خردسال در جوامع اسلامی تکان‌دهنده هستند.
افزون بر آن، این تصاویر بیننده را در برابر چند دنیا و مقایسه آن‌ها با یکدیگر قرار می‌دهد.
گفتگو با پیام
از "پیام" پرسیدم که این غرفه چه چیز خاصی را ارائه می‌کند و معنای برپائی این غرفه که بیشتر با کتاب در پیوند است، در یک بازار هنرهای معاصر چیست؟
گفتنی است که سی‌امین «فیاک»، یا بازار بین المللی هنر مدرن، در روزهای ۲۴ تا ۲۷ اکتبر، در «گران پاله» و نیز چند مکان دیگر از جمله باغ «تویلوری»، «ژاردن دو پلانت»، میدان «واندوم»، «پتی پاله» و کناره‌های رودخانه «سن» برگزار شد که در آن آثار شماری از هنرمندان ایرانی توسط چند گالری خارجی به معرض فروش گذاشته شده بود.
"بانکسی" و متحرک شدن نقاشی‌های دیواری‌اش
به هنگامی که "بانکسی"، یکی از چهره‌های ویژه "استریت ارت"، در نیویورک به کشیدن آثار خود سرگرم بود، شماری گرافیست بر روی اینترنت به ساختن انیمشن از کارهای وی پرداختند.
بانکسی، که عادت دارد "تگ"نگاری بر روی آثارش را ببیند، "تگ"هائی که گاه آثار او را محومی کنند و یا معنایشان را تغییر می‌دهند، شاید از اینکه آثارش را متحرک کرده‌اند چندان ناخشنود نشود.
به هر رو، چه او خشنود شود یا نشود، یک گروهی از گرافیست‌ها که آن‌ها هم چون "بانکسی" مرموز هستند و چهره خود را نشان نمی‌دهند، به انیمشن ساختن یا متحرک کردن آثار شماری از گرافیست‌های مهم بین المللی از جمله بانکسی پرداخته‌اند.
این گروه از سال ۲۰۱۱ به این سو، بیش از ۱۰ اثر "بانکسی" را متحرک کرده است که از جمله آن‌ها "توپ بازی ممنوع"، "گرافیتی یک جرم است" و "وست ساید بالا" هستند.
http: //madebyabvh. tumblr. com
تابلوهای استادان بزرگ نقاشی در مونیخ کشف شد
به نظر نمی‌آید که جنگ دوم جهانی (۱۹۳۹-۱۹۴۵) همه اسرار خود را فاش کرده باشد چرا که با گذشت سال‌ها هنوز، اینجا و آنجا با قیمانده‌های آن جنگ کشف می‌شود.
جذاب‌ترین و چشمگیر‌ترین آن‌ها از نظر هنری، کشف ۱۵۰۰ تابلوی استادان بزرگ نقاشی چون "پیکاسو"، "ماتیس" و شماری دیگر در آپارتمانی در مونیخ است که توسط نازی‌ها توقیف شده یا توسط یهودیان به بهائی کم برای گریختن از مرگ فروخته شده بود.
هفته نامه آلمانی "فوکوس" که این خبر را فاش کرد می‌نویسد که این تابلو‌ها به ارزش حدود یک میلیارد یورو، در آپارتمان مرد ۹۰ سالهای، همراه با قوطی‌های کنسرو روی هم انباشته شده بود.
به نوشته "فوکوس"، پدر این مرد ۹۰ ساله یک مجموعه دار معروف آلمانی، به نام "هیلده براند گورلیت" بوده که در سالهای ۳۰ و ۴۰ این تابلو‌ها را خریداری می‌کرده است.
این مجموعه دار که به دلیل داشتن مادر بزرگی یهودی چندان نزد نازی‌ها محبوب نبود، توانست به دلیل شناخت ژرفی که از هنر داشت، نه تنها از خطر بری بماند بلکه از وزیر "تبلیغات" هیتلر، "یوزف گوبلز" مأموریت بگیرد تا آثار هنرمندان هنری را که نازی‌ها به اصطلاح "هنر مضمحل" می‌خواندند و در موزه‌های آلمان قرار داشت را به کشورهای خارجی بفروشد.
این مجموعه‌دار توانست پس از پایان جنگ نیز با تکیه بر یهودی بودن مادر بزرگش از تنبیه برای همکاری با نازیان معاف شود. او در عین حال به نیروهای متفق می‌گفت که همه تابلو‌هایش در پی بمباران‌ها از بین رفته و می‌افزود که به شماری از یهودیان وهنرمندان زیر فشار نازی‌ها برای گریختن از آلمان کمک کرده است.
پس از وی، پسرش که بسیار منزوی بود و شغلی هم نداشت به مدت ۵۰ سال این تابلو‌ها را در اتاق‌های تاریک در میان قوطی کنسروهای تاریخ مصرف گذشته و خاکروبه‌های دیگر انباشت؛ او هراز‌گاه یکی از آن‌ها را می‌فروخت تا به زندگی ادامه دهد.
در سال ۲۰۱۱ پلیس در بازگشتش از سویس مقادیر زیادی پول در جیب او کشف کرد و به وی مشکوک شد؛ سپس به تفتیش آپارتمان او پرداخت و این تابلو‌ها را پیدا کرد. این خبر که امروز توسط "فوکوس" پخش می‌شود، در آن سال منتشر نشد.
"امیر نادری" داور فستیوال رم
فستیوال شهر رم که از تاریخ ۸ تا ۱۷ نوامبر در این شهر برگزار می‌شود، امیر نادری را در میان داوران بخش مسابقه‌ای خود قرار داد که ریاست آن را "جیمز‌گری" آمریکائی بر عهده دارد.
فیلم "گس" ساخته "کیارش اسدی‌زاده" در بخش مسابقه‌ای و "این همواره مرا آزار می‌داده" ساخته "آرش ریاحی" در بخش سینمای قرن بیست و یکم" این فستیوال شرکت دارند".
فیلم "باغبان" برای نامزدی جوایز اسکار فیلم‌های مستند- داستانی ارائه شد
فیلم "باغبان" ساخته محسن مخملباف، برای رقابت با بهترین فیلم‌های مستند-داستانی نامزد جوایز اسکار ۲۰۱۴، به آکادمی اسکار فرستاده شد.
در بخش مستند اسکار امسال ۱۵۰ فیلم از کشورهای مختلف به رقابت خواهند پرداخت.
"باغبان" تا به حال در بیش از٢٠جشنواره بین المللی به نمایش در آمده و موفق به کسب جایزه بهترین فیلم مستند از جشنواره بیروت و جایزه ویژه "ماوریک" از جشنواره فیلم "موتوون" شده است.
"باغبان" که در کشور اسراییل ساخته شده است، داستان دو نسل ایرانی است که بر سر جنبه‌های مثبت و منفی ادیان با یکدیگر مشاجره می‌کنند.
پخش کننده این فیلم در آمریکای شمالی، شرکت "کی دی کی" که فیلم را به این بخش عرضه کرده در این پیوند گفت که امیدوار است این فیلم به گروه فیینالیست‌ها ره پیدا کند. سخنگوی این شرکت می‌افزاید: اگر این فیلم در رقابت گنجانده نشود، باز هم اشکالی ندارد چون به هررو ٢٠٠ کارگردان زبره آن را خواهند دید و در مورد این معضل تعمق خواهند کرد.
گفتنی است که نمایش فیلم "باغبان" و حضور "محسن مخملباف" در جشنواره بیت المقدس با واکنش وزارت ارشاد روبرو شد و مدیر سینمایی وقت دستور داد جوایز بین المللی خانواده مخملباف از موزه سینمای ایران حذف شود.
شایسته یاد آوری است که در گذشته نیز فیلم "گبه" ساخته "محسن مخملباف" در سال ۱۹۹۷ از ایران و فیلم "سکس و فلسفه" از تاجیکستان، نامزد جوایز اسکار بهترین فیلم خارجی شده بودند.
"کاوه بختیاری" و فیلم "ترانزیت"
پنجاه و ششمین فستیوال فیلم مستند وانیمیشن شهر "لایپزگ" در آلمان در روز شنبه گذشته برندگان این فستیوال را معرفی کرد.
بزرگ‌ترین جایزه این فسیتوال "کبوتر طلائی" همراه با ۱۰هزار یورو، نصیب فیلم "قلب پرتپشت را آرام کن" ساخته کارگردان ایتالیائی "روبرتو می‌نروینی" شد.
این فیلم نیمه مستند که زندگی روزمره یک خانواده روستائی آمریکائی و نقش بسیار پررنگ سلاح و مذهب را در این جامعه نشان می‌دهد، گرچه از این نظر تکان دهنده می‌شود اما از نظر تکرار صحنه‌ها، طولانی بودن برخی و نشان دادن پیگیر دختر جوان خانواده و گیسوی زیبایش، از کوبندگی پیامش می‌کاهد.
فیم انیمیشن "بولس" از کشور اسلونی، برنده "کبوتر طلائی" این بخش همراه با ۵ هزار یورو و فیلم انیمیشن "پس درد ناخود آگاه" از کانادا برنده جایزه "کبوتر نقره‌ای" همراه با ۲۰۰ یورو شد.
فیلم "ترانزیت" ساخته "کاوه بختیاری" که در بخش پانزدهٔ کارگردانان شصت و ششمین فستیوال "کن" هم به نمایش در آمد، جایزه "کبوتر" بنیاد رسانه صندوق پس انداز لایپزیگ را ربود که ۱۰هزار یورو را نیز به همراه داشت.
فیلم "ترانزیت"، شماری جوان ایرانی و یک دختر ارمنی را نشان می‌دهد که در آتن- پایتخت یونان، در پانسیونی در انتظار روز و یا لحظه‌ای زندگی را سر می‌کنند که قاچاقچیان چراغ سبز نشان بدهند و آن‌ها را از مرز رد کنند.
این فیلم که سراسر در یک آپارتمان کوچک می‌گذرد که متعلق به امیر یک مهاجر دیگر ایرانی است، از لحظات دردناک انتظار گروهی صحبت می‌کند که روشن نیست برای چه دست به این سفر پرخطر و پرهزینه زده‌اند.
ماجراهائی که شخصیت‌ها تعریف می‌کنند و تصاویری که از گردش‌های کوتاه و پر خطر آن‌ها در شهر گرفته می‌شود، ضرب آهنگ یک فیلم اضطراب انگیز به آن می‌دهد.
در عین حال دردناک بودن سوژه مانع از حضور طنز در آن نمی‌شود و این طنز تماشاگر را یاد آن می‌اندازد که در دشوار‌ترین لحظات زندگی نیز اتفاقاتی رخ می‌دهد یا سخنانی زده می‌شود که مارا می‌خنداند.
"ناهید پرسن سروستانی" از بخت داران دیگر این فستیوال بود که جایزه "لایپزیگ رینگ" را همراه با ۵هزار یورو، برای فیلمش "انقلاب مصادره شده من" ربود.
"رسم جهان در قرن بیست و یکم" از ورای سینما و گفتگو
"انجمن رسم جهان" به تازگی و با هدف ایجاد پلی میان پناه جوئی و سینما، باهمکاری "کمیساریای عالی پناهندگان" و "فرانس مدیا دنیا" که "آر اف آی"، تلویزیون "فرانس "۲۴" و "مونت کارلو، دولیه" را دربر می‌گیرد، چشم به جهان گشود.
این انجمن فرهنگی با بردی جهانی که درپاریس توسط قاضیان دادگاه ملی حقوق پناهندگان، روزنامه نگاران و سینماگران به وجود آمد، نخستین هدف خود را شناساندن هر چه بیشتر فرهنگ‌ها و شرایط زندگی در کشورهائی قرار داده که بیشترین درخواست کنندگان پناهندگی را صادر می‌کنند.
از این رو همه ماهه جلسات نمایش فیلم همراه با گفتگو، با شرکت کسانی که در زمینه‌های در پیوند با پناه جویان کار می‌کنند و سینماگران این کشور‌ها برگزار خواهد کرد. بدین مناسبت در این جلسات هربار یک کشور و یک کارگردان در محور اصلی قرار می‌گیرند.
اقلیت‌های قومی یا مذهبی، اپوزیسیون سیاسی، گروه‌های شکننده اجتماع، موقعیت حقوقی زنان و یا راهی که برای مهاجرت پیموده شده، موضوعات این فیلم‌ها و بحث‌های پیرامون آن را خواهند ساخت.
هر ماهه انجمن یک فیلم را از سه منطقه‌ای بر می‌گزیند که بیشترین متقاضیان پناهندگی را راهی غربت می‌کند:
- اروپای مرکزی وشرقی: روسیه (چچن)، گرجستان، ارمنستان/ آذربایجان، کوسوو/ صربستان، آلبانی و ترکیه
- آفریقا: جمهوری دمکراتیک کنگو، گینه، موریتانی، نیجریه، دماغه عاج، سودان، سومالی و اریتره، الجزایر و مصر...
- آسیای جنوبی: سری لانکا، بنگلادش/بیرمانی، پاکستان، افغانستان و چین..
گفتنی است که بیشترین درخواست پناهندگی در فرانسه، بیش از هر کشور دیگر اروپائی، از جانب کسانی انجام می‌گیرد که هنوز زخم مبارزات کهنه را بر خود دارند و بیشتر از ناهنجاری‌های اجتماعی و خانوادگی رنج می‌برند (همجنس گرائی، ختنه زنان، ازدواج‌های اجباری، جنایات ناموسی، قوانین شرعی و جادو وجنبل).
وگر چه انجمن جای ویژه‌ای رابه کشورهائی می‌دهد که بزرگ‌ترین موج پناهجویان را به وجود آورده‌اند، اما از کشورهائی هم که در دل تنش‌های امروزی قرار گرفته‌اند غافل نمی‌شود که از جمله آن‌ها سوریه است که مردم آن بزرگ‌ترین رقم پناهجویان را در درون خود این کشور تشکیل می‌دهند.
چند سئانس نیز به چگونگی گریز، راه‌های عبور، قاچاق انسان‌ها و همچنین شرایط پذیرش پناهجویان در اروپا اختصاص داده خواهد شد.
از این رو برای نخستین برگزاری خود، در روز ۱۴ نوامبر، این انجمن فیلم "ترانزیت" ساخته "کاوه بختیاری" را برگزیده که صحبتش رفت.
درکنار نمایش فیلم که با حضور کارگردان انجام می‌گیرد، میز گردی با شرکت کاوه بختیاری، آلن ناوارو- روزنامه نگار و پژوهشگر انستیتوی دانشگاه اروپائی فلورانس، عبد الکریم لاهیجی- رئیس فدراسیون بین المللی جامعه‌های حقوق بشر و شهلا رستمی، روزنامه نگار "آر اف آی" تشکیل خواهد شد.
گفتنی است که در روز ۱۲ دسامبر، فیلم "وژمه: غزل یک عشق افغانی" ساخته "برمک اکرم" به نمایش در خواهد آمد که جایزه بهترین سناریو را در فستیوال "ساندنس" ربود و هم اکنون نامزد جوایز اسکار بهترین فیلم خارجی از افغانستان است.
برنامه شب ۱۴ نوامبر در سینما "لوکسور" بر گزار می‌شود که در محله دهم پاریس قرار دارد.
انجمن همچنین به مناسبت روز جهانی پناهجویان، همراه با آژانس "کمیساریای عالی سازمان ملل متحد برای پناهندگان" در پاریس، فستیوالی را به مدت ۳ روز در ماه ژوئن برگزار خواهد کرد.
در این فستیوال مروری بر آثار "ریتی پان" کارگردان کامبوجی، انجام خواهد گرفت و سپس فیلم‌های مستند "تصویر حلب" ساخته "کامی کورسی"؛ فیلم "در جستجوی کره‌ای‌های شمالی" ساخته "جرو یون"؛ "بابل" ساخته "یوسف شبهی" در مورد پناهجویان لیبیائی در تونس و "به پاریستان خوش آمدید" ساخته "محمد رضا صاحب داد" و "باستین فرره" به نمایش در خواهد آمد.
گفتنی است که ریاست افتخاری این انجمن را "ریتی پان" کارگردان کامبوجی به عهده دارد؛ رئیس انجمن،- خانم "آن دو ووشل" عضو کمیسیون کمک به سینما‌های جهان در مرکر ملی سینمای فرانسه؛ معاون آن- "ویلیام اسپیندلر" سخنگو و مسئول مطبوعاتی "کمیساریای عالی پناهندگان"؛ و دبیر کل انجمن- "کا‌ترین روئل" خبرنگار و منتقد فیلم هستند.
L'usage du monde - 41، rue des martyrs 75009 Paris
usagedumonde21@gmail.com
Tel. 33 (0) 1 40 16 46 90
سینمای "لوکسور" و تاریخچه آن
در سخن از برنامه "رسم جهان" گفتم که این برنامه در سینما "لوکسور" برگزار می‌شود که درمحله دهم پاریس قرار دارد.
سینما "لوکسور"، به نام شهری در جنوب مصر که به داشتن معبد‌ها و آرامگاه فرعون‌ها معروف است، در روز ۶ اکتبر ۱۹۲۱ گشایش یافت.
درآن زمان این سینما، نه تنها یکی از مدرن‌ترین سینماها بود بلکه به دلیل نقش‌های مصری و آرشیتکتور ساختمان آن نظر همه را جلب می‌کرد.
این سینما که بار دیگر توسط شهرداری پاریس ترمیم شده، در ماه آوریل گذشته درهای خود را دوباره گشود.
سینما "لوکسور" که در آغاز تنها یک سالن داشت، اکنون دارای سه سالن نمایش شده است؛ بزرگ‌ترین آن‌ها که به منظور بزرگداشت "یوسف شاهین" کارگردان بنام مصری، نام او را بر خود گرفته گنجایش ۳۴۰ نفر را دارد و سالن‌های دیگر می‌توانند هر کدام ۱۴۰ و ۷۴ نفر را در خود جای دهند.
بدین ترتیب و به گفته "فیلیپ پومن"- آرشیتکتی که باز سازی این سینما را به عهده داشته، مردم نه تنها برای دیدن فیلم که برای دیدن خود بنا هم می‌آیند.
گفتنی است که سالن بزرگ این سینما بسیار دیدنی است چون دو بالکن دارد و بازسازی آن کاملأ در وفاداری به شکل نخستین آن انجام گرفته است. برای باز سازی خط "هیروگلیف" مصری و بدن مجسمه‌های زنان، پژوهش هائی در آرشیو‌ها انجام گرفته و حتا به تقلید از سقف آرامگاه فرعون‌ها بر سقف سالن ۱۴۰ نفره، ستاره نقاشی شده است.
این ساختمان باز سازی شده امروز می‌تواند به افراد معلول هم امکان دسترسی آسان به سالن‌هایش را بدهد. در طبقه دوم هم یک بار به وجود آمده و تماشاگران می‌توانند در تراس آن بنشینند و منظره کلیسای "سکره کر" را ببینند که در شمال پاریس واقع شده است.
آواز "مهدیه محمدخانی"
بر مبنای خبری که چند روز پیش پخش شد و به سرعت در اینترنت دست به دست گشت، شنیدیم که برای نخستین بار پس از ۳۵ سال ممنوعیت تک‌خوانی بانوان در ایران، به گفته‌ای در خانه فرهنگ ایران و با حضور وزیر فرهنگ کشور، و به گفته‌ای دیگر در تالار وحدت، این ممنوعیت با تک‌خوانی "مهدیه محمدخانی" شکسته شده است.
مهدیه محمد خانی، همراه با گروه "ماه" به سرپرستی "مجید درخشانی"، در حضور جمعیت بزرگی از میهمانان مرد و زن کنسرت داده است.
البته این گروه، با خوانندگی "مهدیه محمد خانی"، پیش‌تر دوره کنسرت‌هائی در اروپا اجرا کرده بود.
با این کنسرت درتهران، تصور می‌رود که زنان هنرمند ایران اجازه اجرا و خوانندگی در کنسرت‌ها و محافل عمومی و مختلط رو را دریافت کرده باشند.
گفتنی است که پس از اعلام موضع اخیر وزیر فرهنگ و ارشاد جمهوری اسلامی مبنی بر بدون مانع بودن تک خوانی زنان در صورت نداشتن فساد، صدای مخالفت شماری از روحانیون و محافظه کاران بلند شد.
مهدیه محمدخانی، متولد سال ۱۳۶۵ در تهران و فارغ التحصیل مهندسی معماری است. او فراگیری موسیقی را با سازهای دف و پیانو آغاز کرد و از سال ۱۳۸۷ شیوهٔ آوازی استاد شجریان را از غلامرضا رضایی آموخت.
دریافت رایگان خبرنامهبا خبر-پیامک های ما اخبار را بصورت زنده دریافت کنید
آبونه شوید