طی روزهای اخیر در نمایشگاه‌هائی در فلورانس و لندن، کامبیز صبری، تندیس‌گر و هنرمند مالتی‌مدیا از یک سو، و نیز هانیه دولوکروآ، نقاش و روانشناس و کیوان صابر، هنرمند هنرهای بصری، گرافیست و عکاس، از سوی دیگر توجه را به خود جلب کرده اند.
کامبیز صبری که بار‌ها نمایشگاه‌هائی در مکان‌های مختلف داشته و جوایز بسیاری را هم ربوده، این بار با ویدئوئی از یک
گفتگو با کامبیز صبری
پرفورمانس به نام "حباب" که در بینال هنر فلورانس شرکت داده شد که از روز ۳۰ نوامبر تا ۸ دسامبر برگزار می‌شود، مطرح می‌گردد.
این پرفورمانس از گفتگوی درونی یک مرد و نقش این گفتگو در برخورد با زندگی الهام می‌گیرد. کامبیز صبری که خود در درون یک آکواریوم قرار گرفته، گاه در آن صحبت و پرخاش می‌کند، گاه ماهی‌های رنگارنگ از دهانش بیرون می‌آید و گاه ما انفجار رنگ‌ها را می‌بینیم. او در این جستجو به کمک صداهای گوناگون، به آغاز زایش و حتا پیش از آن سفر می‌کند و می‌خواهد به شرایطی که پیرامون شخص به وجود می‌آید واکنش نشان دهد. طبیعتأ لطافت، درد و ترس در میان راه در کمین شخص نشسته است و به او تجربه زندگی را می‌آموزد.
کار کامبیز صبری در راستای دلمشغولی‌های همیشگی وی یعنی در پیوند با انسان‌ها، تنهائی آنان و جستجو در روانشان قرار می‌گیرد. برخوردی که ما در گذشته با شخصیت‌های بسیار کوچک او بر روی بالش هائی در نمایشگاههای مختلف از جمله نمایشگاه هنرهای معاصر پاریس دیده بودیم. از او پرسیدم چرا این بار به ویدئو توجه کرده است؟
گفتگو با هانیه دولوکروآ و کیوان صابر
آثار مشترک هانیه دولوکروآ و کیوان صابر که ازسال ۲۰۱۲ کارمشترک خود را آغاز کرده‌اند، به نام "خطوط زندگی"، از روز ۲۲ نوامبر تا ۲۰ دسامبر در گالری "رز عیسی پروجکت" در لندن به نمایش گذاشته شده‌اند، شامل تصاویر آبستره‌ای می‌شود که هنر ایرانی، چه از نظر گزینش رنگ‌ها و چه خطاطی، در آن نمایان است. در واقع هانیه بستر تابلو را می‌ریزد و کیوان با خط و باز نویسی نوشته های خویش و اشعار ایرانی، کار هانیه را تکمیل می‌کند.
از هانیه دولوکروآ و کیوان صابر هم می‌پرسم کار دو نفره بر یک اثر چه انگیزه‌ای داشته، چگونه آغاز شده است؟
در پایان باید اضافه کنم که کامبیز صبری و کیوان صابر هر دو در عین حال "کیور‌تر" یا برگزیننده و سازمان دهنده نمایشگاههای هنری هستند.
ملکه برف‌ها
صد وبیست و هفتمین فیلم بلند انیمیشن و پنجاه و سومین انیمیشن کلاسیک استودیوی "دیسنی" که برداشتی است آزاد از داستانی به همین نام اثر "هانس کریستین آندرسون" که این هفته به روی پرده سینما‌ها آمد، بهترین استقبال را از یک فیلم انیمیشن در سال کنونی از همان روز نخست داشت.
در این فیلم "الزا" و "آنا"، دو خواهر بسیار علاقمند به یکدیگر، ناچارهستند به خاطر قدرت ماوارء الطبیعه "الزا" که با دستانش یخ و سرما می‌آفریند، جدا از یکدیگر زندگی کنند. این راز بر اثر یک اتفاق کوچک برملا می‌شود و الزا خود را در کاخی یخی دور از دیگران زندانی می‌کند. زمین را سرما فرا می‌گیرد و خواهرش "آنا" را بر این می‌دارد که به جستجوی او بشتابد.
در این میان ماجراهائی سبب می‌شود که آنای فداکار، به سودجوئی دیگران پی ببرد؛ او سرانجام با عشق وفداکاری هم خود و هم خواهرش را نجات می‌دهد.
در این فیلم، کمپانی دیسنی همه مخلفات فیلم‌های دیگرخود از جمله شخصیت‌های فراموش نشدنی و حیوانات دوست داشتنی را گنجانده است، اما باز هم به همان تصویر کلیشه‌ای از قهرمانان زن فیلم‌هایش باز می‌گردد که همه پرنسس هستند و حتمأ باید در رفاه زندگی کنند؛ زیبا و خوش و لباس و توالت کرده باشند. در اینجاست که انعکاس این تصویر و تأثیرش بر دختر بچه‌ها، شماری از کنشگران حقوق زن و مادرانی را نگران می‌کند که خترانشان را در قرن بیستم و بیست ویکم به دنیا آورده‌اند اما از آن‌ها موجوداتی می‌سازند که در رؤیای پیراهن ساتن به سر می‌برند و در انتظار شاهزاده‌ای هستند که بیاید و از آن‌ها حمایت کند.
حال اگر چنین تصویری کمابیش بر دختر بچه‌های سراسر جهان اثر بگذارد، اما در جامعه آمریکائی که مسابقات ملکه زیبائی دختر بچه‌ها برگزار می‌شود و ما می‌بینیم چگونه مادران و در مجموع خانواده‌ها چه مخارج و چه فداکاری‌هائی را برای آراستن و تو بورس قرار دادن دختران کوچکشان به جان می‌خرند و آن‌ها را در صف رقابتی ناسالم قرار می‌دهند، به آینده زنان و طرز فکر آن‌ها بدبین می‌شویم.
طبیعتأ این فیلم در آمریکا، از همان آغاز نمایشش از موفقیت بزرگی برخوردار شد. اما بد نیست به یک رخداد عجیب اشاره کنم که بحث پیرامون آن را بیشتر کرد.
ماجرا از این قرار است که به هنگام نمایش این فیلم در یکی ازسینماهای "رگال پارک" فلوریدا، به مدت چند دقیقه یک فیلم پورنوگرافی پخش شد. یکی از مادر بزرگ هائی که نوه‌اش را برای دیدن فیلم "ملکه برف‌ها" برده بود می‌گوید زود جلوی چشمان نوه‌اش را گرفته اما چون دو دست بیشتر نداشته نمی‌توانسته گوش‌های او را هم ببندد.
به هر رو مسئولان سینما گفتند که همه تدابیر لازم را به کار برده‌اند که از این پس چنین کاری تکرار نشود!!
گفتنی است که این فیلم طی نخستین تعطیلات پایان هفته نمایشش ٦٦٫٧ میلیون دلار در آمد داشته است.
"نلسون ماندلا" و حضورش در هنر
نلسون ماندلا- رهبر افسانه‌ای آفریقای جنوبی، که با شکیبائی در برابر شرایطی غیر انسانی ۲۸ سال از زندگی خود را برای دفاع از حقوق سیاه پوستان در زندان گذراند و سپس رهبر این کشور شد، هیچ کس را بی‌تفاوت نگذاشته است چه برسد به هنرمندان که همواره در جستجوی الهام و انگیزه هستند. مرگ او در شب پنج شنبه هم به این توجه پایان نخواهد داد.
از این رو، چهره ماندلا را ما بر روی آفیش‌ها، تی شرت، تابلو‌ها، عکس‌ها و حتا نقاشی‌های دیواری خیابان‌ها در بسیاری از مکان‌ها دیده‌ایم.
در موسیقی نیز از سال‌ها پیش شاهد کنسرت‌های بزرگی بودیم که این سو و آن سو برای درخواست آزادی او برپا می‌شد. از سردمداران خوانندگانی که به این شخصیت توجه بسیاری کرده "پی‌تر گابریل" است که در سال ۱۹۸۰ "بیکو" را ساخت و "سیمپل مایندز" نیز در سال ۱۹۸۹ با اجرای ترانه "روز ماندلا"، این ترانه را جهانی کردند. در این میان "جانی کلگ" یا زولوی سفید، با ترانه "آسیم بونانگا" که به زندان ماندلا اشاره داشت، موفقیت چشمگیری به دست آورد.
پس از آزادی ماندلا و پایان یافتن رژیم آپارتاید، موسیقی پاپ جهان شمول به سوی ناپدیدی می‌رفت، اما باز هم "جانی کلگ" در سال ۲۰۰۸ به مناسبت نودمین سالروز تولد ماندلا کنسرت بسیار بزرگی در لندن با شرکت شماری از خوانندگان بنام و مهم موسیقی پاپ راک برگزار کرد.
طبیعتأ سرنوشت خارق العاده او سینماگران را هم بی‌تفاوت نگذاشت و ما طی سال‌های اخیر فیلم هائی از زندگی وی دیده‌ایم که در صدر آن‌ها "اینوکتوس" ساخته "کلینت ایستوود" با شرکت "مورگان فریمن" و "مت دیمون" قرار می‌گیرد که به آشتی ملت چندرنگه آفریقای جنوبی از ورای جام جهانی راگبی در سال ۱۹۹۵ می‌پرداخت.
"خداحافظ بافانا" که توسط "بیلی آگوست" برنده دو نخل طلای "کن"و بر پایه خاطرات "جیمز گرگوری" زندانبان ماندلا ساخته شد، بحث‌برانگیز‌ترین آن‌ها بود؛ چرا که به گفته شماری درآن اشتباهات تاریخی بسیار وجود داشت و گفته می‌شد که این زندانبان قصه‌سرائی کرده است.
سیاسی‌ترین آن‌ها، "ماندلا و دوکلرک" نام داشت که توسط "جوزف سارجنت" ساخته شد و مرحله تفویض قدرت در آفریقای جنوبی پس از آزادی ماندلا و برگزاری نخستین انتخابات آزاد را نشان می‌داد.
اما آخرین آن‌ها "ماندلا، راه دراز به سوی آزادی" ساخته "جاستین چدویک" است که در روز ۱۸ دسامبر به روی پرده سینما‌ها در فرانسه می‌آید. عجیب اینجاست که نخستین نمایش این فیلم درلندن با حضور دو دختر ماندلا و خانواده سلطنتی انگلستان زمانی انجام گرفت که ماندلا در گذشت. از این رو دخترهای او سینما را ترک کردند و به هتلشان بازگشتند اما خواستند که نمایش فیلم ادامه پیدا کند.
گفتنی است که برادران "وینشتن" که مهارت خاصی برای گرفتن جایزه اسکار برای فیلم‌هائی دارند که تولید و پخش می‌کنند و این فیلم هم به آن‌ها تعلق دارد؛ از خوشحالی در پوست خود نمی‌گنجند چون این مرگ، هم‌زمان با نمایش فیلم آن‌ها، تبلیغی بی‌نظیر برایشان به ارمغان خواهد آورد.
جشنواره بین المللی "سینما حقیقت" در تهران برگزار می‌شود
هفتمین دوره جشنواره بین‌المللی "سینماحقیقت" با شعار «حقیقت بهترین راهنماست»، توسط مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی سازمان امور سینمایی کشور، طی روزهای ۱۹ تا ۲۶ آذرماه در تهران برگزار خواهد شد.
٨ فیلم مستند ایـــرانی، در سه بخش مستندهای کوتاه، نیمه بلند و بلند مسابقه بین الملل حضور دارند و ۴۵ مستند خارجی نیز به بخش مسابقه بین الملل جشنواره سینماحقیقت راه یافته‌اند .
در بخش جنبی بین‌الملل هفتمین دوره جشنواره "سینماحقیقت"، ضمن مروری بر فیلم‌های منتخب جشنواره مستند شفیلد انگلستان، سینمای مستند هند ارائه خواهد شد.
از مجموع ۱۰۸ فیلمساز زن که آثار مستند خود را به دبیرخانه هفتمین جشنواره بین‌المللی "سینماحقیقت" ارائه داده بودند، ۱۱ مستندساز زن به بخش مسابقه ملی این جشنواره راه یافتند.
در بخش "مستند اجتماعی" جشنواره و از مجموع ۲۱ فیلم پذیرفته شده، ۵ فیلم از ایران، "یک جدایی" (آزاده موسوی)، "توران" (مریم نوری)، "زندگی روزمره یک خیابان" (سمانه مرتضوی)، "سفره" (سمیه اشتری) و "موکول به فردا" (بهناز عابدی، الهام نویدفر) از آثار مستندسازان زن است.
همچنین آزاده بی‌زار گیتی و زهرا مشتاق با فیلم‌های "سپیده دمی که بوی لیمو می‌داد" و "«روایت مریم" و موضوعاتی از قبیل بمباران شیمیایی سردشت و مشکلات جانبازان، در بخش مستند "انقلاب اسلامی و دفاع مقدس" شرکت دارند
لیلا خلیل‌زاده با "پرتره فیلمساز" که مستندی ۵۲ دقیقه‌ای درباره محمدرضا اصلانی است و گل اندام صفری هم با مستند "خان آخر"، در بخش "مستند پرتره" هفتمین دوره جشنواره بین‌المللی "سینما حقیقت" حضور دارند.
مهوش شیخ الاسلامی هم با آخرین فیلم مستندش "برد شیر" در بخش "مستند قوم‌شناسی" حضور دارد. در این بخش فیلم "دختران همین چهارشنبه بی‌زمستان" ساخته سپیده برنجی هم پذیرفته شده است.
فیلم مستند بلند "می‌شائیل هانه که، حرفه کارگردان" ساخته "ایو مون مییور" فیلمساز فرانسوی، در بخش پرتره بین المللی جشنواره سینماحقیقت به نمایش درمی آید.
سازمان خبرنگاران بدون مرز ۱۰۰ کاریکاتور "کارتون برای صلح" را منتشر می‌کند
در روز ۵ دسامبر، سازمان خبرنگاران بدون مرز، آلبوم تازه‌ای را منتشر کرد که ۱۰۰ کاریکاتور "کارتون برای صلح" برای آزادی مطبوعات را در بر می‌گیرد.
در این آلبوم ۵۰ کاریکاتوریست جهان با استفاده از موضوعاتی چون "آزادی بیان"، "اوضاع جهان" و یکی از موضوعات داغ کنونی یعنی "جهانی که شنوده می‌شود"، آثار خود را آفریده‌اند.
گفتنی است که از نخستین شماره این کلکسیون که در سال ۱۹۹۲ به وجود آمد، نخستین بار است که سازمان "خبرنگاران بدون مرز"، آلبومی را به کاریکاتوریست‌های جراید اختصاص می‌دهد. همه در آمد فروش این آلبوم صرف فعالیت‌های سازمان خبرنگاران بدون مرز برای کمک به خبرنگاران و وبلاگ نویسان خواهد شد.
این آلبوم که در ۱۲۰هزار نسخه، در فرانسه و در ۳۰ کشور دیگر پخش می‌شود، به بهای ٩٫٩٩ یورو به فروش می‌رسد.
کوفی عنان- دبیر کل پیشین سازمان ملل متحد و رئیس افتخاری "کارتن برای صلح" می‌گوید: « این تصاویر به ما مشکلات شماری خبرنگار را در سراسر دنیا یاد آوری می‌کنند. کار خبرنگاران بدون مرز برای حفظ آزادی خبر رسانی و حمایت از روزنامه نگاران، کمک شایانی به ایجاد جوامعی آزاد و شفاف می‌کند».
ابتکاری که در روز ۱۶ اکتبر ۲۰۰۶ در مقر سازمان ملل متحد به کمک "پلانتو"- کاریکاتوریست بنام فرانسوی، زیر عنوان "کارتون برای صلح" بر پا نهاده شد، راه خود را با ایجاد انجمنی به همین نام برای پیوند دادن شماری کاریکاتوریست جهان و افزایش شمار آن‌ها ادامه می‌دهد.
"کارتون برای صلح"، همواره جایزه هائی به کاریکاتوریست‌های ایرانی که معرف نسل تازه‌ای از هنرمندان دلاور و بااستعداد این کشور، به گفته این انجمن هستند، داده است.
کنسرت "روشنا"
گروه "روشنا"، بار دیگر در چارچوب فعالیت‌های خود نه تنها کنسرتی از موسیقی تلفیقی و نمایش رقص برگزار می‌کند، بلکه از این راه تلاش بر کمک به پناهجویان ایرانی می‌نماید.
از این رو در کنسرت شب ۱۴ دسامبر، شنبه آینده، حامد نیک پی به تلفیق موسیقی عرفانی و موسیقی جاز، فلامنکو و تانگو و نیز استفاده از اشعار بزرگان ادب پارسی می‌پردازد.
شاهرخ مشکین قلم و "کارین گونزالس" اجرای رقص این برنامه را بر عهده خواهند داشت.
بخشی از درآمد حاصل از این برنامه، به انجمن کمک به پناهجویان ایرانی (کتی اسلامدوست و هما صبا) واریز خواهد شد.
شنبه ۱۴ دسامبر ۲۰۱۳ ـ ساعت ۲۰ و ۳۰ دقیقه
Salle GAVEAU
45 Rue de la Boétie – 75008 Paris
Réservation et Billetterie
Salle Gaveau
www. sallegaveau. com
Tél: 01 49 53 05 07
ROSHANA Events
Tél: 07 61 29 33 26
دریافت رایگان خبرنامهبا خبر-پیامک های ما اخبار را بصورت زنده دریافت کنید
آبونه شوید