" نساء عبداللهی"، آفریننده کالاهای متفاوت، که چندی است از ورای برند " بای نسا " به کار پخش کالاهای خود که کفش و کیف و پوشاکی را در بر می گیرد که بر روی آنها مینیاتور، خط و دیگر سمبل های ایرانی نقاشی شده اند، در ماههای جاری در شبکه اینترنتی حضور چشمگیری داشته است.
شیوه شخصی او در هنر که تاریخ را با مدرنیته در هم می آمیزد و برروی اشیاء و کالاهای مصرفی روزانه جلوه پیدا می کند، عامل این حضور پر رنگ درشبکه های مجازی بوده است.
جالب اینجاست که نساء عبداللهی ، که در سال 1980 در تهران زاده شد و از کودکی به رشته نقاشی عشق می ورزید ،
نقاشی را به شکل خود آموز تمرین می کرد. اما سرانجام با تخصیل در رشته صنایع دستی و به پایان رساند ن آن در سال 2002 از دانشگاه سوره تهران، توانست به هنر خود غنا ببخشد و خوشنویسی و مینیاتور را هم به پالت خود بیافزاید.
" نساء عبداللهی"، پس از مهاجرت به کشور امارات متحده عربی در سال 2013، کار حرفه ای خود را آغاز نمود. در آنجا ببود که ترکیب بندی ظریف و نوآوری در آفرینش هنری اش با استقبال چشمگیری روبرو شد.
او در سال 2015 به کانادا مهاجرت کرد و در آنجا فعالیت هنری خود را در زمینه سبک تازه ای از خوشنویسی و نقاشی بروی کیف کفش و برخی پوشاک ادامه داد.
با استقبالی که خود من پس از به اشتراک گذاشتن عکس های کالا های او بر فیس بوک و به ویژه تویتر شاهدش بودم، بر این برآمدم که ببینم ایا نو آوری او توسط دیگران هم کپی شده است یا نه ؟ سپس دیدم که یک خانم ایتالیائی و طبیعتأ چینی ها یک ورژن نه چندان ظریف و نه چندان با ابتکار، کفش هائی به سبک وی راهی بازار کرده اند. بدین ترتیب کپی های دیگری هم بدون شک از راه خواهند رسید.
دیگر این که سالهای پیش ، هنگامی که سوپر مارکت ها فروش کتاب و صفحه را آغاز کردند، یک بحث بزرگ، دست کم در فرانسه ، در گرفت که جای کالاهای هنری در کنار، گوشت و پنیر و کنسرو نیست. این مساله طبیعتأ این پرسش را مطرح می سازد که ایا در آغاز، نسا عبداللهی در پیاده کردن این هنر بر کفش های روز و بیشتر مصرفی ، تردیدی درش به وجود نیامده ؟ چون کفش های شب نشینی تکلیفشان روش است و همچون لباسهای شبانه گاه خود اثر هنری به شمار می ایند.
گفتگو با نسا عبدالهی
از نسا عبداللهی خواستم در آغاز بگوید چگونه این شیوه های مدرن در ذهن او نشسته اند و چه چیزی باعث شد از هنر اصیل ایرانی، خوشنویسی و مینیاتور بهره بگیرد ؟
www.Facebook.com/Artsbynessa
www.Instagram.com/Fashionartsbynessa
گالری "نیکلا فلامل" و آثار 15 هنرمند ایرانی
از روز 30 ژوئن ، گالری "نیکلا فلامل" در پاریس آثار 15 هنرمند ایرانی را، در نمایشگاهی زیر عنوان "ماشین زمان" به نمایش می گذارد.
این فرضیه که منظورش تناسب با زمان است و از فرضیه نسبیت "البرت انشتین"، الهام کرفته ، منظورش زمانی است که به نظارت اختصاص می یابد.
اینشتن نشان می داد که می توان زمان را طی کرد . او الهام را مثال می زد و یا این احساس که جائی یا شیئی را پیش تر دیده ایم. به معنای دیگر نظاره گر پیش از این که آینده به زمان حال تبدیل شود، آن را می آزماید.
حال که درهای ایران به سوی جهان گشوده شده و همه می توانند دستاوردهای هنری و فرهنگی این کشور رابشناسند، نمایشگاه گالری "نیکلا فلامل" تلاش دارد همانند "ماشین زمان" ما را وارد دنیای هنر ایران کند.
به عنوان مثال، پرویز تناولی، تندیس گر ایرانی، که "هیچ" هایش نام آور شده اند، با شماری از ویژه گیهای زندگی گذشته ایران، از جمله "سقا خانه" یا قفل های قدیمی در پیوند است. کارهای او در واقع نشانگر پیوندی است که می توان میان گذشته و حال زده شود.
در نمایشگاه "ماشین زمان" آثار نقاشی، عکس، تندیس و چیده مان های گرد آوری شده در تلاشند این پیوند را بهتر نمایان سازند.
هنرمندانی که آثارشان به نمایش در آمده اند عبارتند : آیدین آغداشلو، مهرک داوودی، رضا درخشانی، کامبیز درم بخش، محسن فولاد پور، سهند حسامیان، رامین جمشیدی، لیلی متین دفتری، بهمن محصص ، ملکه نائینی، فریدون امیدی، حمید رشتیان، علی اکبر صادقی، مینا طالعی و پرویز تناولی.
این نمایشگاه تا روز 20 ژوئیه ادامه خواهد داشت.
"فستیوال شهر آوینیون" کار خود را آغاز می کند
فستیوال تآتر و هنرهای مختلف شهر "آوینیون" در جنوب فرانسه که از زمان بر پا شدنش در سال 1947 توسط "ژان ویلار" به این سو تبدیل به یکی از مهمترین رویداد های فرهنگی فرانسه شده است، امسال نیز برای 70 امین برگزاری خود، از تاریخ6 تا 30 ژوئیه، در دو بخش "این" (درون) و "آف" (بیرون) بیش از 1500 نمایش را ارائه خواهد کرد.
در بخش "این" که از روز 6 تا 24 ژوئیه برگزار می گردد، 51 نمایش گنجانده شده که 11 تای آن شامل تجربه های مختلط می شود یعنی در آنها تآتر، رقص، سیرک ونمایش های دیگر در هم آمیخته شده اند. در میان آنها 26 نمایش دیده می شوند که برای نخستین بار اجرا می گردند و نمایش های برگرفته از شاهکارهای ادبی از جمله "برادران کارامازوف" جای برجسته ای پیدا کرده اند. "ارواح مرده"، اثر گوگول، یکی دیگر آثار ادبیات روس است که توسط "کیریل سربره نیکوف" به روی صحنه آورده می شود. اثری که به دلیل مرگ نویسنده اش در سال 1852 نیمه تمام ماند. "نفرین شدگان ، بر گرفته از فیلم لوکینو ویسکونتی که آن هم با الهام از داستان "فیودور داستایوسکی" " جن زدگان" ساخته شده بود، یکی دیگر از نمایش های معتبر امسال است.
در میان تم هائی که امسال دیده می شوند، مسئله "ناتوانی سیاسی و سیاستمداران" و همچنین افزایش پوپولیسم (عوام گرائی) و ملی گرائی است که با وضعیت جهان هم خوانی دارد.
نمایش ماراتون وار 12 ساعته امسال کاری است به نام "کتاب جهان" اثز "روبرتو بولانو"، کارگردان شیلیائی .
باز هم به رقص جای مهمی در میان نمایش های فستیوال آوینیون داده شده و 7 نمایش رقص پیش بینی شده است .
در پایان ، خواننده پاپ کانادائی-آمریکائی ، روفوس وین رایت، اپرای " پریما دونا" را اجرا می کند که در سال 2009 آفریده شد.
در بخش حاشیه ای یا "آف" که گروه های تئاتر حرفه ای و آماتور، جدا از مدیریت رسمی فستیوال، آن را برگزار می کنند، امسال بیش از1092 کمپانی 1416 نمایش پانتومیم ، رقص، چیده مان و رویدادهای مربوط به تئاتررا ارائه خواهند کرد.
گفتنی است که از سال 2008 به این سو، فستیوال "آوینیون" با همکاری "انستیتوی عالی تکنیک های نمایش" آثار پایان سال تحصیلی دانشجویان نهاد های مختلف در گیر در آموزش نمایش های زنده را به شرکت کنندگان در فستیوال ارائه می دارند.
فستیوال تئاتر آوینیون یکی از معتبرترین فستیوال های تئاتر دنیاست و توسط "ژان ویلار" و همکاران دیگرش، زیر عنوان "هفته هنرهای دراماتیک در آوینیون" در سال 1947 آغاز به کار کرد و از همان آغاز ایوان "شهر پاپ ها" را صحنه خود قرارداد، در واقع هدفش علاقمند کردن جوانان و آن افرادی بود که هرگز به تآتر توجهی نمی کردند و آن را متعلق به نخبگان می دانستند. اعضای گروه تآتر که در میانشان نام چهره فراموش نشدنی این هنر، "ژرار فیلیپ" دیده می شود، با حمایت و همکاری بسیار نزدیک مردم شهر توانستند با بیرون کشیدن نمایش از صحنه تآترهای متعارف و بردن آن به مکان های غیر متعارف، شمار بزرگی از تماشاگران رابه این شهر بکشانند و به این شمار بیافزایند. آنها توانستند مردم را با آثاری چون "سید" اثر "کرنی"، "ریچارد دوم" اثر شکسپیر و "پرنس هامبورگ" اثر "کلیست" آشنا کنند.
از سال 1964 به بعد"ژان ویلار" تصمیم گرفت در های فستیوال را به روی هنرهای دیگر نیز بگشاید. در نتیجه رقص و سینما را هم به آن افزود و از کارگردانان سینما هم برای طراحی صحنه دعوت به عمل آورد. او به شمار مکان های نمایش در شهر افزود و مدت این رویداد هنر را به چهار هفته افزایش داد.
پس از مرگ ژان ویلار در روز 28 مه 1971 ، دستیار او "پل پوو" مشعل را به دست گرفت و اشکال دیگر فرهنگی را به آن افزود. از جمله اجرای آفرینش های موسیقی ، تاتر کودکان، شعر و کتاب خوانی، جلسات بحث...
این خلاصه ای از تاریخ تحول بخش "این" یا درون و یا بخش رسمی فستیوال بود. بخش "آف" یا بخش غیر رسمی با نمایش "ناپالم" اثر "آندره بندتو" در سال 1968 در حاشیه فستیوال آغاز شد. هم زمان ، نمایش " پایاس با سینه های برهنه" در خیابان اجرا گردید و رسوائی به بار آورد و مقامات شهر را بر این داشت که نمایش آن را ممنوع سازند. اما نظر به اینکه این نمایش ها مصادف شده بود با انقلاب دانشجوئی و کارگری در فرانسه، این بخش اهمیت پیدا کرد و هم اکنون در بیش از 100 مکان مختلف برگزار می گردد.
دریافت رایگان خبرنامهبا خبر-پیامک های ما اخبار را بصورت زنده دریافت کنید
آبونه شوید