گراند پاله: مکزیک (۱۹۰۰-۱۹۵۰)، "دیه گو ریورآ"، "فریدا کالو" "اورسکو" و آوان‌گاردیست‌ها

به ویژه در زمینه سینما، مکزیک توانسته با دوکشور مهم سینما خیز آمریکای جنوبی، یعنی آرژانتین و برزیل برابر شود.

این کشور که نخستین فیلمش را در سال 1896، یعنی کمی پس از اختراع سینما توسط برادران لومییر ساخت، در سالهای 1930، میعاد گاه سینماگرانی مهم چون "سرگئی ایزنشتاین"، از شوری پیشین بود که مجذوب این کشور شد و با گرفتن پلان های گوناگون در سفرهایش توانست سالها بعد ورژن های مختلف فیلم "زنده باد مکزیک" را بسازد.

او در تصاویرش جنبه های زیبا شناختی هنر مکزیک و گونه گونی آن را که در نقاشی های دیواری "اوروسکو"، "ریورآ" و "سیکروس"؛ عکس های "ادوارد وستون"؛ نقاشی های "خراردو موریو" و نیز هنر مردمی "گابریل فرناندو له دسما" دیده می شد، گنجاند.

حال نمایشگاهی که زیر عنوان " مکزیک (1900-1950)، "دیه گو ریورآ"، "فریدا کالو" "اورسکو" و آوان گاردیست ها" در "گران پاله" برگزار است و تا روز 23 ژانویه 2017 ادامه خواهد داشت، نه تنها هنر مکزیک را در سالهای 1900 تا 1950 را با چشم اندازی از آثار "دیه گو ریورآ"، "فریدا کالو" یا "روفیو تامایو" نشان می دهد، بلکه پرده از غلیان هنری در قرن بیستم در این کشور بر می دارد.

زنان هنرمند مکزیک در این نمایشگاه حضور پررنگی دارند و از ورای صحنه های مختلف مارا با وضعیت اجتماعی همجنسانشان آشنا می کنند : زنان بسیار توانا، زنان آزاد، زنان محروم، زنان فرمانبردار یا سرکش، زنان استثمار شده و ...

طبیعتأ "فریدا کالو" با درد هایش در صدر آنها قرار می گیرد. کسی که توانست با سبکی امپرسیونیست خود هر آن چه که در درونش می گذشت را بیان کند.

"لولا آلورس براوو" زن دیگری است که استثمار توسط کاپیتالیست ها و فشار انها بر کارگران و بینوایان را در سبکی آوان گارد نشان میدهد.

گفتنی است که 60 سال پس از آخرین نمایشگاه پیرامون مکزیک، "گران پاله" به برگزاری چنین نمایشگاهی بزرگ و کامل دست می زند که در آن موسیقی نقش مهمی دارد و بیننده تقریبأ رقص کنان وارد آن می شود.