نامه لوکلزیو به دخترش درباره تظاهرات پاریس

امروز ضمیمه هفتگی کتاب روزنامه لوموند به نظرات نویسندگان مختلف درباره حمله به شارلی هبدو اختصاص دارد. هدی برکات، الیویه رولن، املی نوتوم، اسماعیل کاداره و کمال داوود از نویسندگانی هستند که برای در یادداشت‌ها و گفت‌و‌گوهایی، نظرات‌شان را در این زمینه بیان کرده‌اند. اما در این میان، نامه لوکلزیو، نویسنده فرانسوی برنده جایزه نوبل ادبیات، به دخترش از همه جالب‌تر است.
لوکلزیو در این نامه که لوموند متن کامل آن را منتشر کرده، از دخترش برای شرکت در تظاهرات روز یازدهم ژانویه در پاریس ستایش کرده و نوشته: «امیدوارم که همه کسانی که با تو بودند، راهپیمایی خود را در ذهنن و جانشان ادامه دهند. و بعد از آنان نیز، فرزندان و نوه‌هایشان این راهپیمایی را ادامه دهند.»

جنگی علیه تاریک‌اندیشی
«جبهه‌های تازه» این عنوان سرمقاله فیگاروی امروز است که گزارش‌های اصلی خود را هم به این موضوع اختصاص داده است.
فیلیپ ژلی، نویسنده این سرمقاله در این مطلب به سخنان روز گذشته فرانسوا هولاند، رئیس جمهور فرانسه در مورد مبارزه با تروریسم در عراق و سوریه اشاره می‌کند و در ادامه می‌نویسد که آماده‌باش نیروهای امنیتی فرانسه هرچند دیر است اما امری مثبت است.
وی می‌نویسد که فرانسوا هولاند وعده به کار گرفتن نیروهای نظامی در مرزهای داخلی و خارجی را داده است، اما دشمنان فرانسه در این جنگ که شامل «تروریست‌ها، جهادگرایان و اسلام گرایان رادیکال هستند» چه در این کشور و چه در عراق و سوریه پیدا و پنهان هستند.
در ادامه این مطلب می‌خوانیم: «این جنگی منطقه‌ای و جهانی است که از منطقی تازه پیروی می‌کند و مجموعه‌ای از چالش‌ها را به راه می‌اندازد.»
سرمقاله نویس فیگارو در ادامه به برخی از این چالش‌ها اشاره می‌کند و می‌نویسد: «آیا ما می‌توانیم در امر مبارزه با تروریسم با دولت‌ها و رژیم‌هایی متحد شویم که عدم تحمل دیگری به ویژه در مورد مسیحیت در آن‌ها نهادینه شده است؟ یا مثلا دولت‌هایی که از حرکت‌های جهادی حمایت می‌کنند؟»
وی در پایان می‌افزاید که این جنگ نه تنها نیروهای امنیتی فرانسه را به کار می‌گیرد، بلکه در واقع جنگی است علیه «تاریک‌اندیشی» و تاکید می‌کند که «همه ما باید در این امر مشارکت کنیم، با این شرط که دیگر عدم تحمل را تحمل نکنیم.»
این روزنامه همچنین در چند صفحه گزارش‌های مفصلی درباره اقدامات امنیتی دولت فرانسه در این کشور، سخنان شب گذشته فرانسوا هولاند درباره مبارزه با تروریسم و همچنین عزیمت ناو هواپیمابر شارل دوگل از فرانسه برای مبارزه با داعش در عراق اشاره می‌کند.
فیگارو همچنین در گزارشی به موضوع محکوم کردن کاریکاتور این هفته شارلی هبدو در کشورهای مختلف مسلمان از جمله مصر، اندونزی، ترکیه و فیلیپین پرداخته است.
«آدریان ژوم» هم در یادداشتی با عنوان «کاریکاتور، آری یا نه، انتخاب ناممکن» با اشاره به اینکه «تروریسم عملی روانی است» در ادامه به موضوع وقایع تروریستی در «کشورهای مدرن» می‌پردازد.
وی با اشاره به واقعه ۱۱ سپتامبر سال ۲۰۰۱ به برج‌های دوقلو در آمریکا که «این کشور و متحدان آن را وارد دو جنگ طولانی کرد» در ادامه می‌نویسد که حمله به شارلی هبدو در ژانویه ۲۰۱۵ نیز فرانسه را دچار چنین وضعیتی کرده است.
در ادامه می‌خوانیم: «عدم انتشار دوباره کاریکاتور محمد، پیامبر مسلمانان در واقع کوتاه آمدن در مقابل اسلامگرایان بود، از سوی دیگر چاپ دوباره این کاریکاتور در شماره این هفته نیز در واقع به جنگ طلبیدن آنان است.»

یک دیدار مهم
در خبر‌ها احتمالا شنیده‌اید که وزرای امور خارجه ایران و امریکا دیروز، چهارشنبه در ژنو با یکدیگر دیدار و گفت‌و‌گو داشتند.
دیداری که موضوع اصلی آن پرونده هسته‌ای ایران بوده است.
روزنامه امانیته امروز در گزارشی از این ملاقات نوشته است.
این روزنامه با اشاره به اینکه واشنگتن به تهران برای مبارزه علیه داعش نیاز دارد؛ نوشته است: «یک ملاقات مهم به این دلیل که موقعیت منطقه‌ای و بین المللی ایران تغییر یافته.»
این روزنامه همچنین به سخنان لوران فابیوس، وزیر امور خارجه فرانسه اشاره می‌کند که اوائل ماه ژانویه گفته بود که دولت ایالات متحده دارد خود را آماده می‌کند برای یک توافق هسته‌ای با ایران در ماه مارس
و در ادامه این مطلب می‌خوانیم: «ایران از روسیه انتظار همکاری جدی طی مذاکرات هسته‌ای خود را دارد. اما در حالی که امریکا انتظار همکاری ایران در مسئله سوریه و داعش را دارد، روسیه و ایران چگونه قرار است بر سر این موضوع توافق کنند؟»
اما در کنار مطلب، عکس اختصاص یافته به آن هم جالب توجه است. عکسی که وزرای امور خارجه ایران و آمریکا را در حال دست دادن با یکدیگر نشان می‌دهد.
امری که شاید اشاره به آشتی احتمالی این دو کشور در آینده دارد.

زیرسوال رفتن آزادی بیان
و روزنامه لاکروا هم در گزارشی با اشاره به اصلی در قانون اساسی فرانسه مبنی بر آزادی نوشتن و آزادی انتشار مطالب به آنچه خود «زیر سوال بردن» آزادی بیان می‌نامد اشاره کرده و در عکسی از تابلوی «میدان آزادی بیان» در پاریس آن را خونین نشان داده، در حالی که به آن تیراندازی شده است.