گل‌ها و گلوله‌های جمهوری اسلامی از ولز تا آمریکا؛ با امیررضا امیرشاهی
نتشر شده در:
گوش کنید - ۰۸:۵۴
وعده‌هایی که از ماه‌ها پیش به بازیکنان تیم ملی فوتبال داده شده‌بود، به‌تازگی عملی شد و آن‌ها نامه حواله ورود یک خودروی خارجی به کشور را دریافت کردند. چرخاندن پرچم جمهوری اسلامی توسط نیروهای سرکوب و طرفداران حکومت در کشور؛ مزاحمت برای مخالفان رژیم در قطر؛ آتش‌گشودن به سمت شادی‌کنندگان از باخت مقابل آمریکا، درون وطن؛ خوشحالی ولی‌فقیه از کوشش بازیکنان؛ و سرانجام، حواله خودرو، بخش‌هایی از پیامد یک «جام جهانی در میانه اعتراضات مردمی» بوده‌‌است.
با امیررضا امیرشاهی، ورزشی‌نویس و سردبیر سابق نشریات ورزشی به گفت‌وگو نشستم تا نظرش را در این راستا با جزئیات جویا شوم.
او در مورد حواله خودرو، می‌گوید که در جمهوری اسلامی به هر چیزی به‌عنوان یک گروگان نگاه می‌شود. حواله‌ای که پیش‌تر به‌دلیل صعود تیم به جام جهانی، باید داده می‌شد، همان‌طور ماند و در شب بازی سیاسی با آمریکا اهدا شد تا شکل یک معامله را پیدا کند.
امیرشاهی یادآوری می‌کند که در آستانه برگزاری جام جهانی هم بازیکنان به دیدار «رئیس‌جمهوری بی‌سواد» ایران رفتند و با دکتر خطاب کردن ابراهیم رئیسی، کاخ ریاست‌جمهوری را «خانه امید ملت» قلمداد کردند.
بعد از هک خبرگزاری فارس، در بین فایل‌های فاش‌شده مواردی نیز در مورد ورزشکاران به‌ویژه فوتبالیست‌ها دیده می‌شود، از جمله در مورد علی دایی، علی کریمی و یحی گل‌محمدی که هر سه تن در این هفته‌ها با مردم معترض همراهی کرده‌اند.
فارغ از درستی یا نادرستی روایت‌های موجود در این فایل‌ها، تردیدی نیست که یکایک ورزشکاران برای حاکمیت مهم هستند. از امیرشاهی، ورزشی‌نویس ساکن آمریکا که سال‌ها تجربه حضور در محافل ورزشی ایران را دارد، پرسیدم که فاصله ورزش با مردم و با حاکمیت کجا تنظیم می‌شود؟
او بر این باور است که حساسیت نسبت به «چهره‌های ورزشی که ممکن است بر مردم تاثیرگذار باشند» قدمتی تقریبا به «عمر جمهوری اسلامی» دارد.
سردبیر سابق روزنامه نود می‌گوید که روابط، رفت‌وآمد و تلفن‌های تمامی افراد شناخته‌شده ورزش، زیر نظر نهادهای امنیتی است تا در مواقع حساس مانند ایام اخیر، اگر آن‌ها خواستند که در کنار مردم قرار بگیرند، امنیتی‌ها از این داده‌ها به‌عنوان ابزاری برای کنترل ورزشکاران استفاده کرده و دست نظام برای تهدیدشان باز باشد.
او در این گفت‌وگو به رادیو بین‌المللی فرانسه گفته‌است که یکی دیگر از شگردهای حاکمیت این است که با دادن رانت و امتیازات ویژه به ورزشکاران، این افراد را «نمک‌گیر» می‌کند تا بعدا با آن‌ها دچار مشکل نشود.
سردبیر سابق نشریات ورزشی در ایران، افزوده‌است از زمانی که علی فتح‌الله‌زاده و امیر عابدینی را راهی استقلال و پرسپولیس کردند تا بهره‌برداری از ظرفیت‌های مردمی این باشگاه‌ها به‌نفع حکومت را آغاز کنند، تا امروز که نود و نه درصد مدیران فوتبالی، افراد امنیتی و اطلاعاتی هستند، این وحشت نزد حاکمیت وجود داشته که روزی چهره‌های ورزشی زبان به‌حقیقت بگشایند یا کنار مردم بایستند، بنابراین همواره یک چتر امنیتی را بالای سر چهره‌های ورزشی گشوده نگه‌داشته‌اند.
باتوجه به این‌که مسابقات لیگ برتر به‌زودی پی گرفته می‌شود و تجربه جام جهانی نشان داد که حاکمیت اگر لازم باشد، حتی «تماشاگر خودی» را به ورزشگاههای قطر نیز گسیل می‌کند، اکنون پرسش این است که آیا درهای ورزشگاههای داخلی به‌روی تماشاگران «غیرخودی» باز می‌شود؟
امیررضا امیرشاهی می‌گوید که محتمل است در برخی شهرهای بزرگ، ورزشگاه‌ها به‌روی تماشگران گشوده شود و بازهم برخی به‌سان ورزشگاههای قطر به آن‌جا فرستاده شوند. او می‌گوید در هر صورت چنان‌چه تماشاگران زن و مرد به‌صورت گسترده به ورزشگاه راه نیابند، باید منتظر واکنش فیفا ماند.
او می‌گوید که برای حاکمیت، کنترل لیگ از کنترل تیم ملی بسیار دشوارتر خواهد بود، چون در بین بازیکنان حتما بسیاری پیدا می‌شوند که سکوت نکنند و نسبت به آن‌چه می‌گذرد، واکنش داشته‌باشند.
دریافت رایگان خبرنامهبا خبر-پیامک های ما اخبار را بصورت زنده دریافت کنید
آبونه شوید