پیسارو : نقاش زندگی آرام

این نقاش مهم که بیشتر در برون از فرانسه سرشناس است و همه از او به عنوان پدر امپرسیونیسم نام می‌برند، این بار از توجه موزه‌های فرانسه برخوردار شده که تا کنون آثار او را با آثار دیگر هنرمندان این سبک درهم می‌آمیختند.
اکنون با مرور بر آثارش که از ٣۶ سال پیش تاکنون انجام نگرفته بود، شمار بیشتری خواهند توانست با کارهای تجربی هنری او و آرامش زندگی روستائی که در آشماری از تابلوهای وی به چشم می خورد، آشنا شوند.
نقاشی که بسیار پُر کار بود و تا زمان مرگش در ٧٣ سالگی، بیش از ١۵٠٠ تابلو، ۶٠٠ گواش، ۶٠ بادبزن و هزاران آبرنگ آفرید.
حال گرچه موزه "اورسه" دارای شمار بزرگی از آثار اوست، شمار دیگری در موزه‌های کشورهای دیگر و نزد مجموعه داران پخش شده اند.
به همین جهت، ٣ نمایشگاه کنونی، شماری از آثار وی را به نمایش می گذارند که پیش تر دیده نشده اند و از آمریکا، استرالیا و اسرائیل می آیند.

"پیسارو" که در سال ١٨٣٠ یا حدود ده سال پیش از نقاشان امپرسیونیست دیگر به دنیا آمد، در جزایر "آنتیل" متعلق به دانمارک بزرگ شد. از این رو در نخستین آثارش و از جمله "دو زنی که کنار دنیا گپ می زنند" ، تأثیر بسیاری از این محیط گرفته‌اند. این تابلوها همچنین حکایت از توانائی او در نشان دادن نور می کنند.

از سوی دیگر چون خانواده اش به دلیل پا زدن به سنت های یهودیان از این جامعه کنار گذاشته شده بودند، "پیسارو" به ناچار به مدرسه مسیحیان رفت که بیشتر جایگاه نوادگان برده ها بود. تجربه ای که به او جهان بینی و آزادی اندیشه را آموخت.
به همین دلیل، هنگامی که پدرش با نقاش شدن وی و همچنین ازدواجش با خدمتکار کاتولیکشان مخالفت نمود، او خانواده خود را ترک کرد.

"پیسارو" در ٢۵ سالگی به پاریس آمد و کمی در مدرسه هنرهای زیبا و سپس در چندین آتلیه به آموختن نقاشی پرداخت اما خیلی زود از رنگ‌های تیره و خاکی کناره گرفت و نور و رنگ را در تابلوهایش جاری ساخت.
"وی همچنین در طبیعت و در کنار نقاشان جوان به نقاشی پرداخت. "سزان" او را به گونه‌ای پدر خود می دانست و "گوگن" از او هنر می‌آموخت.
با این حال در ۵٠ سالگی، "سورا" نقاش جوان، او را به سوی سبک "پوئن تییسم" کشاند. از این تجربه چند تابلو و از جمله "سیب چینی" (١٨٨۶)، به جا مانده که توسط یک موزه ژاپنی به نمایشگاه قرض داده شده است.

گرچه "پیسارو" هوادار اندیشه "پییر-ژوزف پرودون" (پدر آنارشیسم)، روزنامه نگار، اقتصاددان، فیلسوف و جامعه‌شناس بود و در تابلوهایش به افراد عادی و دون پایه، بدون نشان دادن درد و رنج آنان می پرداخت، بسیار کم موضعات سیاسی را در تابلوهای خویش گنجاند. شاید تنها نمونه آن "سردرگمی اجتماعی" باشد که در موزه "لوکزامبورگ" به نمایش گذاشته شده است.
اما از کشیدن صحنه خشونت‌های خانوادگی، روسپی گری و گدائی پرهیز نمی‌کرد و مسئول آنها را بانکدار یهودی می‌دانست که نمادی بود از کاپیتالیسم. کاری که بعدها از آن ابراز تأسف نمود.

٣ موزه ای که آثار "پیسارو" در آنها به نمایش گذاشته شده‌اند عبارتند از:
"موزه لوکزامبورگ"، زیرعنوان "پیسارو در ارانی" از 16 مارس تا 9 ژوئیه 2017 .
موزه "مارموتان"، زیر عنوان "پیسارو" از 23 فوریه تا دوم ژوئیه 2017 .
و موزه "پونتوآز" در حومه پاریس.