کشته شدن رهبر القاعده در یمن و پیامدهای آن

روزنامه فیگارو در صفحات در پیوند با خبرهای بین المللی، به کشته شدن "ناصر الوحیشی" رهبر القاعده در یمن، اشاره داشته می نویسد که کشته شدن وی می تواند سازمان القاعده را در هم بپاشد.

فیگارو پس از بر شمردن مرگ تئوری‌پرداز القاعده "ابراهیم ال روبایش" در آوریل گذشته، "ناصر الانسی" که مسئولیت کشتار "شارلی هبدو" را به دوش گرفته بود، در ماه مه به "ناصر الوحیشی" می رسد که سومین نفر از اعضای القاعده در شبه جزیره عربی (اکپا) است که کشته می شود. این روزنامه می نویسد اما این بار سر مار است که توسط آمریکا له می‌شود و بدین ترتیب مرگ منشی پیشین اسامه بن لادن می تواند پیامدهائی فراسوی یمن و عربستان سعودی داشته باشد.
چرا که کسی که "ابو بصیر"می‌نامیدندش، نه تنها یکی از بنیان‌گزاران این جنبش، بلکه مسئول سازمان دهی این گروه تروریست و همچنین رابط میان سر فرماندهی با همه شعبه‌های آن بود.

"ناصر الوحیشی" که برای سرش 10 میلیون دلار جایزه تعیین شده بود، پیام‌های "ایمان الظواهیری" را به همه شاخه‌ها می‌رساند؛ بنابراین از بین رفتن او زنجیره فرماندهی این گروه تروریست را بر هم می ریزد، به ویژه این که دولت اسلامی تمام صحنه جهاد را، چه در صحنه جنگ و چه در همه رسانه‌های جهان پر کرده است.

از سوی دیگر، پیروزی این گروه در یمن و اتحادهائی که پس از دخالت نظامی عربستان انجام داد، برایش گران تمام شد چرا که با این کار راه را برای نفوذ داعش گشود.

لوموند هم مطلب بزرگی را با همین برداشت به مرگ "ناصر الوحیشی" اختصاص داده می نویسد در پی مرگ او، بی‌درنگ مسئولان بلندپایه شبکه القاعده، در شرایط امنیتی دشوار، جانشین او را برگزیدند و این شخص کسی جز "قاسم الریمی" رهبر نظامی گروه، نیست که برای دستگیری‌اش 5 میلیون دلار جایزه توسط آمریکا تعیین شده است.

اکنون اعضای القاعده، در نبود سران تاریخی خود، در برابر یک خطر تازه یعنی دشمن درونی قرار گرفته اند چرا که شماری از اعضای جدا شده از این گروه به داعش پیوسته اند. گروهی که از این پس یک گروه رقیب به شمار خواهد آمد.

روزنامه مسیحی لاکروآ، در مطلبی که به بازپس‌گیری شهر "تل ابیاد" در مرز ترکیه، توسط نیروهای کرد اختصاص داده، به خشم "رجب طیب اروغان" می پردازد که از نیرو گرفتن کُردان و احتمال ایجاد یک کشور کردستان می ترسد. او در این راه حتا کُردان را متهم به کشتن غیرنظامیان غیرکرد می کند.

یکی دیگر از علل خشم اردوغان این است که سه منطقه کرد نشین شمال سوریه که از داعش پس گرفته شده رابطه نزدیکی با "پ کاکا"، حزب استقلال طلب کرد ترکیه دارند. با وجود این پیروزی نمی توان از نظر دور داشت که نیروهای داعش نیمی از خاک سوریه را زیر کنترل خود دارند و نیروهای ارتش سوریه، علیرغم حمایت ایران و روسیه نمی توانند از پیشرفت آنان جلوگیری کنند.

روزنامه هومانیته، در مطلب بزرگی می نویسد: سوری‌ها خواستار پایان جنگ در کشورشان هستند.
هومانیته به کنفرانسی اشاره دارد که در آغاز ماه ژوئن در قاهره پایتخت مصر تشکیل شد و در آن ده‌ها حزب سیاسی سوری و نمایندگان جامعه مدنی شرکت داشتند. این شرکت کنندگان همگی خواستار زندگی در کشوری شدند که در آن دمکراسی برقرار شده و همه شهروندان از حقوق یکسان برخوردار باشند.

"حیثم مانا"، هماهنگ کننده این کنفرانس گفت که در پایان آن، منشوری بر پایه منشور بین‌المللی حقوق بشر به تصویب رسید که نشان دهنده این خواست سوری هاست.
او گفت: در پایان کنفرانس، شماری از دولت‌ها و از جمله دولت‌های اروپائی موضع خود را تغییر دادند و مثبت تر به مسائل نگاه می کنند. دیگر این که سازمان دهندگان در حال تشکیل هیأت‌هائی برای فرستادنشان به کشورهای مختلف هستند تا بتوانند طرح خود را ارائه نموده حمایت آنها را جلب کنند. کمیته این کنفرانس نیز همراه با شخصیت های عضو آن به لابی‌گری خواهند پرداخت تا افکار عمومی را در درون و برون از کشور متقاعد کنند. دیدارهائی نیز در درون سوریه با مقامات مختلف و از جمله "استفان دو میستورا" انجام خواهد گرفت.
پیش از هرچیز این افراد می بایست سه کشوری را متقاعد کنند که "ائتلاف ملی" را تنها نماینده سوریه می دانند و این کشورها عبارتند از قطر، ترکیه و فرانسه.

لیبراسیون، تمام صفحه نخست و چند صفحه دیگر را به بخشنامه پاپ، رهبر کاتولیک ‌ای جهان، پیرامون محیط زیست و آب وهوا اختصاص داده که برای نخستین بار در این معضل داغ دخالت می کند و به کشورهای ثروتمند فشار می آورد.

یکی از کنشگران کاتولیک و هوادار محیط زیست، از گرویدن کاتولیک ها به پاسداری از محیط زیست واهمیت آن اشاره کرده می نویسد که کاتولیک های فرانسه بسیار بورژوا هستند و از این رو چندان با دلمشغولی‌های زیست محیطی و مسئولیت پذیری در این معضل نزدیک نیستند.

او می افزاید این کار پاپ تاریخی است چرا که برای نخستین بار یک بخشنامه را به محیط زیست اختصاص میدهد و از این راه تلاش به جبران دیرکردی می کند که دین کاتولیک در دفاع از محیط زیست داشته است .