فیگارو: تهدید نیروهای آمریکایی مستقر در خاک سوریه توسط دولت سوریه

روزنامه چپ گرای لیبراسیون یکی از عناوین مهم خود را به کشتار در منطقه غوطه شرقی در سوریه اختصاص داده است و تیتر آن را چنین نوشته است: "باغ های میوه ی دمشق اینبار با بمباران شخم زده می شوند". طی یک هفته، حداقل ٢٢٩ نفر در منطقه غوطه شرقی در حومه ی دمشق که مورد حملات شدید نیروهای هوایی روسیه و رژیم سوریه قرار گرفته بود، کشته شدند و حتی ساکنین شهر در حصر غذایی به سر می برند. حدود ٤٠٠ هزار نفر در این منطقه سکونت دارند که این روزها به غیر از بمباران با گرسنگی نیز مواجه هستند.

غوطه ی شرقی، منطقه ای حاصلخیز است که لقب باغ های میوه ی دمشق را به آن داده اند. از سال ٢٠١٣، منطقه ی غوطه شرقی در کنترل نیروهای  شبه نظامی مخالف بشار اسد قرار دارد. تصاویری که این روزها از این منطقه به دست می رسد، تصویر بدن های تکه تکه شده، کودکان غرق در خون و پدر و مادرهایی است که در آوار می گریند و تنها صدای فریاد و خشم است که از آنجا به گوش می رسد. در طول این مدت، مردم این منطقه از طریق تونل ها و دالان هایی زیرزمینی، از مناطق تحت سیطره ی رژیم، مواد غذایی و دارو دریافت می کرده اند تا زنده بمانند. اما در تابستان گذشته، این دالان ها هم توسط نیروهای سلطنت طلب نابود شدند و اکنون تنها راه باقی مانده برای تهیه ی خوراک و آذوقه ی مردم از اردوگاه ارتش سوری "وفادین" تامین می شود. ارتش فاسدی که به بازرگانان این اختیار را داده است که هدایت و توزیع مواد اولیه را در منطقه ی غوطه، به دست گیرند. اما به رشوه ای که به سربازان پرداخت می شود، پرداخت مالیات را هم باید افزود که صرف شورش ها می گردد.

تنها طی چند ماه، قیمتها در این منطقه ناگهان صعودی انفجاری داشته اند؛ به عنوان مثال قیمت نان در این منطقه، ٢٤ برابر قیمت نان در دمشق است و قیمت برنج ١٠ برابر؛ که این قیمتها برای اکثریت ساکنین منطقه بسیار گران و غیر قابل پرداخت می باشد. در ماه نوامبر، یونیسف تعداد بیش از ١١٠٠ کودک را که از سوء تغذیه و فقر غذایی رنج می برند، شناسایی نمود که بیمارستانها نیز به خاطر کمبود دارو و مواد اولیه، توانایی کمک به آنها را نداشتند و حدود ٧٠٠ نفر از آنها با شرایط اظطراری و وخیمی روبرو بودند که باید از منطقه خارج می شدند. اما مشکل فراتر از اینهاست زیرا دمشق حتی از ورود نیروهای امدادرسان سازمان ملل هم جلوگیری نموده است.

روزنامه ی راست گرای فیگارو در بخش رویدادهای بین الملل خود، در مقاله ای به قلم ژرژ مالبرونو، به موضوع تهدید نیروهای آمریکایی توسط سوریه پرداخته است. دولت سوریه در پی حملات ائتلاف بین المللی به رهبری آمریکا، درصدد انتقامجویی از نیروهای آمریکایی است. پس از آنکه نیروهای بشار اسد، خود را قربانی این حملات شدید هوایی یافتند، دولت سوریه قصد دارد که کنترل تمامی نواحی این سرزمین را که از سال ٢٠١١ تا کنون از دست آنها خارج شده بود را به دست گیرد.

حملات آمریکا به مواضع ارتش بشار اسد، که در بیانیه ی نیروهای ائتلاف، جنبه دفاعی داشته، منجر به مرگ دهها از نفر از نیروهای بشار اسد در استان " دیر الزور" و در نزدیکی شهر "منبیج" شده است و تنش های زیادی را میان روسیه و آمریکا ایجاد کرده است و دولت روسیه، این حملات را اقدامی جنایتکارانه تلقی نموده است. حملات هوایی ارتش آمریکا، روز چهارشنبه هفتم فوریه در هشت کیلومتری شرق فرات روی داد که فاصله ی چندانی با مخازن مواد معدنی و گاز و نفت ندارد و به گفته ی یکی از مقامات آمریکایی، دولت دمشق احتمالا قصد داشته آنها را از کردها باز پس بگیرد.

نیروهای شبه نظامی سوریه و لبنان و ایران نیز درگیر عملیاتی زمینی در محدوده ای وسیع بوده اند که توسط تیراندازان رژیم بشار اسد حمایت می شده اند. سراسر منطقه ی شرقی فرات، تا استان "دیر الزور"، دولت دمشق و متحدان روسی و ایرانی آنها به وضوح بر علیه حملات آمریکا موضع گیری کرده اند. این در حالیست که نزدیک به سه هفته است که شهر "عفرین" توسط ترکیه مورد بمباران قرار گرفته و روسبه از متحد ترک خود، خواستار کندتر کردن روند بمباران بر علیه کردها شده است. اما پنجشنبه شب و روز جمعه، ارتش ترکیه حمله های خود را به انبار مهمات و پناهگاه ها و مقر تیراندازی شبه نظامیان کرد، از سر گرفته است. هدف ترکیه این است که از غرب تا شمال شهر عفرین را مورد حمله ی شدید قرار دهد.

کردهای عفرین از دمشق تقاضای کمک نموده اند ولی در حال حاضر دولت دمشق موضعی بی اعتنا نسبت به این درخواست در پیش گرفته و مدیر مرکز مطالعات استراتژیک دمشق، اظهار داشته است که دولت سوریه در خدمت کردها نیست که هروقت به آن نیاز داشتند، آن را فرا بخوانند. رهبران ترک نیز اعلام نموده اند که ترجیح می دهند عفرین، منبیج و دیرالزور، به جای کردها تحت کنترل دمشق باشند.

 فیگارو در تیتری با عنوان:"  آیا "میشل دئون" سرانجام در پاریس دفن خواهد شد؟"، نوشته است که از سال گذشته، خانواده ی این رمان نویس بزرگ که دردسامبر ٢٠١٦ از دنیا رفت، در جستجوی مکانی برای دفن خاکستر او در یکی از گورستانهای پاریس هستند. کابینه ی خانم آن هیدالگو، شهردار پاریس، با این درخواست مطرح شده توسط آکادمی پاریس مخالفت کرده است.

این نویسنده ی بزرگ که خالق کتاب "بلندای شب" است، و برای مدت زیادی میان فرانسه و ایرلند، در رفت و آمد بود، در سن نود و هفت سالگی بر اثر آمبولی ریوی از دنیا رفت و جسد او همانطور که خواسته بود، سوزانده شد و خاکستر آن توسط خانواده وی به میهنش فرانسه بازگردانده شد تا در پاریس، شهری که دخترش در آن زندگی می کند، دفن شود.

در این راستا آکادمی فرانسه از شهردار پاریس درخواست نمود تا قبرستانی پذیرای خاکستر این نویسنده ی بزرگ باشد. ولی تماسهای مکرر دبیر دائمی آکادمی فرانسه با شهردار پاریس بی نتیجه ماند، زیرا بر أساس قانون، قبرستان هر ناحیه ای، پذیرای جسد ساکنینی می باشد که در سرزمین خود از دنیا رفته باشند و یا آنکه در قبرستان مورد نظر، مقبره ای خانوادگی داشته باشند. با این وجود در تمامی شهرداری ها بر أساس مکان های خای موجود امکان استثنا قایل شدن وجود دارد.