روابط عربستان سعودی با ایران پیش از انقلاب نیز گهگاه تیره میشد. ساده اندیشی است اگر علت اصلی کشاکشهای این دو کشور را به همچشمی تاریخی عرب و ایرانی و برافتادن ساسانیان نسبت بدهیم. اما تأثیر دشمنی میان وهّابیگری و شیعیگری را که از نیمۀ دوم قرن هیجدهم آغاز شد، نمیتوانیم انکار کنیم. سعودیها برپایۀ اعتقادات وهّابی شیعیان را مسلمان نمیدانند و چندین بار در عربستان و عراق دست به کشتار آنان زده اند.
دوشنبۀ گذشته پانزدهم شهریور برابر با پنجم سپتامبر، پایگاه اطلاعرسانی آیتالله خامنه ای، رهبر جمهوری اسلامی ایران، پیام تهدیدآمیزی را برضد رهبران عربستان سعودی منتشر کرد. این پیام در آستانۀ برگزاری مراسم سالانۀ حج، نشانۀ وخیمتر شدن بحران در روابط میان دو کشور است که با انقلاب 1979 ایران آغاز شده و همچنان ادامه دارد. بر کسی پوشیده نیست که ایران و عربستان سعودی دربارۀ بسیاری از مسائل اساسی مربوط به منطقه و به طور کلی جهان اسلام نه تنها مانند هم نمیاندیشند، بلکه از سیاستهایی ضد هم پیروی میکنند. آنها در یمن و سوریه درگیر جنگی نیابتی اند. در عراق، عربستان سعودی نفوذ ایران را در دستگاه حکومتی آن کشور برنمیتابد. هر دو کشور میکوشند با استفاده از اختلافهای دینی در کشورهای مسلمان بر دامنۀ نفوذ خود بیفزایند.
اما برخلاف آنچه گروهی از مخالفان جمهوری اسلامی یا بعضی از مدافعان نظام پادشاهی میگویند، روابط میان ایران و عربستان سعودی پیش از انقلاب نیز خالی از ستیز و کشاکش نبود و گاه مانند امروز بسیار تیره میشد. ساده اندیشی است اگر علت اصلی تیرگی روابط این دو کشور را در عصر کنونی به همچشمی تاریخی عرب و ایرانی و برافتادن ساسانیان نسبت بدهیم. اما تأثیر دشمنی میان وهّابیگری و شیعیگری را که از نیمۀ دوم قرن هیجدهم آغاز شد، در روابط دو کشور نمیتوانیم انکار کنیم. سعودیها برپایۀ اعتقادات وهّابی شیعیان را مسلمان نمیدانند و چندین بار در عربستان و عراق دست به کشتار آنان زده اند. در سال 1802 میلادی بسیاری از شیعیان کربلا را در کوچه و بازار و حتی در خانههاشان کشتند، جواهرات حرم امام حسین را به غارت بردند و گنبد آن را ویران کردند.
در جنگ هشت سالۀ ایران و عراق، عربستان سعودی از کمک مالی و نظامی به عراق دریغ نکرد. در آغاز قرن بیستم هنگامی که به اشارۀ انگلیسیها مطبوعات و رسانههای عربی نام تاریخی خلیج فارس را به خلیج عربی تغییر دادند، عربستان سعودی وجود نداشت. در دهۀ 1970 میلادی این نام جعلی دوباره در مطبوعات و گفتارهای بعضی از رهبران عرب ظاهر شد اما سپس از یادها رفت. امروز عربستان سعودی و چند کشور عرب دیگر از این نام جعلی همچنان استفاده میکنند.
شیعیان بحرین که بیش از 65 در صد جمعیت آن کشورند، یکی دیگر از مسائل حساس در روابط میان ایران و عربستان سعودی است. بحرین که مجمعالجزایری است در خلیج فارس، در سال 1783 به دست آل خلیفه از اعراب شبه جزیرۀ عربستان افتاد و از ایران جدا شد. از قرن نوزدهم تا 1971 تحتالحمایۀ بریتانیا بود، اما ایران چه در زمان قاجار و چه در زمان پهلویها هرگز از آن چشم نپوشید. در سال 1957 با تصویب قانون جدید تقسیمات کشوری، بحرین چهاردهمین استان کشور تعیین شد. اما در اوت 1971 پس از یک نظرسنجی و تأیید شورای امنیت سازمان ملل، بحرین مستقل شد و ایران آن را به رسمیت شناخت.
ایران استقلال بحرین را در برابر به رسمیت شناخته شدن حاکمیتش بر سه جزیرۀ تنب بزرگ، تنب کوچک و ابوموسی پذیرفت. این سه جزیره را ایران در سی ام نوامبر 1971، دو روز پیش از تشکیل کشور امارات متحدۀ عربی، از بریتانیا پس گرفت. کشور نوبنیاد امارات که اتحادی است از هفت شیخنشین، آن سه جزیره را از آن خود میداند و عربستان سعودی از سال 1992 از آن پشتیبانی میکند. حاکمیت ایران بر این سه جزیره یکی دیگر از علتهای تیرگی روابط میان دو کشور است.
پس از انقلاب 1979 و به قدرت رسیدن رژیمی شیعی در ایران، عربستان سعودی بر دشمنی خود با ایران افزود، به ویژه از آن رو که رهبران ایران به دنبال صدور انقلاب به کشورهای عربی بودند. در جنگ ایران و عراق، سعودیها کوشیدند جبههای از همۀ کشورهای عربی برضد ایران تشکیل دهند که با مخالفت سوریه در مقام رهبر کشورهای جبهۀ پایداری عرب، و لیبی رو به رو شدند. پیش از جنگ، آنان اطلاعاتی را که دربارۀ اوضاع اقتصادی، اجتماعی و نظامی ایران از دستگاههای سری آمریکا به دست آورده بودند، در اختیار صدام حسین قرار دادند.
در ماجرای معروف به عملیات طبس برای رهایی گروگانهای آمریکایی در ایران، عربستان سعودی جزو چند کشوری بود که به آمریکا یاری رساندند. بسیاری از تحلیلگران یکی از هدفهای اصلی سیاست نفتی عربستان سعودی را ضعیف کردن هرچه بیشتر ایران میدانند. سعودیها با افزایش بیسابقۀ تولید نفت به ویژه در چند سال گذشته در پی کاهش بهای نفت در بازارهای جهانی بوده اند و از این راه اقتصاد ایران را آسیبپذیرتر کرده اند. آنان همواره از تحریمهای غرب برضد ایران پشتیبانی کرده اند.
کشتن حُجاج ایرانی یکی دیگر از علتهای اصلی بحران در روابط میان دوکشور است. در سال 1987 مأموران امنیتی سعودی چهار صد حاجی ایرانی و غیرایرانی را در یک راهپیمایی کشتند. این گونه راهپیماییها را در آن زمان انقلابیان ایرانی در مراسم حج سازمان میدادند. آن کشتار خشم آیتالله خمینی را چنان برانگیخت که گفت: اگر از جنایتهای صدام بگذریم، جنایت آل سعود را نمیبخشیم. در پی آن رویداد گروهی دانشجو به سفارتخانۀ عربستان در تهران حمله کردند. از آن پس، سعودیها بر حُجاج ایرانی سخت گرفتند. حادثۀ منا در 24 سپتامبر سال گذشته آخرین حادثه مراسم حج بود که به سبب ازدحام و شلوغی رخ داد و در طی آن نزدیک به 2500 زائر از جمله 464 حاجی ایرانی جان باختند. به دنبال آن حادثه به دستور آیتالله خامنه ای سه روز عزای عمومی اعلام شد.
در مراسم حج امسال ایرانیها اجازۀ حضور نیافته اند. آیتالله خامنه ای در پیام خود مقامات عربستان را به سوء مدیریت و بدرفتاری با زائران خانۀ خدا متهم کرده و از ملت ها و دولتهای مسلمان خواسته است برای مدیریت مکه و مدینه و مسأله حج چارهای بیندیشند.
دریافت رایگان خبرنامهبا خبر-پیامک های ما اخبار را بصورت زنده دریافت کنید
آبونه شوید