کنشگران سیاسی ایران: ما خواهان رفراندم تحت نظارت سازمان ملل برای تعیین سرنوشت حکومت هستیم

در این بیانیه از جمله آمده است: «قریب چهار دهه از تأسیس جمهوری اسلامی می‌گذرد؛ حکومتی که سودای اسلامی کردن جایی برای جمهوریت آن باقی نگذاشته است».
در ادامه بیانیه آمده است: «مسئولان امر به علت جهالت و ناکارآمدی ساختاری و فساد نهادینه، از حل مشکلات زندگی روزمره و عادی جامعه عاجزند؛ تبعیض، فساد و اختلاس‌های نجومی بیداد می‌کند».
و می‌افزایند: «افراد مختلف، از زنان، وکلا، روزنامه‌نگاران، معلمان، دانشجویان، کارگران و کنشگران سیاسی و اجتماعی، به اتهام انتقاد از مسئولان، روشنگری افکار عمومی، دعوت دولتمردان به جدایی دین از حکومت، درخواست لغو حجاب اجباری زنان، تحت آزارهای مداوم قرار گرفته، بازداشت و با احکام سنگین روانه زندان شده‌اند».
آنان می نویسند: «مجموعه تجربیات ٤٠ ساله، حاکی از اصلاح‌ناپذیری نظام جمهوری اسلامی ایران است».

به عقیده امضاکنندگان این بیانیه، «راهکار برون‌رفت از این مشکلات بینادین، گذار مسالمت‌آمیز از نظام جمهوری اسلامی به یک دموکراسی سکولار پارلمانی مبتنی بر آرای آزاد مردم، رعایت کامل حقوق بشر و رفع همه تبعیض‌های نهادینه بخصوص برابری کامل زنان، قومیت‌ها، ادیان و مذاهب، در همه زمنیه‌های فرهنگی، اجتماعی، سیاسی واقتصادی است».
ومی‌افزایند: «ما امضاکنندگان این بیانیه، با تکیه بر حق تعیین سرنوشت ملت‌ها، خواهان برگزاری رفراندم، جهت تعیین نوع حکومت، تحت نظارت سازمان ملل متحد هستیم تا ملت ایران بتواند با تعیین نحوه حکومت مطلوب، خود مسئولیت سرنوشتش را برعهده بگیرد و برای رفع بحران‌های موجود، تلاشی مؤثر و همگانی به عمل آورد».

امضا کنندگان بیانیه عبارتند از: نسرین ستوده، شیرین عبادی، نرگس محمدی، پیام اخوان، جعفرپناهی، محسن سازگارا، محمد سیف‌زاده، حسن شریعتمداری، حشمت‌الله طبرزدی، ابوافضل قدیانی، محسن کدیور، کاظم کردوانی، محسن مخملباف، محمد ملکی و محمد نوری‌زاد.