دسترسی به محتوای اصلی

«دوندۀ کور»، اثر جدید امیررضا کوهستانی در پاریس: آزادی به هر قیمت

نمایش اخیر امیررضا کوهستانی که تحت عنوان «دوندۀ کور» (Blind Runner) در تئاتر باستیل پاریس در حال اجراست، استعاره‌ای از تلاش تا سرحد مرگ برای رسیدن به آزادی است.

آیناز آذرهوش و محمدرضا حسین‌زاده در نمایش «دوندۀ کور»، اثر امیررضا کوهستانی
آیناز آذرهوش و محمدرضا حسین‌زاده در نمایش «دوندۀ کور»، اثر امیررضا کوهستانی © theatre-bastille.com
تبلیغ بازرگانی

روزنامۀ لوموند آخر هفته (مورخ ۱۵ و ۱۶ اکتبر) می‌نویسد: «در زمانی که نرگس محمدی، فعال ایرانی حقوق بشر، جایزۀ نوبل صلح را برنده شده، نمایش "دوندۀ کور" نیز به سهم خود در بنای مبارزه با ظلم سهیم می‌شود.»

در این نمایش، یک مرد ایرانی که دوندۀ ماراتن نیز هست هر هفته به دیدار همسرش می‌رود که ظاهراً به دلایل سیاسی زندانی است. زن از شوهرش می‌خواهد که راهنمای زن دیگری شود که او هم دوندۀ ماراتن است اما چشمان خود را به دلیل شلیک گلوله در تظاهرات از دست داده است. زن نابینا می‌خواهد از تونل مانش عبور کند. بدین ترتیب مرد دونده و زن نابینا باید ۳٨ کیلومتر طول تونل را قبل از آن که نخستین قطار بامدادی با سرعت ۲٠٠ کیلومتر در ساعت سربرسد، طی کنند.

آیناز آذرهوش نقش دو شخصیت زن و محمدرضا حسین‌زاده نقش دوندۀ مرد را بازی می‌کنند. چند روز قبل از لوموند، روزنامۀ لیبراسیون گوشزد کرده بود که دو بازیگر این نمایش که هر دو بسیار جوان به نظر می‌رسند، شاید هیچوقت نتوانند این نمایش را در کشور خود بازی کنند.

نمایش به زبان فارسی است و ترجمۀ فرانسۀ گفتگوها که توسط معصومه لاهیجی صورت گرفته روی پرده خوانده می‌شود. تصاویر ویدئویی نیز بخشی از طراحی صحنه است که طی شصت دقیقه در فضایی تاریک و گرفته (تونل مانش یا راهروهای زندان) شکل می‌گیرد.

به نوشتۀ لوموند، شخصیت زن زندانی با متقاعد کردن شوهرش برای کمک به دوندۀ نابینا، زنجیره‌ای از همبستگی می‌سازد و در نهایت دو دوندۀ ماراتن با پذیرفتن احتمال مرگ و به امید رهایی، وارد تونل می‌شوند.

لوموند این کار امیررضا کوهستانی را «استعاره‌ای قوی» می‌داند که از اعتراضات ایرانیان و اوضاع بستۀ کشور حکایت می‌کند.

دریافت رایگان خبرنامهبا خبر-پیامک های ما اخبار را بصورت زنده دریافت کنید

اخبار جهان را با بارگیری اَپ ار.اف.ای دنبال کنید

همرسانی :
این صفحه یافته نشد

صفحۀ مورد توجۀ شما یافته نشد.